Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

20 Ιουλίου 1974 γιατί εμείς δεν θα ξεχάσουμε ποτέ


δεν θα ξεχάσουμε ποτέ

Τι μπορεί να πει κάποιος για αυτήν την καταραμένη μέρα. Μέρα λύπης πένθους, συντριβής, θυμού. Ο κάθε Έλληνας πονάει σήμερα γιατί μάτωσαν την πατρίδα του, λεηλάτησαν τον τόπο του, σκότωσαν τους συγγενείς του χωρίς να έχουν κάνει κάτι φαίνεται έφταιαν που γεννήθηκαν στην Κύπρο.. Φαίνεται φταίμε κι εμείς στο τέλος της μέρα που γεννηθήκαμε πρόσφυγες στην ίδια μας την Πατρίδα.
Σήμερα, απλά καταστρέφεται η ψυχή μας, βλέπουμε τα κατεχόμενα μας εδάφη απέναντι και σπάραζουμε από την αδικία και λέμε από μέσα μας: "αυτά είναι δικά μας".
Οι πολιτικές μας δυνάμεις απ' ότι φαίνεται τα ξέχασαν όλα για την καρέκλα και το συμφέρον, για την καλοπέραση και το μόνο που βλέπουν και περιμένουν είναι οι επόμενες εκλογές.
Όμως δεν πτοούμαστε, μένουμε εδώ να αγωνιστούμε με κάθε μέσο για αυτόν τον τόπο, να παλέψουμε για την λευτεριά, να διεκδικήσουμε επιτέλους με κάθε τρόπο τα εδάφη μας που μας ανήκουν. Είμαστε εδώ για την πατρίδα μας, είμαστε εδώ για τα παιδιά μας και για ένα καλύτερο μέλλον.
Έλπιδα; μόνο στον Θεό και στα δικά μας χέρια γιατί μόνο εκεί βρίσκουμε ελπίδα. Σε κανένα παρανομία διαπραγματευτή της ελευθερίας μας δεν δίνουμε την ελπίδα μας παρά μόνο σε μας.
36 χρόνια από την βάρβαρη τούρκικη εισβολή και βλέπουμε την κοινωνία μας αποχαυνωμένη η οποία ξέχασε και το "Δεν ξεχνώ" η οποία πιστεύει ότι όλα είναι καλά κι ωραία.
Ας αντισταθούμε λοιπόν, ας πάρουμε βαθιά αναπνοή κι ας συνεχίσουμε μόνοι τον αγώνα για λευτεριά. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου