Τα συμπεράσματα δικά σας...

Κυπριακό - > Πρέπει να απελευθερώσουμε την Κύπρο από εξαρτήσεις από τις μητέρες πατρίδες...

Μακεδονία - Θράκη - > Το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης καταργήται..

Γιωργάκη δεν σε χρειαζόμαστε. Ξεφτιλιζόμαστε και απο μόνοι μας

Και ακόμη δεν είδαμε τίποτα.....

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ: ΧΑΡΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΓΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥΣ

Ο προκλητικός χάρτης που εισαγάγουν στα σχολεία τους οι Τούρκοι μέσω ψηφιακού δίσκου

Ενώ οι ψευδοαριστεροί βλέπουν φαντάσματα ακόμη, (ξέρετε τον Γρίβα να κάνει πραξικόπημα στον Χριστόφια, ομάδες μεθοδευμένα οργανωμένες να επιχειρούν πραξικοπήματα και να σκοτώνουν ΑΚΕΛικούς κτλ) ,Τούρκοι (υπαρκτά όντα-όχι φαντάσματα) φασίστες Σοβινιστές αλωνίζουν!
Μετά την δημοσίευση από τις εκατοντάδες δηλώσεις Ταλάτ, το άγαλμα του εθνοκτόνου Κεμάλ στα κατεχόμενα εδάφη μας να ποζάρει και να δείχνει προς τις ελεύθερες περιοχές, τον μαζικό εξοπλισμό του ψευδοκράτους (πρόσφατα μεταφορά 3 μεραρχιών στην Κύπρο) ήρθε και η δημοσίευση της Μιλιέτ να επισφραγίσει για εκατομμυριοστή φορά ότι οι Τούρκοι συνεχίζουν την ίδια πολιτική όπως ήταν πάντα!
Το χειρότερο δε είναι ότι οι ψευδοαριστεροί του ΑΚΕΛ αντί να βλέπουν ότι μιλούν με ένα φασιστόμουτρο της ΤΜΤ και τον λεν και σύντροφο, αντι να βλέπουν ότι είναι και θα είναι αμετανόητος "βλέπουν" ανύπαρκτους" φασίστες να κάνουν πραξικοπήματα!
Ακόμη χειρότερο είναι ότι, αντί να προβένει (τουλάχιστο η πλευρά μας ως Κ.Δ.) σε καταγγελίες στους Ευρωπαίους εταίρους αρκούντε μόνο σε δηλώσεις (εντός Κύπρου) για να μην "χαλάσουν" το "καλό" κλίμα! (Αλήθεια, τελικά ξέχασαν και τι σημαίνει καλό κλίμα!).
Είναι απίστευτο πως μεθοδευμένα η Τουρκία κάνει την προπαγάνδα της στις ευρωπαικές χώρες (κύριως στην Αγγλία) και εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να κάνουμε πάρε-δώσε τα κατεχόμενα εδάφη μας με έναν Φασίστα και να συζητούμε ρατσιστικές λύσεις!
Ωραίος αριστερός είναι ο πρόεδρος μας! Πάντως προσωπικά δεν ξαναείδα αριστερό να διεκδηκά ρατσιστική λύση ή τελοσπάντο κάτι ρατσιστικό ως δήθεν συμβιβασμό!
Τρανό παράδειγμα τις ανύπαρκτης εξωτερική μας πολιτικής είναι η εισαγωγή ενός εμετικού χάρτη της "μεγάλης" (αλήθεια πόσο ακόμη μεγάλη;;;) Τουρκίας στην οποία συμπεριλαμβάνεται βέβαια προκλητικά και η Κύπρος, στην τουρκική παιδεία! Με αυτόν τον τρόπο οι Τούρκοι μεθοδευμένα προσπαθούν να κάνουν πλύση εγκεφάλου στα παιδιά τους καθιστώντας και σ' αυτά την τουρκική μεθόδευση για ακόμη πιο μεγάλη επέκταση τους χώρου τους. Αλλά εμείς το βιολί μας! Πάω στοίχημα ότι ούτε καν για τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Τουρκίας δεν θα το αναφέρουμε.
Έτσι οι Τούρκοι ανενόχλητοι, χωρίς ίχνος αντίστασης και άμυνας, αλωνίζουν, κάνουν προπαγάνδα και το χειρότερο είναι και οι καημένοι της υπόθεσης! Για αυτό δεν φταίνε αυτοί γιατί έτσι κι αλλιώς η πολιτική των Τούρκων αυτή είναι και ήταν! Γι' αυτό φταίμε εμείς, οι οποίοι διατηρούμε αυτήν την κατάσταση χωρίς λόγο και αιτία.
Ας ευχηθούμε καλή αντίσταση σε όλους, κοινωνική και εθνική!

Η είδηση από το Νοιάζομαι

Oμιλία Αρχιεπισκόπου στο συνέδριο αποδήμων

Χαιρετίζω με ιδιαίτερη πατρική αγάπη τα συνέδρια του Κεντρικού Συμβουλίου της ΠΟΜΑΚ και της ΠΣΕΚΑ καθώς και το Παγκόσμιο Συνέδριο της Νεολαίας της ΠΟΜΑΚ που έχουν γίνει ένας ευχάριστος θεσμικός δροσερός σταθμός μέσα στην αύρα του Κυπριακού Αυγούστου.

Ίσως καταντά κοινότυπο, αλλά είναι ανάγκη να το επαναλάβω σε όλους σας, αγαπητοί απόδημοι, ότι η Εκκλησία ποτέ δεν σας ξεχνά. Και μόνον η καθημερινή προσευχή μας «υπέρ των εν θαλάσση μακράν» (διαβιούντων), κατά το αρχαίο λεκτικό και την αρχαία ορολογία, δείχνει πόσο σας σκεπτόμαστε και πόσο επενδύουμε σ’ εσάς.

Σκέφτομαι πως είναι μεγάλο προνόμιο, πραγματική ευλογία Θεού να έχει ο άνθρωπος δική του πατρική γη. Να μπορεί να προφέρει σαν το πιο φυσικό των πραγμάτων τον μεγάλο λόγο «Είμαι στον τόπο μου. Ή πηγαίνω στον τόπο μου». Όσοι από σας, ή από μας, δεν μπορούμε ελεύθερα να πάμε στο χωριό ή την πόλη μας, ή κι όταν καταφέρνουμε υπό τις ανελεύθερες συνθήκες που μας επεβλήθηκαν να πάμε, ως επισκέπτες, νιώθουμε πως δεν ήταν ο τόπος μας που ξέραμε, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Και καταλαβαίνουμε τη μεγάλη σημασία αυτών των συνεδρίων. Θέλουμε να κατοχυρώσουμε τη δυνατότητα συνέχισης της παρουσίας μας στην Κύπρο (και ας μη φανώ υπεραπαισιόδοξος. Δεν είναι πλέον απόμακρο το αντίθετο ενδεχόμενο)• αλλά θέλουμε να κατοχυρώσουμε και την προοπτική απελευθέρωσης των κατεχομένων μας. Δεν είναι δηλαδή μόνον ο βαθιά ανθρώπινος προσωπικός συναισθηματικός δεσμός με τον τόπο μας που μας κάνει να τον βλέπουμε ως μοναδικό και ανεκτίμητο. Είναι και ο κίνδυνος απώλειάς του που κατευθύνει τα βήματά μας κάθε χρόνο εδώ για ενημέρωση αλλά και για συμπροβληματισμό.

Τριάντα πέντε χρόνια από τα τραγικά γεγονότα του 1974, κι όμως δεν μπορούμε να πούμε πως διακρίνουμε έστω και αμυδρό φως στο δρόμο επίλυσης του προβλήματός μας. Αντίθετα μάλιστα. Έχω την αίσθηση ότι συρθήκαμε σε ατραπούς σκοτεινές και σε λαβύρινθους δαιδαλώδεις από τους οποίους μόνο με αποφασιστικά άλματα μπορούμε να ξεφύγουμε κι όχι με τις συνηθισμένες συμβατικές κινήσεις.

Το πρόβλημά μας ήταν και είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Είναι πρόβλημα εδαφικής επέκτασης μιας χώρας έναντι άλλης. Κι ενώ στην αρχή έτσι το αντιμετωπίζαμε, αρνούμενοι την προσέλευση σε συνομιλίες χωρίς την τήρηση κάποιων θεμελιωδών προϋποθέσεων, σιγά – σιγά διολισθήσαμε στις θέσεις των Τούρκων. Δεχθήκαμε δικοινοτική ομοσπονδία, όταν ακόμα δεν υπήρχε ούτε ένας έποικος, περάσαμε στη διζωνική, δεχόμαστε την παραμονή κάποιων εποίκων, κι όμως καμιά πρόοδος. Εξισώσαμε το 18% με το 82%, προτείναμε την εκ περιτροπής προεδρία, κι όμως δεν παρατηρήθηκε μετακίνηση των Τουρκικών αδιάλλακτων θέσεων. Και δεν διαχειρίστηκε το εθνικό μας θέμα ένας μόνον πρόεδρος ή μια κυβέρνηση. Υπήρξαν κυβερνήσεις από όλα τα φάσματα του πολιτικού μας κόσμου. Από τη δεξιά, το κέντρο, την αριστερά. Όλοι οι πρόεδροι από του αειμνήστου Εθνάρχου Μακαρίου μέχρι και του προέδρου Χριστόφια κατέβαλαν το άπαν το δυνάμεών των προκειμένου να εξευρεθεί μια βιώσιμη λύση για τον λαό μας. Καταλαβαίνουμε ότι στα πλαίσια αυτών των φιλότιμων προσπαθειών έγιναν και όλες οι υποχωρήσεις – πολλές από τις οποίες ως υποχωρήσεις αρχών θα έπρεπε να είχαν, κατά τη γνώμη μας, αποφευχθεί -.

Κι όμως, τόσα χρόνια μετά, βρισκόμαστε σε πολύ χειρότερο σημείο απ’ ό,τι αμέσως μετά την εισβολή. Είναι ξεκάθαρο πως δεν φταίει η πλευρά μας γι’ αυτό, και κανένας από τους μέχρι σήμερα προέδρους. Ήταν όλοι πρόεδροι λύσης. Δεν βρήκαν, όμως, ανταπόκριση από τον κατακτητή.

Όταν ο αείμνηστος αρχιεπίσκοπος Μακάριος εξήγγελλε μακροχρόνιο αγώνα δεν έκανε μιαν απλή επιλογή ανάμεσα στις πολλές. Διέβλεπε ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος αγώνα. Ο μακροχρόνιος αγώνας μας επεβλήθη. Θα πρέπει όμως να τον προγραμματίσουμε ορθά για να μπορέσει να αποδώσει. Κι εκφράζοντας την αγωνία της Εκκλησίας, θα ’θελα να θέσω, αγαπητοί απόδημοι, στο συνέδριό σας τις θέσεις μου με πολλή συντομία. Οι αναφορές μου δεν έχουν καμιά αιχμή για κανένα. Είναι έκφραση αγωνίας για τα αδιέξοδα που μας κυκλώνουν και οριοθετούν την ευθύνη μου από το δισχιλιόχρονο θεσμό που εκπροσωπώ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα συμφέροντα Ανατολής και Δύσης εστιάζονται σήμερα στην Τουρκία. Η γεωγραφική της θέση πάντα την έκανε περιζήτητο στρατιωτικό σύμμαχο, ενώ ο μεγάλος πληθυσμός της ελκύει το οικονομικό ενδιαφέρον κρατών αλλά και οικονομικών οργανισμών. Η πρόσφατη μάλιστα αναδόμηση της αξίας της με το πέρασμα αγωγών φυσικού αερίου από το έδαφός της και η επίσκεψη των δύο κοσμοκρατόρων εκεί, μας εμπεδώνουν ένα ανεπιθύμητο μεν, αλλά συγκεκριμένο, υπαρκτό δεδομένο.

Στο σύγχρονο κόσμο αξίες και αρχές σχετικοποιούνται. Είναι η εποχή – και πότε δεν ήταν τέτοιες οι εποχές; - των ωμών συμφερόντων. Γι’ αυτό και θα πρέπει να εδράσουμε τον αγώνα μας σε παγκόσμια αποδεκτές και αυτονόητες αρχές, τις οποίες δύσκολα κάποιος θα μπορέσει να παραβλέψει και ουδέποτε θα μπορέσει να αμφισβητήσει. Όταν η Ευρώπη, π.χ., θεωρεί αυτονόητο και εκ των ων ουκ άνευ δικαιωμάτων του ανθρώπου, το δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης, ελεύθερης εγκατάστασης και απόκτησης περιουσίας σε όλες τις χώρες της, ποιο ηθικό έρεισμα θα έχει κάποιος για να αρνηθεί τούτο για μας; Όταν όλοι κόπτονται για κατάργηση των κάθε είδους διακρίσεων και υπερπρονομίων, είναι δυνατόν να αποδεκτούν την κατάργηση της αρχής ένας άνθρωπος, μία ψήφος, αν εμείς δεν απεμπολήσουμε για τον εαυτό μας αυτό το δικαίωμα; Αν οι διεθνείς συμβάσεις θεωρούν έγκλημα πολέμου τον εποικισμό, ποιος θα τον αποδεχτεί αν δεν του δώσουμε εμείς κάλυψη;

Αυτά, βέβαια, προϋποθέτουν μιαν ευθαρσή τοποθέτησή μας απέναντι στην κατοχή. Τοποθέτηση ηγεσίας και λαού. Η δικαιολόγηση ενεργειών της κατοχής (όπως έγινε με την εκβάθυνση του λιμανιού των Κοκκίνων) και η μη αντίδραση σε απαράδεκτες ενέργειές της, η αποσιώπηση και η συγκάλυψη εγκλημάτων που οι ίδιοι οι Τούρκοι ομολογούν, ή αποδεικνύεται περίτρανα ότι διέπραξαν εις βάρος αθώων πολιτών, για να μη διαταραχθεί, τάχα, το κλίμα των συνομιλιών, αποδυναμώνουν τη φωνή μας στο εξωτερικό και ισοπεδώνουν το ηθικό του λαού μας. Κάθε κατακτητής, και περισσότερο η Τουρκία, δεν συγκινείται από αβρότητες. Τις εκλαμβάνει ως απροθυμία αντίδρασης και τις αξιολογεί ως αδυναμία δράσης, με αποτέλεσμα να σκληρύνει τη θέση του. Μια πορεία 35 χρόνων θωπειών προς τον κατακτητή, πρέπει να μας έχει πείσει για το ατελέσφορο αυτής της μεθόδου. Δεν πρέπει να θωπεύουμε αλλά να εκθέτουμε τον κατακτητή σε κάθε προσφερόμενο βήμα και για κάθε ενέργειά του.

Ακόμα το ότι ανεχόμαστε τον Βρετανό ύπατο αρμοστή να υποτιμά όχι μόνο την αξιοπρέπεια αλλά και τη νοημοσύνη μας, να συμπεριφέρεται ως αποικιακός κυβερνήτης, να προαναγγέλλει εξελίξεις και να υποδεικνύει τρόπους δράσης, δεν συνιστά έκπτωση από τα επιθυμητά επίπεδα αγώνα;

Μια τέτοια τοποθέτησή μας προϋποθέτει, ασφαλώς, με τη σειρά της, και προθυμία για θυσίες. Σημεία κόπωσης και κάμψης υπάρχουν, δυστυχώς, στο λαό μας και είναι εμφανή. Οι πιέσεις για εξασφάλιση μικροεξυπηρετήσεων της καθημερινότητας (όπως για διάνοιξη οδοφραγμάτων) ανεξάρτητα από το κόστος στις θέσεις αρχών που διακηρύττουμε, υπονομεύουν τον αγώνα μας. Κι η συνεχιζόμενη οικονομική ενίσχυση της κατοχής, με επισκέψεις δίκην τουριστών στην κατεχόμενη γη μας, η θέα της οποίας μόνο άφατη θλίψη και οδύνη θα ’πρεπε να μας προκαλούν, υποδηλώνουν εθνική μυωπία και αξιολογικό δαλτωνισμό. Τι να πει κανείς και για την αυξανόμενη τάση αποφυγής της στράτευσης για υπεράσπιση της πατρίδας; Ντροπή!

Είμαστε σίγουροι πως όλα τα πιο πάνω κι άλλα, ακόμα, πολλά απασχολούν αλλά και ενοχλούν πολύ περισσότερο εσάς, αγαπητοί απόδημοι. Εσείς δεν ισοπεδωθήκατε από την καθημερινή σας επαφή με την εισβολή. Ούτε και σας ξεγελά η «άνετη προσωρινότητα». Για σας το ρολόι για την Κύπρο σταμάτησε την ώρα του ξενιτεμού, τη στιγμή της αναχώρησης. Πιστεύω πως θα αναφερθείτε σ’ αυτά, στα συνέδριά σας. Κι ότι θα συζητήσετε τρόπους συντονισμού με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση που χειρίζεται υπεύθυνα το θέμα.

Δεν θα ήμουν ειλικρινής αν δεν εξέφραζα και την απογοήτευσή μου για την αδυναμία συντονισμού των κατά τόπους οργανώσεων των αποδήμων μας. Χωρίς την αταλάντευτη εμμονή μας σε αρχές, χωρίς την ακατάπαυστη ετοιμότητα ψυχής και πνεύματος, αλλά κυρίως χωρίς συντονισμό, όσο μεγάλες κι αν είναι οι προσπάθειες, όσες κι αν είναι οι θυσίες, δεν φέρουν αποτέλεσμα. Μοιάζουν με άλματα επί τόπου που, μπορεί να κουράζουν αλλά δεν φέρουν αποτέλεσμα• που αναλώνουν δυνάμεις αλλά δεν συνιστούν πρόοδο• που παρουσιάζουν κινητικότητα αλλά με μηδενικό έργο, αφού δεν παρατηρείται μετακίνηση. Κι έτσι συμβαίνει, δυστυχώς με σας. Αναμφίβολα κουράζεστε, εργάζεστε, αγωνιάτε. Ποιο όμως είναι το αποτέλεσμα;

Οι Εβραίοι απόδημοι, πολύ λιγότεροι σήμερα από τους Έλληνες αποδήμους, μπόρεσαν με το συντονισμό μεταξύ τους και την προγραμματισμένη δουλειά τους να συντονίσουν την πολιτική των χωρών, στις οποίες διαβιούν, με τα συμφέροντα της χώρας τους. Μπορούν όχι μόνον να εκλέγουν βουλευτές, γερουσιαστές, δημάρχους, πολύ περισσότερους από την αριθμητική αναλογία τους, αλλά και να επιβάλλουν πολιτική στις χώρες όπου διαμένουν. Εμείς, κι όταν εκλέγουμε κάποιους βουλευτές ή τοπικούς άρχοντες – πάντως σε πολύ μικρότερο αριθμό, συγκριτικά με τους Εβραίους - , δεν επηρεάζουμε, λόγω μη συντονισμού, κανένα. Είναι ένα μεγάλο μειονέκτημά μας.

Το μειονέκτημα αυτό γίνεται μεγαλύτερο, αν αναλογιστούμε και το ανάδελφο του ελληνικού έθνους στον κόσμο. Όλα τα έθνη, λίγο – πολύ, έχουν τους συγγενείς τους, τα φυσικά τους, κατά κάποιο τρόπο, στηρίγματα: Οι Λατίνοι, οι Αγγλοσάξωνες, οι Άραβες, οι Σλάβοι, είναι οικογένειες κρατών. Όσο κι αν αυτές οι συγγένειες περνούν κάθε τόσο από δοκιμασίες, παραμένουν ένα βασικό γι’ αυτούς τους λαούς πλεονέκτημα. Εμείς είμαστε μόνοι, ανάδελφοι, χωρίς αδελφό έθνος. Κι αυτό επιβάλλει περισσότερο τον μεταξύ μας συντονισμό.

Αν συντονιστούμε κι αν δείξουμε αποφασιστικότητα για αγώνα, είναι ακόμα καιρός. Μπορούμε να σωθούμε. Όχι απλώς να επιβιώσουμε αλλά και να μεγαλουργήσουμε.

Σας καλωσορίζω και πάλι στην πατρίδα κι εύχομαι κάθε επιτυχία.

Εμπρός στο δρόμο της τιμιότητας που χάραξε ο Νιχάτ-πρώην-Νικόλας!

Από την εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ πληροφορηθήκαμε πως ένας πρώην συμπατριώτης μας, ο Νικόλας, αλλαξοπίστησε και ονομάστηκε Νιχάτ. Παραθέτουμε την είδηση και μετά θα το σχολιάσουμε:

Ε/Κ ασπάστηκε το Ισλάμ αλλά δεν κάνει σουνέτι

Από Νικόλας έγινε Νιχάτ

Την ιστορία ενός Ε/Κ που ασπάστηκε πριν από ένα χρόνο το Ισλάμ και πλέον είναι ένθερμος υποστηρικτής του μουσουλμανισμού προβάλλει η τ/κ εφημερίδα «Χαβαντίς». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο εν λόγω Ε/Κ, ονόματι Νικόλας, εργαζόταν στο παρελθόν στις Κυπριακές Αερογραμμές και πέρσι, σε ηλικία 36 χρόνων, πήρε την απόφαση να αλλάξει θρήσκευμα γιατί, όπως εξήγησε, στις ελεύθερες περιοχές υπάρχουν πολλές... αδικίες για τις οποίες ο ίδιος πιστεύει ότι ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η Εκκλησία.

Δίχως να συγκεκριμενοποιεί τις αδικίες που υπάρχουν στις ελεύθερες περιοχές, ο Νικόλας απλώς αναφέρει εν είδει παραδείγματος ότι όσο ήταν στο στρατό ο διοικητής του, που είχε στενές σχέσεις με την Εκκλησία, τον «ταλαιπώρησε» πολύ. «Διαπίστωσα πόσο άσχημη μπορεί να γίνει η θρησκεία μας. Και η Ορθοδοξία είναι μια χούντα» λέει, εξηγώντας ότι ο ίδιος είναι ένας άνθρωπος δημοκρατικός.

Όσον αφορά τώρα τη νέα του θρησκεία, ο Νικόλας άλλαξε μαζί με την πίστη του και το όνομά του σε Νιχάτ. «Μια μέρα καθόμουν σε έναν καφενέ στον Αστρομερίτη. Εκεί βρέθηκα με έναν Τ/Κ που γνωρίζει τον σεΐχη Ναζίμ και του ζήτησα να με φέρει σε επαφή. Όταν βρέθηκα με τον σεΐχη του είπα ότι θέλω να γίνω μουσουλμάνος» εξιστορεί ο Ε/Κ, λέγοντας πως του δόθηκε και πιστοποιητικό στο οποίο αναφέρεται ότι είναι πλέον μουσουλμάνος. Σε ερώτηση κατά πόσο σκέφτεται να κάνει και σουνέτι, όπως απαιτεί ο μουσουλμανισμός, ο Νικόλας - Νιχάτ λέει ότι δεν προτίθεται να το πράξει, αν και γνωρίζει ότι είναι καλό από πλευράς υγιεινής. «Πηγαίνω καμιά φορά τις Παρασκευές στο τζαμί για προσευχή αλλά όχι συχνά. Είμαι Ευρωπαίος» συνεχίζει, λέγοντας ότι ο μουσουλμανισμός του άλλαξε προς το καλύτερο τη ζωή. «Παλιά έπινα πολύ, χαρτόπαιζα και ξόδευα τα χρήματά μου σε γυναίκες. Όχι όμως πλέον».

Ο Νικόλας - Νιχάτ (άνεργος και μένει στις ελεύθερες περιοχές) εξήγησε επίσης τις απόψεις του για το Κυπριακό, δηλώνοντας θαυμαστής του Ραούφ Ντενκτάς. «Πηγαίνω πού και πού και επισκέπτομαι τον Ρ. Ντενκτάς. Την τελευταία φορά τον επισκέφθηκα με τον πατέρα μου. Είναι πολύ καλός και τον αγαπώ. Μας είπε πολλές φορές ότι Ε/Κ και Τ/Κ δεν μπορούν να ζήσουν μαζί. Και συμφωνώ μαζί του. Οι Ε/Κ λόγω θρησκείας δεν συμπαθούν τους Τ/Κ, ενώ οι Τ/Κ θέλουν μόνο τα χρήματα των Ε/Κ», καταλήγει ο εν λόγω Ε/Κ.

Κωδικός άρθρου: 890863 - ΠΟΛΙΤΗΣ - 18/08/2009, Σελίδα: 6

Η Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο θέλει να συγχαρεί τον κ. Νικόλα που άλλαξε επιτέλους την πίστη του, άλλαξε το όνομα του και έγινε ένας κανονικός και φανερός οπαδός του Ραούφ Ντενκτάς, του ρατσιστή, εθνικιστή, φασίστα που ματοκύλησε την Κύπρο, ξεπαστρεύοντας αρχικά τους Τουρκοκύπριους αντιπάλους του και μετά τέθηκε επικεφαλής των τρομοκρατών της ΤΜΤ που δοκίμασαν να διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία.

Για μας ο Νιχάτ -όπως αποκαλείται πλέον ο πρώην Νικολής- είναι παράδειγμα προς μίμηση. Όχι βέβαια γιατί είναι ντενκτασικός. Αλλά, διότι δεν είναι δειλός σαν κάτι άλλους και ίσια και αντρίκια αυτοπροσδιορίζεται ως αυτό που είναι: Τούρκος εθνικιστής, μουσουλμάνος το θρήσκευμα, οπαδός του Ραούφ Ντενκτάς και της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Ας τον πάρουν παράδειγμα κάποιοι άλλοι -κοινώς- χέστηδες (και συγχωρέστε μας την φράση), οι οποίοι ενώ είναι ντενκτασικότεροι του Ντενκτάς (πχ απόψεις τους για Σχέδιο Ανάν), υποστηρίζουν κλαίγοντας τον εθνικιστή Ταλάτ (οι γνωστοί χειροκροτητές του Αγίου Μάμα και άλλοι), γράφουν λες και δουλεύουν σε αυτόματο πιλότο σε μπλογκς, ιστοσελίδες και φόρουμς μέρα-νύχτα υπέρ του τουρκικού στρατού εισβολής (πχ εξισώνοντας τα εγκλήματα του τουρκικού κράτους και του τουρκικού στρατού με τις πράξεις των αδέσποτων ομοϊδεατών τους της ΕΟΚΑ ΒΗΤΑ) ή κατασκευάζουν ψευδή "ιστορικά" στοιχεία για να υποβοηθήσουν τον Ντενκτάς και το φασιστικό βαθύ κράτος της Άγκυρας (πχ πρόσφατη περίπτωση με φωτογραφίες στο Τζιάος όπου "συγγραφέας-ερευνητής" περίπου κατασκεύασε -και μετά εμμέσως το παραδέχτηκε- δήθεν δολοφονία Τ/κ από άνδρες της Ε.Φ.).

Όλοι οι πιο πάνω, και πολλοί άλλοι, ας έχουν τα κότσια του Νιχάτ-πρώην-Νικόλα και να εμφανιστούν και εκείνοι με το πραγματικό τους πρόσωπο.

Αφού τους ξέρουμε: είναι Ελληνοκύπριοι, ή μάλλον είχαν την ατυχία να είναι ελληνικής, κυπριακής καταγωγής, αλλά οι ίδιοι με τις απόψεις τους (αρθρογράφοι, μπλόγκερς, εκδότες, "ερευνητές-συγγραφείς" κλπ) και τις πρακτικές τους (πολιτικοί, σταλινικοί της ΚΥΠ, επικουρικοί της Επαγρύπνησης, Χαραυγίτες του ΕΛΑΜ) -που συμβαδίζουν σε θέματα ουσίας κατά ένα 97% με τον Ραούφ Ντενκτάς- είναι στην ουσία Τούρκοι εθνικιστές, φασίστες Γκρίζοι Λύκοι, οπαδοί της Εργκενεκόν (οι πιο ακραίοι) ή τσογλάνια του Ερντογάν (οι πιο λάιτ).
Γιατί έχουν όλοι αυτοί οι ελληνοκυπριακής καταγωγής Γκρίζοι Λύκοι, όλοι αυτοί οι ελληνόφωνοι Τούρκοι ρατσιστές την απαίτηση να τους ονομάζουμε "Ελληνοκύπριους πολίτες", "επαναπροσεγγιστές", "φιλειρηνιστές", "απλούς Κύπριους", "ρεαλιστές", κλπ;;;

Να αποκτήσουν τα κότσια και το θάρρος του Νιχάτ-πρώην-Νικόλα και να πάνε και εκείνοι να βγουν ξεκάθαρα και να πουν αυτό που είναι: Οπαδοί του Ντενκτάς.

Αυτό θα βοηθήσει πολύ και την ψυχολογία και την ταλαιπωρημένη προσωπικότητα τους. Για παράδειγμα, ο γνωστός ανά το παγκύπριο ηλικιακός ρατσιστής, ο Fasistas_Anef_Oriwn, θα μπορούσε επιτέλους, με μια θαρραλλέα δημόσια τοποθέτηση να απολυτρωθεί. Να γίνει Ahmet_Oriwn. Ή και Ahmet_Davutoglu_Oriwn. Τα παιδικά τραύματα του θα μπορούσαν, ίσως, να επουλωθούν. Μια τέτοια τοποθέτηση δεν θα τον ανάγκαζε να κρύβει την πραγματική του ιδεολογία και τα πραγματικά του πιστεύω στα καλούπια και στους καθωσπρεπισμού του "Ελληνοκύπριου". Μια αναβάπτιση του στα νάματα του Παντουρκισμού θα ήταν απολυτρωτική. Θα μπορούσε επιτέλους να πει, ίσια και αντρίκια: "Ε ναι ρε Κοπέλια της Επιτροπής, ε ναι ρε χωρκανοί μου, είμαι του Ντενκτάς! Ε ναι ρε φίλοι και συγγενείς, υποστηρίζω την λύση της Τουρκίας, υποστηρίζω την διχοτόμηση των Εγγλέζων, τούτα πιστεύκω, τούτα υποστηρίζω!". Δεν θα χρειαζόταν να καλύπτει τις πραγματικές του απόψεις κάτω από ένα πέπλο "ελληνοκυπριακό".

Το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και ο έτερος κομματικός υπάλληλος, και να μεταδωθεί από τις συχνότητες και να το ακούσουν οι πάντες, ως τα Άστρα: "Ναι, εγώ, ο Μουράτ Μουράτ υποστηρίζω οι Κερυνειώτες να ΜΗΝ παν στα σπίτια τους! Ναι, εγώ ο Μουράτ Μουράτ υποστηρίζω πως οι ο συνφασίστας μου Ταλάτ θα είναι εκ περιτροπής πρόεδρος σας! Ναι, εγώ ο Μουράτ Μουράτ υποστηρίζω πως ο Ένδοξος Τουρκικός Στρατός θα έχει εγγυήσεις! Ναι, εγώ ο Μουράτ Μουράτ υποστηρίζω τα δύο κράτη στην Κύπρο!"

Ας κάνουν ότι έκανε ο Νιχάτ-πρώην-Νικόλας, για να είναι τίμιοι με τον εαυτό τους, την οικογένεια τους και την πατρίδα τους, και ας μην μας το παίζουν και "Ελληνοκύπριοι πατριώτες" από πάνω!
Από το christofias-watch.blogspot.com

Όμορφη και αλυσοδεμένη

Το σωματείο του Διγενή Ακρίτα στην κατεχόμενη Μόρφου

Με σειρά αντικατοχικών εκδηλώσεων ο Δήμος Μόρφου και οι απανταχού Μορφίτες καταδίκασαν χθες την κατάληψη της κατεχόμενης κωμόπολης από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής, στις 16 Αυγούστου του 1974.
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, που έγιναν με αφορμή την 35η επέτειο της κατάληψης της κωμόπολης, αντιπροσωπία του Δημοτικού Συμβουλίου Μόρφου και των οργανωμένων συνόλων της περιοχής, με επικεφαλής το Δήμαρχο Χαράλαμπο Πίττα, επέδωσε στους Πρεσβευτές των Μονίμων Μελών του Σ.Α. του ΟΗΕ ψήφισμα διαμαρτυρίας, με το οποίο ζητείται η συμβολή των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στην προσπάθεια για επικράτηση δικαιοσύνης και ειρήνης στην Κύπρο, με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου, των Ηνωμένων Εθνών και της Ε.Ε.
Η αντιπροσωπία επισκέφτηκε διαδοχικά τις πρεσβείες των ΗΠΑ, Ρωσίας, Γαλλίας και Κίνας, την Υπάτη Αρμοστεία της Μεγάλης Βρετανίας και τη Μόνιμη Αντιπροσωπία της ΕΕ.

Ευθύνες των μονίμων μελών του Σ.Α.
Μιλώντας έπειτα από τη συνάντηση με τον Πρεσβευτή της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βιατσεσλάφ Σούμσκι, ο Δήμαρχος της Μόρφου δήλωσε ότι «πρώτα και πάνω απ’ όλα το ψήφισμα καταδικάζει τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή» και θέτει τις πέντε χώρες - μόνιμα μέλη του ΣΑ των Η.Ε. «ενώπιον των ευθυνών τους».
«Πράγματι, υπάρχει ευθύνη από πλευράς των ΗΕ -επισήμανε ο κ. Πίττας-, γιατί εδώ στην Κύπρο καταπατούνται οι αρχές του ΟΗΕ, καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι πανανθρώπινες αξίες».
Η αντιπροσωπία τόνισε, ταυτόχρονα, στους πρέσβεις των χωρών μονίμων μελών του ΣΑ ότι «το Συμβούλιο Ασφαλείας των Η.Ε. και τα πέντε μόνιμα μέλη μπορούν και έχουν την υποχρέωση να ασκήσουν μεγαλύτερη πίεση προς την τουρκική πλευρά, ώστε να συνεργαστεί για μια λύση του κυπριακού προβλήματος».
Επισήμανε, παράλληλα, πως, παρά την κατανόηση και την καλή βούληση που επιδεικνύει η ε/κ πλευρά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, η άλλη πλευρά δεν επιδεικνύει ανάλογη κατανόηση, με αποτέλεσμα να είναι ορατός ο κίνδυνος για ενδεχόμενο νέο αδιέξοδο στις συνομιλίες.
«Είναι εδώ που πρέπει και τα Η.Ε. και η Ε.Ε. να εργαστούν για να πείσουν την Τουρκία να συνεργαστεί για μια λύση στο Κυπριακό», πρόσθεσε ο Δήμαρχος της Μόρφου.

Τέθηκε και το Περιουσιακό
Ο κ. Πίττας δήλωσε, ακόμη, πως κατά τη διάρκεια των συναντήσεων τέθηκε ενώπιον των Πρεσβευτών και το θέμα του Περιουσιακού.
«Είπαμε ότι είναι ακόμα πιο απαράδεκτο, τώρα, αυτή την περίοδο, που διεξάγονται οι συνομιλίες, η άλλη πλευρά να συνεχίζει με παράνομες πωλήσεις της περιουσίας μας σε παράνομους ξένους αγοραστές και να συνεχίζει τη βεβήλωση και την καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς».
Την αντιπροσωπία συνόδευε και ο βουλευτής Λευκωσίας του ΑΚΕΛ Πανίκος Χάμπας, ο οποίος ανέφερε πως η παρουσία του Δημάρχου και των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά και των άλλων οργανωμένων συνόλων της Μόρφου, στοχεύει στην ευαισθητοποίηση των πέντε μονίμων μελών του ΣΑ «για να πιέσουν κι αυτά με τη σειρά τους την Τουρκία», καθώς, όπως πρόσθεσε, «η Τουρκία είναι αυτή που κρατά το κλειδί της λύσης» του Κυπριακού.

Το ψήφισμα
Στο ψήφισμα γίνεται λόγος για την επί 35 χρόνια συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία, το βίαιο διαμελισμό του νησιού, την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον εποικισμό, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και το σφετερισμό των ε/κ περιουσιών στα κατεχόμενα.
Μεταξύ άλλων, ζητείται από τα πέντε μόνιμα μέλη του Σ.Α. του ΟΗΕ η συμβολή τους για την επίτευξη μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό της Κύπρου, θα αποκαταστήσει την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποκλείοντας οποιαδήποτε δικαιώματα για στρατιωτική επέμβαση ξένων δυνάμεων και θα επανενώνει το έδαφος, το λαό και τους θεσμούς, στο πλαίσια μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, με μια ενιαία κυριαρχία και μια διεθνή προσωπικότητα, που θα βασίζεται στα περί Κύπρου ψηφίσματα των Η.Ε. και θα είναι συμβατή με το διεθνές δίκαιο και τις αρχές της Ε.Ε.

«Κίνηση» στα κατεχόμενα κατά της επιστροφής της Μόρφου
Και ενώ η Μόρφου και οι κάτοικοί της διεκδικούν από τον ΟΗΕ και τη διεθνή κοινότητα την ιστορική τους δικαίωση, ομάδα νεαρών που διαμένουν στην κατεχόμενη πόλη ανακοίνωσε την ίδρυση μιας νέας κίνησης, με την ονομασία «Η ‘ΤΔΒΚ’ είναι ενιαία, η Μόρφου δεν θα δοθεί με κανένα τρόπο».
Όπως έγραψε χθες ο τ/κ Τύπος και μεταδίδουν ιστοσελίδες, σε δημοσιογραφική διάσκεψη που διοργανώθηκε σε ξενοδοχείο στην κατεχόμενη Μόρφου, η ομάδα αποκάλυψε πως σκοπός της δημιουργίας της είναι να υπογραμμίσει τη σημασία της διζωνικότητας σε μια ενδεχόμενη συμφωνία λύσης του Κυπριακού. Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με την «κίνηση», προτάθηκε όπως η κατεχόμενη Μόρφου παραμείνει στο τ/κ κρατίδιο, αλλιώς δεν θα εγκρίνει τη συμφωνία.

Από την Σημερινή

''Αγνοηθέντες 1974'' - Δημοσίευμα Χουριέτ

Το χθεσινό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Χουριέτ δεν αναφέρεται ουσιαστικά στο βιβλίο του «Αγνοηθέντες 1974» δήλωσε στο ΚΥΠΕ ο συγγραφέας, Πανίκος Νεοκλέους τονίζοντας ότι στο βιβλίο του δεν υπάρχει μαρτυρία Ε/κ πως έριξαν σε γκρεμό στον λόφο Κοτζάκαγια του Αγίου Ιλαρίωνα Τ/κ στρατιώτες μετά από την κατάληψη του εν λόγω λόφου από Ε/κ κομάντο.

Ο Τ/κ δημοσιογράφος στην ανταπόκρισή του από την κατεχόμενη Λευκωσία «επικαλείται την μαρτυρία κάποιου Τούρκου στρατιώτη ότι οι δικοί μας έριξαν 20 Τούρκους στρατιώτες στο γκρεμό. Δεν αναφέρεται αυτό το πράγμα στο βιβλίο. Είναι μαρτυρία του Τούρκου» ανέφερε ο κ. Νεοκλέους.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις στην Χουριέτ του Τ/κ στρατιώτη, Βεντάτ Τόκσοϊ που φέρεται να γλύτωσε όταν οι Ε/κ κομάντο κατέλαβαν τον λόφο, ο ίδιος βρήκε τα πτώματα 20 συμπολεμιστών του σε γκρεμό στην περιοχή και έγραψε τα ονόματα όσων θυμόταν σε πέτρες, τις οποίες έδεσε στα πόδια τους για να μπορούν να αναγνωριστούν. Στο ίδιο δημοσίευμα, δημοσιοποιούνται τρεις μαρτυρίες Ε/κ κομάντο που συμμετείχαν στην κατάληψη του λόφου, του Δήμου Δημητρίου, του Μιχαλάκη Κυπριανού και του Πιερή Χατζηπούλα, αλλά κανείς τους δεν ανέφερε ότι πέταξαν τα πτώματα Τ/κ στρατιωτών στο γκρεμό.

«Αυτό δεν αναφέρεται πουθενά μέσα στο βιβλίο. Αυτό είναι η μαρτυρία του Τούρκου και τέτοια πράγματα μπορούν να σκαρφιστούν πολλά», τόνισε στο ΚΥΠΕ ο κ. Νεοκλέους. Δεν υπάρχει πουθενά, συνέχισε, τέτοια αναφορά, επισημαίνοντας ότι υπάρχει μεν η μαρτυρία του Μιχαλάκη Κυπριανού ότι δέχθηκε εντολή από τον Ελλαδίτη διοικητή του Καραχάλιο να σκοτώσει έναν Τούρκο αιχμάλωτο, ''αλλά ο ίδιος δεν το έκανε και όταν βρήκε την ευκαιρία τον άφησε να φύγει''.

Ερωτηθείς εάν στο βιβλίο του υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά στο τι απέγιναν οι Τ/κ στρατιώτες μετά την κατάληψη του λόφου Κοτζάκαγια από τους Ε/κ κομάντο, ο κ. Νεοκλέους απάντησε αρνητικά. Οι Ε/κ κομάντο, είπε, κατέλαβαν το συγκεκριμένο λόφο στον Αγιο Ιλαρίωνα και χωρίς κανένα λόγο οι Ελλαδίτες αξιωματικοί έδωσαν εντολή για υποχώρηση. «Στην υποχώρηση των δικών μας έγινε σφαγή. Ηταν εκτεθειμένοι, ήταν μια άτακτη υποχώρηση. Πώς θα μπορούσαν οι δικοί μας οι στρατιώτες, που προσπαθούσαν να σώσουν τον εαυτό τους, να γνωρίζουν αν υπήρχαν αιχμάλωτοι, τι είχαν απογίνει».

Εφερε μάλιστα παράδειγμα προσωπική του εμπειρία κατά την εισβολή του 1974. Ο ίδιος, είπε, είχε πιάσει αιχμαλώτους στον Παχύαμμο της Κερύνειας έναν ταγματάρχη, ένα ανθυπολοχαγό και έναν απλό Τούρκο στρατιώτη. Τους παρέδωσε στο Τάγμα του και δεν ήξερε τι είχαν απογίνει, ενώ μόλις πριν λίγα χρόνια έμαθε ότι ο Τούρκος ταγματάρχης είχε ανταλλαγεί με 23 τραυματισμένους Ε/κ στρατιώτες που ήταν στο νοσοκομείο της Κερύνειας.

Ανέφερε δε ότι ο Τ/κ δημοσιογράφος που έγραψε το άρθρο χθες στην τουρκική Χουριέτ δεν επικοινώνησε μαζί του.

Το βιβλίο του «Αγνοηθέντες 1974» έχει μεταφραστεί στα τούρκικα εδώ και ένα μήνα, πρόσθεσε ο κ. Νεοκλέους σημειώνοντας ότι σκοπός του βιβλίου είναι «να παραμείνει η αλήθεια». Σε αυτό, είπε, αναφέρεται ξεκάθαρα ο ρόλος που έπαιξε η χούντα και μερικοί συνεργάτες της στην Κύπρο, η βαρβαρότητα των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, «αλλά εκεί που υπήρχε καλή συμπεριφορά εγώ την αναφέρω μέσα στο βιβλίο. Μπορεί να ήταν λίγες οι περιπτώσεις, όμως υπήρξαν περιπτώσεις καλής συμπεριφοράς».

Τρίτος στόχος του βιβλίου, συνέχισε, ήταν ο ρόλος των ΗΕ, που σε πολλές περιπτώσεις – όπως είπε – αξιωματικοί και στρατιώτες της ειρηνευτικής δύναμης, αντί να ενεργούν σύμφωνα με το ρόλο τους, ήταν πληροφοριοδότες της μιας ή της άλλης πλευράς.

Τέταρτος στόχος, πρόσθεσε, είναι να καταδείξει ότι όλες οι κυβερνήσεις μετά την εισβολή στην Κύπρο «δεν έχουν ενδιαφερθεί καθόλου για τους ανθρώπους που πολέμησαν το 1974». Γι’ αυτό εξήγησε, ο τίτλος του βιβλίου είναι «αγνοηθέντες», ενώ εξέφρασε και παράπονο γιατί παρά τις προσπάθειές του, όπως είπε, για χρηματοδότηση του βιβλίου μέσω του Υπουργείο Παιδείας, αυτό δεν έγινε.

Από Σημερινή

Το κεφάλι του Ελληνόπουλου και το «κεφάλι» στα συμβούλια...

ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Παρασκευή, το Κυπριακό
Πρακτορείο Ειδήσεων μετέδωσε μια φρι-
κιαστική είδηση που είχε δημοσιευθεί στην
τουρκοκυπριακή εφημερίδα “Αφρίκα”, σύμ-
φωνα με την οποία Τούρκος αξιωματικός
που πήρε μέρος στην τουρκική εισβολή στην
Κύπρο, ανέφερε σε φυλακισμένους στη φυ-
λακή του Ντιγιάρμπακιρ ότι έκοψε το κεφά-
λι ενός μικρού Ελληνοκυπρίου και ήπιε το αί-
μα του αντί για κρασί, μπροστά στον πατέρα
του.
Πρόκειται για άλλη μια συγκλονιστική
μαρτυρία, μετά από εκείνην του Τούρκου
ηθοποιού Ολκάτς, για τις φοβερές ωμότητες
που διαπράχθηκαν από τον τουρκικό στρα-
τό στην Κύπρο.
Αυτή η φοβερή μαρτυρία, όμως, δεν ενόχλη
σε κανέναν Ελληνοκύπριο πολιτικό ηγέτη,
κανένας πολιτικός αρχηγός δεν ασχολήθηκε μαζί
της, ούτε φυσικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
ούτε η κυβέρνηση ενδια-
φέρθηκαν να προχωρή-
σουν αμέσως και χωρίς καθυστέρηση σε κα-
ταγγελία σε διεθνή σώματα και την Ευρω-
παϊκή Ένωση. Τις ημέρες εκείνες, ο Πρό-
εδρος και τα κόμματα ασχολούνταν με άλλα
πιο ουσιώδη θέματα. Ποιος θα “πάρει κε-
φάλι” στα συμβούλια των Ημικρατικών Ορ-
γανισμών.
Αλλά και να μην υπήρχε το “ζέον” θέμα
των Ημικρατικών Οργανισμών, και πάλιν αμ-
φιβάλλουμε εάν θα υπήρχε οποιαδήποτε κί-
νηση καταδίκης του φρικιαστικού εγκλήμα-
τος.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, για κανέ-
να λόγο, δεν θα ήθελε να χαλάσει το κλίμα
των συνομιλιών του με τον κ. Ταλάτ. Το ΑΚΕΛ
δεν μπορούσε να υπονομεύσει την πολιτική
του, “οι Τούρκοι είναι αδελφοί μας”, με καλ-
λιέργεια σοβινιστικού-εθνικιστικού πνεύ-
ματος μεταξύ των Ελληνοκυπρίων. Ο ΔΗΣΥ
μπορεί να φωνάζει κατά της κατάργησης
των εθνικών συνθημάτων στην Εθνική Φρου-
ρά, αλλά δεν μπορεί να προδώσει και τη ρε-
αλιστική πολιτική προσέγγισης προς την
τουρκική πλευρά. Όσο για τους υπόλοιπους,
τα είπαμε: Περίμεναν αγωνιωδώς να πληρο-
φορηθούν τα “νέα” από το διαμοιρασμό των
λαφύρων της εξουσίας.
Δυστυχώς, αυτές είναι οι ενασχολήσεις
της πολιτικής ηγεσίας μας. Στην πραγματι-
κότητα ουδείς από τους ηγέτες μας πιστεύει
σε λύση. Όλοι είναι βέβαιοι ότι το Κυπριακό
δεν πρόκειται να επιλυθεί ούτε μέχρι τις
επόμενες προεδρικές, συνεπώς γιατί να
ασχολούνται μαζί του και με την καταγγελία
των τουρκικών εγκλημάτων; Καλύτερη και
πιο αποτελεσματική είναι η καλλιέργεια του
εδάφους για τη δημιουργία ευνοϊκών προ-
οπτικών συνέχισης ή κατάληψης της εξου-
σίας στις προσεχείς εκλογές. Μπορεί να αρ-
γούν, αλλά όλοι κάποιο στρατηγικό σχέδιο
έχουν κατά νουν, το οποίο άρχισαν ήδη να
εφαρμόζουν.
Αν επιδείκνυαν την ίδια σπουδή και τον
ίδιο προγραμματισμό για την αντιμετώπιση
της τουρκικής στρατηγικής και των πιθανών
αδιεξόδων, σίγουρα θα ήταν καλύτερες οι
προοπτικές στο εθνικό θέμα. Αλλά, ενώ δεν
έχουν σχέδιο Β στο Κυπριακό, έχουν σχέδιο
Γ στην κομματική επικράτηση. Στο κάτω-κά-
τω, τι σημασία έχει το κεφάλι ενός μικρού
Ελληνόπουλου, όταν το κόμμα “πάρει κε-
φάλι” στη σκυταλοδρομία για τις επόμενες
εκλογές εξουσίας...

Του Κωστάκη Αντωνίου

Θα μας τρελλάνει ο Υπουργός Άμυνας!

Μετά τις ηλίθιες απαντήσεις που έδωσε στον Σαμψών (βουλευτή του ΔηΣυ) για τις κατηγορίες εναντίον του σχετικά με τα συνθήματα στις τάξεις τις Ε.Φ. Έρχεται δυνατότερος όσο ποτέ ο υπουργός μας να συνεχίσει τα τρελά του και την προπαγάνδα του. Να συνεχίσει να πηγαίνει πίσω πίσω στο παρελθόν την Κύπρου μας για δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα!

Σε συνέντευξη του στην Κυριακάτικη σημερινή ο δημοσιογράφος τον ρώτησε το πιο κάτω:

Όλα καλά κ. Υπουργέ. Αλλά τελικά ποιος είναι ο εχθρός μας; Αν όχι ο Τούρκος που σκότωσε τη μητέρα μας και τη αδελφή μας, ποιος; Οι Ταλιμπάν;

Δηλαδή εσύ πιστεύεις ότι με τα συνθήματα αυτά κάνω στρατιώτες να έχουν υψηλό αίσθημα; Με το να γινόμαστε αιμοβόροι; Ειδικά αυτήν την περίοδο που γίνεται μια καθολική και τιτάνια προσπάθεια να λύσουμε το Κυπριακό. Είναι τρελά. Είναι με το μίσος που θα κάνουμε στρατό; Όχι φυσικά. Αυτές οι πολιτικές, “Ένωσις και μόνον ένωσις”, δεν περνούν πια. Κάποιοι υπερπατριώτες αποκαλούσαν προδότη τον Μακάριο κλπ. Έγινε αυτή η οργάνωση ΕΟΚΑ Β’ (ναι τώρα έγινε!!!), που έσβησε την εικόνα της ΕΟΚΑ 55-59 που μαζί την φτιάξαμε, γιατί ήμουν και εγώ μαζί με τον Γρίβα τότε και καλλιεργήθηκε το μίσος. Τα αποτελέσματα γνωστά . Τα έζησα όλα. Ο στρατός τότε εκτελούσε διαταγές της Χούντας. Ελλαδίτες και Κύπριοι αξιωματικοί στήριζαν την ΕΟΚΑ Β’. Όλα αυτά, λοιπόν, με αυτά τα συνθήματα έφεραν την καταστροφή. Πολέμησα κι εγώ τους Άγγλους. Δεν έλεγα τότε Καλός Άγγλος, νεκρός Άγγλος. Δεν μισούσα τον αγγλικό λαό. Τρέφαμε εχθρική διάθεση αλλά όχι μίσος.

Ακόμα να καταλάβουμε ΠΟΙΟΣ ανάφερε την ΕΟΚΑ Β ΠΟΙΟΣ μίλησε για το παρελθόν ή ΠΟΙΟΣ τέλοσπάντον μίλησε για τον Γρίβα;;; Δηλαδή κε υπουργέ μπορείτε να απαντήσετε επί της ουσίας μια φόρα; Μπορείτε να δώσετε τεκμηριωμένη απάντηση χωρίς να κρύβεστε πίσω από το δάκτυλο σας φανατίζοντας και επιστρέφοντας πίσω στην παρελθοντική διχόνοια;

Και προς Θεού. Από πότε οι στρατιώτες φωνάζουν Ένωσις και μόνον ένωσις" στα στρατόπεδα; Τα συνθήματα που λέτε κε υπουργέ έχουν απαγορευθεί εδώ και χρόνια ΔΕΝ περιμέναμε εσάς να τα απαγορεύσετε για να παίζετε τον ανθρωπιστή και τον ειρηνιστή.

Κάποια από τα συνθήματα που απαγόρευσε ο κος υπουργός μας ήταν:

"Ελλάς Ελλάς σκέπασε κι εμάς την Κύπρο σου την όμορφή πότε μην την ξεχνάς"

"Έχω μια αδελφή κουκλίτσα αληθινή την λένε Βόρειο Κύπρο την αγαπώ πολύ, και άμα χρειαστεί για κείνη θα χαθώ στον τάφο να γράψετε Ελλάδα σ΄ αγαπώ..."

Τέτοιου είδους συνθήματα απαγόρευσε ο ειρηνιστής μας υπουργός! Κατά τ΄ άλλα ακραία σοβινιστικά!

Δηλαδή καταντά γελοίος, όταν τον κατακρίνουν για συνθήματα να αναφέρεται στην ΕΟΚΑ Β που την στιγμή που κανείς δεν του το έχει αναφέρει αυτό!!! Και το χειρότερο είναι ότι κανείς δεν του απαντά!

Κάπου αλλού στην ίδια συνέντευξη αναφέρει:

“.. Αν κάποιοι αμφισβοιτούν τον πατριωτισμό μου, πρόβλημα τους. Θα έκλεινα τη μονάδα παραδείγματος χάριν. Τη μονάδα των ΟΥΚ. Βεβαίως θα την έκλεινα. Εάν δεν σταματούσαν τους λεονταρισμούς, θα με ανάγκαζαν να τους κλείσω. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΟΥΚ. Τι δηλαδή; Ανθρώπους που δεν σέβοντε το συνέδελφο τους να τους αφήσω; Δεν θέλω νταήδες. Θέλω στρατιώτες."

Αυτός είναι υπουργός! Θέλει να κλείσει ολόκληρη μονάδα ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ για να πατάξει (δήθεν) τους "λεονταρισμούς", κατά την έκφρασή του. Έτσι κάνουν 5 στρατιώτες παρακοή και ανταρσία και κλείνουμε μονάδες! Ώραια πολιτική! Γι' αυτό ΔΕΝ πάμε μπροστά σ' αυτόν τον τόπο.

Ας σοβαρευτούμε λιγάκι κε υπουργέ και ας λογικευτούμε κι ας μείνουμε επί της ουσίας. ΔΕΝ είναι συνατό ολόκληρη Ε.Φ. με ημικατεχόμενη πατρίδα να φωνάζουν συνθήματα τύπου, "Σου στέλνω τριαντάφυλλα από του ΚΕΝ τον κήπο...". Ναι με συνθήματα τονόνοντας το Εθνικό τους αίσθημα και την αγάπη προς την Πατρίδα (μακρία από ακρότητες και φανατισμούς) θα τονόσει το ηθικό των στρατιώτων και θα τους καταστίσει ποιό μάχημους! Είναι κοντά στο μυαλό!
Σημειώνουμε, για αποφυγή παρεξήγησης ότι είμαστε ενάντια στα σοβινιστικά συνθήματα που φανατίζουν κτλ. Απλά ο υπουργός στην συγκεκριμένη περίπτωση (όπως και σε πολλές άλλες) είναι εκτός θέματος.

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε κε υπουργέ!

Είδαμε ψές για ακόμα μια φορά τα νέα του ΡΙΚ και παρατηρήσαμε ότι το ΔΗΣΥ θυμήθηκε ότι είναι πατριωτικό και ότι είναι και αντιπολίτευση!
Είδαμε τον βουλευτή του ΔΗΣΥ κο Σαμψών να κατηγορεί τον υπουργό και το κόμμα του για ανθελληνική πολιτική στην ενέργεια του υπουργού να κλείσει φυλακή κάποιους αξιωματικούς για τον λόγο ότι δήθεν διάταξαν νεοσυλλέκτους να φωνάξουν εθνικιστικά και σοβινιστικά συνθήματα.
Ο κος Σαμψών είπε μεταξύ άλλων ότι το να φωνάζεις υπέρ της Ελλάδας και ενάντια της Τουρκίας συνθήματα δεν είναι ούτε εθνικιστικό ούτε τίποτα. Απλά τονόνεις το ηθικό του στρατιώτη.
Ο υπουργός απάντησε σκληρά, κατά το ΡΙΚ, απαντόντας(;): "... που εδηλωρούσαν τον πρόεδρο της δημοκρατίας, τον Αρχ. Μακάριο, μέσα στα στρατόπεδα φανερά, εν πομπή και παρατάξη και υμνούσαν την ΕΟΚΑ Β΄και τον Γρίβα, αρχηγό της ΕΟΚΑ Β΄ που την περίοδο εκείνη η ΕΟΚΑ Β΄ η εγκληματική οργάνωση αυτή, ανατίναζε αστυνομικούς σταθμούς και έκαμνε διάφορα άλλα εγκλήματα." μετά μίλησε για το κυπριακό ότι προσπάθειες που καταβάλλονται για να φωνάζονται εθνικιστικά ρατσιστικά συνθήματα κατ εκείνον εμποδίζουν στην ειρηνική λύση για το κυπριακό.
Είναι προφανές ότι ο υπουργός άμυνας (;) μας βλέπει φαντάσματα και παντού ΕΟΚΑ Β και Γρίβες! Πώς είναι δυνατόν ένας υπουργός να κατηγορήται για μια πράξη η οποία αφορά συνθήματα (ανεξαρτήτου πολιτικού περιεχομένου) και να αναφέρει την ΕΟΚΑ Β΄και τον Γρίβα; Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε κε υπουργέ!
Έπιτα μίλησε για το κυπριακό για ειρηνική λύση κτλ. Αυτό δεν το σχολιάζουμε, απλά θα αρκεστούμε πάλι να διερωτηθούμε τι σχέση έχει η επίλυση του κυπριακού με τα συνθήματα; Μήπως ξεχνά ο κος υπουργός ότι έχουμε κατοχή, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Ε μάλλον το ξέχασε! Γιατί το ΜΟΝΟ που θυμάται είναι την ΕΟΚΑ Β και τον Γρίβα (οι οποίοι δεν υπάρχουν σήμερα(!!!));
Ευχόμαστε να μην συνεχίσει αυτή η κατρακύλα ξεφτίλας σ΄αυτόν τον τόπο γιατί όπως βλέπουμε όλοι δεν πάμε καθόλου καλά.

15 Ιουλίου 1974: Ο λόγος ύπαρξης της Χούντας

Το φασιστικό αποτρόπαιο άρμα της Χούντας

Ήταν η μέρα εκείνη όπου το Έθνος παραδόθηκε στον βωμό της προδοσίας.

Ήταν η μέρα που σήμανε την αρχή της τραγωδίας.
Ήταν η μέρα που, δυστυχώς, έδειξε πόσο δυσλειτουργικό και διχοτομικό ήταν το Σύνταγμα του '60.
Ήταν η μέρα που τέλειωσε οριστικά το έργο και ο σκοπός της δικτατορικής Χούντας.

15 Ιουλίου 1974: Σαν σήμερα τα άρματα μπήκαν στο προεδρικό του Μακαρίου και έδωσαν το πράσινο φως της Τουρκίας να μπει να λεηλατήσει να αφανίσει να σκοτώσει και να κρατά μέχρι σήμερα την Πατρίδα μας.
Χωρίς, σε καμιά περίπτωση, να απενεχοποιούμε την Τουρκία (όπως κάνουν οι ψευδοαριστεροί Κύπριοι) και να λέμε ότι αν δεν γινόταν πραξικόπημα δεν θα μπέναν οι Τούρκοι.
Είναι προφανές ότι ευκαιρία έψαχναν οι Τούρκοι και σε συμφωνία με την Χούντα κατάφεραν να βρούν "αφορμή" και να καταστρέψουν την Κύπρο μας.
35 χρόνια μετά θυμόμαστε εκείνη την μαύρη μέρα που πρόδωσε όλες τις προσδοκίες του λαού για Αυτοδιάθεση και ελευθερία.
35 χρόνια μετά αγωνιζόμαστε σε οδοφράγματα κατοχής ενάντια στην κατοχή της Κύπρου μας.
35 χρόνια μετά δείχνουμε ότι ακόμα υπάρχει η Τουρκία και μας κρατά σκλάβους με παράνομο καθεστώς και στρατό στην Κύπρο.
Η Τουρκία συνεχίζει να μας κρατά τα εδάφη μας, συνεχίζει να παρανομεί, συνεχίζει να "βρίζει" και να λεηλατεί. Η Χούντα, ευτυχώς, έπεσε.
Αυτό που έμεινε τώρα είναι η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ενάντια στην Τουρκία και προς τους πολιτικούς που διεκδικούν "λύση" - παράλυση.

Νέες καταδίκες της Τουρκίας από το ΕΔΑΔ

Σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων κατά της Τουρκίας εξέδωσε
χθες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.

Σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων κατά της Τουρκίας εξέδωσε χθες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, για παραβιάσεις του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης, του δικαιώματος στην ελευθερία και την ασφάλεια καθώς και του δικαιώματος προσφυγής σε μία δίκαιη και σύντομη δίκη.

Παραβίαση του δικαιώματος της ελευθερίας στην έκφραση, το ΕΔΑΔ έκρινε ότι υπήρξε στην υπόθεση Νογκάν Σοργκούκ κατά Τουρκίας, όπου ο ενάγων, καθηγητής κατασκευαστικής διαχείρισης στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, είχε καταδικασθεί από τα εσωτερικά δικαστήρια, με την κατηγορία ότι δυσφήμισε συνάδελφο του, με τα γραφόμενα του σε επιστημονικά έγγραφα.

Στην καταδικαστική του απόφαση το ΕΔΑΔ ομόφωνα έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την ελευθερία της έκφρασης, θεωρώντας υπερβολικούς τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στην ακαδημαϊκή ελευθερία της έκφρασης του Σοργκούκ και του επιδίκασε το ποσό των 3.500 ευρώ για ηθική και υλική βλάβη και 50 ευρώ για δικαστικά έξοδα.

Παράλληλα, το Δικαστήριο έκρινε ότι ο ενάγων εξέφρασε την άποψή του, για ένα ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος, δηλαδή το σύστημα των διορισμών και αξιολογήσεων στο δημόσιο πανεπιστήμιο, ότι αυτός μίλησε με βάση την προσωπική του εμπειρία καθώς και ότι η άποψή του εκφράσθηκε σε κλειστό κύκλο ακαδημαϊκών και ήταν εν μέρει, όπως σημειώνεται, βάσει αποδείξεων.

Το ΕΔΑΔ υπογραμμίζει ιδιαίτερα τη σημασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και κυρίως το δικαίωμα να μπορεί κανείς να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, για ένα θεσμό ή ένα σύστημα για το οποίο εργάζεται.

Στην υπόθεση Ατσίζ και άλλοι κατά Τουρκίας, όπου οι πέντε ενάγοντες συνελήφθησαν το 1994 ως ύποπτοι για συμμετοχή στο ΡΚΚ αλλά οι δικαστικές διαδικασίες, για τους περισσότερους απ’ αυτούς, δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη, το ΕΔΑΔ ομόφωνα αποφάσισε ότι υπήρξε παραβίαση των δικαιωμάτων στην ελευθερία και την ασφάλεια και του δικαιώματος για μία σύντομη δίκη, γιατί οι διαδικασίες διήρκησαν 15 χρόνια και δύο μήνες ενώ ακόμα εκκρεμούν στον Αρειο Πάγο για τους 4 πρώτους.

Για κάθε έναν από τους τέσσερις πρώτους ενάγοντες το Δικαστήριο επιδίκασε το ποσό των 17.250 ευρώ για ηθική και υλική βλάβη και για τον πέμπτο, το ποσό των 10.500 ευρώ.

Στην υπόθεση Μπιλγκέτ κατά Τουρκίας, όπου ο ενάγων καταδικάστηκε το 2004 για συμμετοχή σε παράνομη πολιτική οργάνωση, σε δίκη που είχε ξεκινήσει το 1993, ομόφωνα το ΕΔΑΔ δικαίωσε τον Μπιλγκέτ για παραβίαση του άρθρου 6 παράγραφος 1, που αφορά στο χρόνο ολοκλήρωσης της δικαστικής διαδικασίας, που στην περίπτωση του διήρκεσαν 11 χρόνια και του επιδίκασε το ποσό των 7.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 500 ευρώ για δικαστικά έξοδα.
Στην υπόθεση Κεσέρ και Κουμουρσού κατά Τουρκίας, οι ενάγοντες καταδικάστηκαν για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση και όταν υπέβαλλαν την αίτησή τους στο ΕΔΑΔ, κρατούνταν στις φυλακές του Κοκαελί τύπου F (υψίστης ασφαλείας).

Στις 18 Σεπτεμβρίου 2006 το ΕΔΑΔ πληροφορήθηκε το θάνατο του Κεμάλ Κεσέρ από τη γυναίκα του, η οποία και εξέφρασε τη θέληση της να συνεχίσει την αγωγή.
Στην προσφυγή τους κατήγγειλαν τα βασανιστήρια που υπέστησαν, τόσον κατά τη σύλληψη και μεταγωγή τους όσον και κατά τη διάρκεια της κράτησης τους στις φυλακές υψίστης ασφαλείας ενώ διαμαρτυρήθηκαν ότι δεν εξετάστηκαν οι καταγγελίες τους.

Ιδιαίτερα, δεν εξετάσθηκαν, από τις τουρκικές αρχές, οι καταγγελίες του αποβιώσαντος Κεσέρ, για βιασμό, βασανιστήρια με φάλαγγα και σύσφιγξη των γεννητικών του οργάνων, γεγονός που οδήγησε το ΕΔΑΔ στην απόφαση του να καταδικάσει την Τουρκία, για παραβίαση της νομοθεσίας περί απαγόρευσης βασανιστηρίων κρίνοντας, με βάση τα πραγματικά περιστατικά, ότι οι δύο ενάγοντες, υπήρξαν θύματα σοβαρών πράξεων βίας, ενώ βρίσκονταν στις φυλακές του Κοκαέλι, για τις οποίες το τουρκικό κράτος πρέπει να θεωρείται υπεύθυνο.

Το ΕΔΑΔ επιδίκασε 6.000 ευρώ στον Κουμουρσού και 12.000 ευρώ στη χήρα του Κεσέρ για ηθική και υλική βλάβη και υποχρέωσε την Τουρκία να πληρώσει και 5.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα.

Παραβίαση του δικαιώματος προσφυγής σε μία δίκαιη και σύντομη δίκη, το ΕΔΑΔ έκρινε ότι υπήρξε και στην υπόθεση Ονγκούν κατά Τουρκίας.

Ο ενάγων, που είχε συλληφθεί το 1999 για εμπρησμό, που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια πορείας διαμαρτυρίας για τη σύλληψη του ηγέτη του PKK Αμπτουλάχ Οτσαλάν , προσέφυγε στο ΕΔΑΔ διαμαρτυρόμενος για την παρουσία στρατιωτικού δικαστή στα έδρανα του Δικαστηρίου Εθνικής Ασφαλείας που τον καταδίκασε.

Το ΕΔΑΔ ομόφωνα έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του σχετικού άρθρου της Σύμβασης, θεωρώντας ότι ο Ονγκούν καταδικάστηκε, με βάση δήλωση, που του αποσπάστηκε σε πρότερο χρόνο από τη διεξαγωγή της δίκης και χωρίς την παρουσία δικηγόρου. Του επιδικάστηκε ποσό 1.500 ευρώ για ηθική βλάβη.

Στην υπόθεση Οράλ και Ατάμπεϊ κατά Τουρκίας, όπου οι ενάγοντες είχαν συλληφθεί το Μάρτιο του 2002 για συμμετοχή στο PKK και προσέφυγαν στο Δικαστήριο διαμαρτυρόμενοι για το χρόνο που παρέμειναν στα κρατητήρια, το ΕΔΑΔ έκρινε ότι πράγματι υπήρξε παραβίαση για το χρόνο της κράτησής τους, ενώ έκρινε ότι οι ενάγοντες δεν μπόρεσαν να προσβάλουν το παράνομο της κράτησής τους και επιδίκασε 500 ευρώ στον καθένα για ηθική βλάβη.

Στην υπόθεση Βελί Ουζντεμίρ κατά Τουρκίας, όπου ο ενάγων οδηγήθηκε στα κρατητήρια τον Ιανουάριο του 2003, προφυλακίσθηκε για συμμετοχή σε παράνομη ένοπλη οργάνωση και παραμένει ακόμη προφυλακισμένος στις φυλακές του Τεκιρντάγκ, το ΕΔΑΔ ομόφωνα καταδίκασε την Τουρκία για παραβίαση του δικαιώματος προσφυγής σε μία δίκαιη και σύντομη δίκη και επιδίκασε στον ενάγοντα 8.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 750 ευρώ για δικαστικά έξοδα.
Εφημερίδα σημερινή

Κατ’ όνομα δημοκρατία

Ο Π Ω Σ ήταν «φυσιολογικά» επόμενο και το προέβλεψε από νωρίς η στήλη (δες «Ειρήσθω» 8,10,11,12 και 15τρ.) η πρωτοφανής Αποχή του 40,6% του λαού από τις εκλογές της 6ης Ιουνίου, προκάλεσε μερικές, προς στιγμή μόνο, δημαγωγικές κλαψούρες κάποιων εκ των ηγετών των κομμάτων, που εξαντλήθηκαν στα πρώτα 24ωρα. Το «φυσιολογικό» έγκειται στην ουσία των πραγμάτων: Το πολίτευμά μας είναι μόνο κατ’ όνομα δημοκρατικό. Δεν είχαμε και δεν έχουμε πραγματική δημοκρατία όπου πολιτεύουν συμμετέχοντες οι πολίτες, ο λαός. Κατ’ ακρίβειαν δεν έχουμε ούτε καν κομματοκρατία με την έννοια της συμμετοχής έστω μόνο των πολιτών, ενεργών μελών των κομμάτων. Ηγετοκρατία έχουμε. Στενή στενότατη ηγετοκρατία. Όπου ο λαός «παίζει» μόνο ένα ρόλο: Να επικαλείται κάθε ηγέτης, τα εκάστοτε ποσοστά των ψήφων, ως βάση της ισχύος που «νομιμοποιεί» την ηγετοκρατία ό,τι και αν αυτή κάθε φορά αποφασίζει.
Π Ο Λ Υ σημαντικότερο, ακόμα και από την αλματώδη άνοδο της Αποχής στο 40,6% της 6ης Ιουνίου, είναι η χρόνια Διαρκής Αποχή του λαού, συμπεριλαμβανομένων και των ενεργών κομματικών μελών, από τη διαμόρφωση πολιτικής και τη λήψη των αποφάσεων στα ζωτικότερα, ακόμα και τα υπαρξιακά, ζητήματα της πολιτείας. Και δεν είναι Αποχή, ως μία από άλλες προσφερόμενες επιλογές, αλλά παραδοσιακά αναγκαστικός ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟΣ του λαού. Ανυπαρξία και συστημική απαγόρευση της ενεργούς και αποτελεσματικής συμμετοχής του λαού στη λήψη των αποφάσεων. Το κατ’ όνομα δημοκρατικό πολίτευμα καλεί, διά της υποχρεωτικής ψήφου, τον λαό, μία φορά κάθε πέντε χρόνια, για να εκλέξει εκείνους και εκείνον που αποφασίζει για όλα, καθ’ όλη τη διάρκεια της πενταετίας, εξ ονόματος του λαού, για τον λαό, χωρίς τον λαό.
Μ Ε Γ Ι Σ Τ Η εμπειρία ως προς τούτο υπήρξε το Κυπριακό και το δημοψήφισμα του 2004. Προϊόν της πολιτικής της ηγετοκρατίας από το 1974 μέχρι το 2002 υπήρξε το Σχέδιο Ανάν. Κατ’ ουσίαν ΕΡΗΜΗΝ του λαού. Στον οποίο ουδέποτε οι ηγέτες εξήγησαν π.χ. τι είδους λύση είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) και ουδέποτε ζήτησαν ευθέως ή έλαβαν, την έγκριση του λαού για μια τέτοια λύση. Στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 φάνηκε περίτρανα ότι ο λαός απέρριψε τελικά το προϊόν της ηγετοκρατίας. Ερήμην του λαού συνεχίζει έκτοτε η ίδια πολιτική για την ίδια λύση. Χωρίς ποτέ να καταδεχτούν οι ηγέτες να την συζητήσουν με τον λαό. Ούτε καν μεταξύ τους τα κατάφεραν: Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ κ. Ά. Κυπριανού, π.χ. είχε δηλώσει 3 Μαΐου 2009 στον «Φ» ότι «πολύ σύντομα θα ξεκινήσουμε το διάλογο [με τους ηγέτες ΔηΚο και ΕΔΕΚ] θα συζητήσουμε και θα ξεκαθαρίσουμε πως αντιλαμβανόμαστε αυτή τη λύση της ΔΔΟ». Αυτός ο διάλογος, έστω και εντός της μισής ηγετοκρατίας, ούτε άρχισε ούτε προβλέπεται ότι θα διεξαχθεί ποτέ ενώπιον του λαού. Η κατ’ όνομα δημοκρατία, κατ’ ουσίαν ηγετοκρατία, δεν χρειάζεται την απαρτία του λαού. Απαρτία μόνο φορολογουμένων υπηκόων έχει ανάγκη…


ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

Το απρόοπτο τεστ της Παιδείας μας: Τι μάθαμε από τον σάλο για την εισαγωγή φοιτητών με GCE

Τεύχος Ιουνίου 2009 | Θάλεια Νεοφύτου | Κατηγορία: Κοινωνία

Ο σάλος που ξέσπασε για την εισαγωγή φοιτητών με διεθνείς εξετάσεις, μας έχει ήδη υποδείξει πολλά προβληματικά σημεία στην παιδεία και θεωρούμε ότι έχει να μας δείξει ακόμα περισσότερα. Προσπαθήσαμε να συμπυκνώσουμε τα βασικότερα.

Η δυσκίνητη μεταρρύθμιση

Ο διάλογος για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση χωλαίνει εδώ και καιρό. Στα πλαίσια αυτού του διαλόγου το Υπουργείο Παιδείας ενέταξε την συζήτηση για μια κοινά αποδεκτή απόφαση στον τρόπο εισαγωγής φοιτητών στο Πανεπιστήμιο. Το Υπουργείο Παιδείας εκφράζει την θέση ότι υπήρξε εποικοδομητικός διάλογος γύρω από το θέμα, το ίδιο και το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Αντίθετα η ΟΕΛΜΕΚ, μαζί με πολλούς κομματικούς χώρους που εξέφρασαν την υποστήριξή τους στις θέσεις της, υποστηρίζει ότι απαιτείται διάλογος γύρω από το θέμα, αλλά και γενικότερα για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία θα βγάλει το δημόσιο σχολείο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Η κρίση που ξέσπασε στο θέμα των GCE καταδεικνύει τα όρια αυτής της χρονίζουσας διαδικασίας μεταρ-ρύθμισης, η οποία αντί να παράγει συνολικές λύσεις, αναδεικνύει μεμονωμένα πλην δυσεπίλυτα προβλήματα.

Δημόσια Vs Ιδιωτική εκπαίδευση

Αυτή η κόντρα κρατάει χρόνια. Οι επικριτές της εισαγωγής φοιτητών με διεθνείς εξετάσεις υποστηρίζουν ότι με αυτό τον τρόπο θεσμοποιείται η προνομιακή μεταχείριση για τους «έχοντες», μαθητές των ιδιωτικών σχολείων. Η Πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ Ελένη Σεμελίδου αναφέρθηκε πολλές φορές στο δημόσιο σχολείο και στην δωρεάν εκπαίδευση ως ένα κεκτημένο της κοινωνίας, το οποίο δεν πρέπει να τεθεί σε κίνδυνο. Ο Κεντρικός Οργανωτικός Γραμματέας της ΟΕΛΜΕΚ Θέμης Πολυβίου μας υποδεικνύει ότι με τον κανονισμό για τα GCE θα πληγεί ανεπανόρθωτα το δημόσιο σχολείο, αφού τα ιδιωτικά σχολεία δεν θα χάσουν την ευκαιρία να διαφημίζουν ίσως και υπερβολικά την δυνατότητα των μαθητών για διεκδίκηση θέσης με αυτό τον τρόπο, με αποτέλεσμα ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό μαθητών να ρέπει προς την ιδιωτική εκπαίδευση. Οσο για το μικρό του ποσοστό, ο κ. Πολυβίου μας εξηγεί ότι αν το 3% είναι σήμερα 30 φοιτητές όταν αύριο αυξηθεί ο αριθμός των φοιτητών θα είναι αναλογικά πολύ μεγαλύτερος, ενώ εκφράζει και ανησυχίες ότι σταδιακά μπορεί να αυξηθεί το ποσοστό.

Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Σταύρος Ζένιος σχολιάζοντας στην «ΣΑ» τις ανησυχίες που εκφράζονται για αύξηση του ποσοστού, είπε ότι πρόκειται για φοβίες και ανασφάλειες που στην συγκεκριμένη περίπτωση στρέφονται εναντίον της Κυβέρνησης και της Βουλής που θα κληθεί να νομοθετήσει.

«Δεν θεωρούμε ότι η Βουλή θα τιμήσει τους κανονισμούς που θα εγκρίνει; Εμείς δεν το συμμεριζόμαστε αυτό. Το Πανεπιστήμιο θα δρα πάντα στα όρια της νομιμότητας και των αρμοδιοτήτων που του δίνει ο νομοθέτης», αναφέρει. Σημειώνει επίσης ότι θέση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου είναι ότι ένα λογικό ποσοστό για εισαγωγή φοιτητών με διεθνείς εξετάσεις είναι το 7%. Ωστόσο όπως είπε το Πανεπιστήμιο θα δεχτεί το 3% σε περίπτωση συναίνεσης.

Από την άλλη είναι και η παραπαιδεία. Ο κ. Πολυβίου σημειώνει ακόμα ότι στόχος της ΟΕΛΜΕΚ είναι να χτυπήσει την παραπαιδεία και εκφράζει φόβους ότι με την απόφαση για τις διεθνείς εξετάσεις πολλοί μαθητές των δημοσίων θα οδηγηθούν στα φροντιστήρια για GCE. Δεν έλειψαν ωστόσο και οι επικριτές της ΟΕΛΜΕΚ που κατηγορούν τους καθηγητές ότι δεν θέλουν τα GCE για να μην χάσουν οι ίδιοι το εισόδημα από το φροντιστήρια για τις παγκύπριες εξετάσεις.

Το Πανεπιστήμιο χρησιμοποιεί κυρίως τον όρο διεθνείς εξετάσεις. Η συζήτηση ωστόσο γίνεται κυρίως για τα GCE τα οποία καλώς ή κακώς είναι στην Κύπρο ταυτισμένα με την ιδιωτική εκπαίδευση, δημιουργώντας ίσως την αίσθηση ότι τα κριτήρια εισδοχής προσαρμόζονται στα ιδιωτικά σχολεία αντί να συμβαίνει το αντίθετο.

Παιδεία και πολιτικές παρεμβάσεις

Μήπως τελικά η παιδεία είναι δέσμια των πολιτικών παρεμβάσεων; Η κατάθεση των κανονισμών για τις διεθνείς εξετάσεις στην Βουλή ήταν μια πολιτική απόφαση που λήφθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο. Το επείγον της κατάθεσης των κανονισμών προκάλεσε αντιδράσεις.

Ο Οργανωτικός Γραμματέας της ΟΕΛΜΕΚ ανέφερε αμέσως μετά την κατάθεση του Κανονισμού από το Υπουργικό: «Η απόφαση αποδεικνύει ότι δεν θέλουν διάλογο. Γιατί υπάρχει βιασύνη; Όλα αυτά γίνονται γιατί θέλουν να περάσουν άρον-άρον αυτή την τροποποίηση και διερωτόμαστε μήπως αυτό σημαίνει ότι θέλουν να βολέψουν και κάποιους». Ο κ. Πολυβίου υποστηρίζει ότι τα κόμματα ως κύτταρα της Δημοκρατίας πρέπει να έχουν λόγο, χωρίς ωστόσο να παρεμβαίνουν και να εξυπηρετούν μικροκομματικές σκοπιμότητες, για το γενικότερο καλό της παιδείας.

«Δυστυχώς στην περίπτωση της κρίσης με τα GCE φάνηκε ότι κάποια κόμματα πόρρω απέχουν από τις διακηρύξεις και τις πράξεις τους», αναφέρει ο κ. Πολυβίου.

Οι κομματικές τοποθετήσεις αντανακλούν για ακόμα μια φορά το σπάσιμο της συγκυβέρνησης. Τα κόμματα του χώρου του κέντρου τοποθετήθηκαν υπέρ των απόψεων της ΟΕΛΜΕΚ, με το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ να υποστηρίζουν την εισαγωγή των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο με τις εξετάσεις GCE. Στον δε ΔΗΣΥ υπήρξαν για ακόμα μια φορά αντικρουόμενες απόψεις, με τον βουλευτή Αντρέα Θεμιστοκλέους να διαφοροποιείται από τις αποφάσεις του κόμματος και να ταυτίζεται με την ΟΕΛΜΕΚ, της οποίας η ηγεσία προέρχεται από την Κίνηση Καθηγητών Αλλαγή που πρόσκειται στον ΔΗΣΥ.

Από την άλλη το ζήτημα της εισαγωγής φοιτητών με διεθνείς εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο συνδέθηκε και με την πορεία λύσης του Κυπριακού. Ακούστηκαν απόψεις οι οποίες υποστηρίζουν ότι η προώθηση του κανονισμού σκοπό έχει να διευκολύνει την πρόσβαση των Τουρκοκύπριων φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου σε όλους τους κλάδους σπουδών.

Ελληνική γλώσσα

Ο φόβοι για την υποβάθμισης της ελληνικότητας της παιδείας είναι υπαρκτοί. Εξ’ ου και συμβιβαστική πρόταση του Υπουργείου Παιδείας προς την ΟΕΛΜΕΚ προνοούσε ότι στα Τμήματα στα οποία η ελληνική γλώσσα είναι αντικείμενο σπουδών, όπως τα Τμήματα Ιστορίας, Κλασσικών Σπουδών και Φιλοσοφίας, Νεοελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών, οι μαθητές θα πρέπει να παρακάθονται στο μάθημα των Ελληνικών στις Παγκύπριες εξετάσεις και να έχουν ένα βαθμό όσο είναι ο τελευταίος που εισάγεται στα σχετικά Τμήματα. Η ελληνομάθεια υποψηφίων στα άλλα Τμήματα θα ελέγχεται από το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Εδώ σημειώθηκε και μια αντίθεση του Υπουργείου με το Πανεπιστήμιο Κύπρου, αφού η ελληνομάθεια όσων θα σπουδάσουν Νέα Ελληνικά στο Πανεπιστήμιο δεν θα γίνεται από το ίδιο.

«Υπάρχει μια ασυνέπεια από την στιγμή που το Πανεπιστήμιο μπορεί να εκπαιδεύει καθηγητές νέας ελληνικής γλώσσας αλλά δεν του επιτρέπεται να αξιολογεί τους υποψήφιους φοιτητές που θα σπουδάζουν νέα ελληνικά», μας εξηγεί ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου. Ο κ. Ζένιος απαντά στις επικρίσεις που ακούγονται για το θέμα της υποβάθμισης της ελληνικής γλώσσας την οποία χαρακτηρίζει «κινδυνολόγα επιχειρηματολογία που χρησιμοποιείται από αυτούς που δεν έχουν ουσιαστικά επιχειρήματα». Υποδεικνύει ότι το Πανεπιστήμιο, όντας ιδιαίτερα ευαίσθητο σε θέματα γλώσσας και πολιτισμού, προσφέρει προγράμματα νεοελληνικών σπουδών, λειτουργεί εδώ και χρόνια με δική του πρωτοβουλία σχολείο ελληνικής γλώσσας, μελετά την ελληνική και κυπριακή ιστορία, γραμματεία, αρχαιολογία και δεν συμμερίζεται τις φοβίες και τις ανασφάλειες που εκφράζονται.

Πάντως οι ανησυχίες που εκφράζονται σχετικά με την ελληνικότητα της παιδείας, πηγάζουν κυρίως από το γεγονός ότι ένα ξένο σύστημα εξετάσεων εισάγεται στην παιδεία κάτι το οποίο δεν υπάρχει σε άλλες χώρες. Πολλοί είναι αυτοί που φέρουν ως παράδειγμα και την επικράτηση της αγγλικής γλώσσας στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Ρόλος του Πανεπιστημίου

Το Πανεπιστήμιο πρέπει να έχει πιο ενεργό ρόλο. Εκ μέρους της ΟΕΛΜΕΚ και πολιτικών κομμάτων τονίστηκε ότι ο ρόλος του Πανεπιστημίου πρέπει να είναι ουσιαστικός, με παρεμβάσεις στα κοινωνικά προβλήματα. Ο κ. Πολυβίου σημειώνει ότι ο ρόλος του Πανεπιστημίου είναι πολύ σημαντικός, ωστόσο το καλεί «να μην προσπαθεί να ξεχωρίσει από την κοινωνία με ελιτίστικες συμπεριφορές, όπως αυτές που επέδειξαν τόσο ο Πρύτανης όσο και ο αντιπρύτανης τις τελευταίες μέρες».

Αν μη τι άλλο το θέμα οδήγησε στην δυναμική παρέμβαση του Πανεπιστημίου σε μια δημόσια συζήτηση, κάτι που στην Κύπρο δεν συμβαίνει συχνά. Υπήρξε μάλιστα και η πρόταση του Αντιπρύτανη όπως το Πανεπιστήμιο αναλάβει τις παγκύπριες εξετάσεις Νέων Ελληνικών σε περίπτωση που οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης αντιδράσουν με απεργιακά μέτρα.

Από την άλλη το Πανεπιστήμιο, μέσα από αυτή την υπόθεση, έχει σημειώσει πολλές φορές την ανάγκη για μεγαλύτερη αυτονομία στην επιλογή των υποψηφίων. Ο νυν Υπουργός Παιδείας Ανδρέας Δημητρίου προέρχεται ως γνωστόν από τον ακαδημαϊκό χώρο και τα κυπριακά Πανεπιστήμια, κάτι που κάνει πολλούς να θεωρούν ότι είναι πιο ευνοϊκά προσκείμενος προς τις θέσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας. Με αυτή την έννοια στην κόντρα για τα GCE μπορεί να πει κανείς ότι ο Υπουργός συντάσσεται με την επιθυμία του Πανεπιστημίου να ορίζει τα του οίκου του χωρίς ιδιαίτερες έξωθεν παρεμβάσεις. Το ζήτημα είναι κατά πόσο τα πράγματα είναι ώριμα ώστε η κοινωνία να αποδεχτεί τις όποιες καθοριστικές για την παιδεία και το μέλλον του τόπου κινήσεις του Πανεπιστημίου.

Από www.apopsi.com.cy

Προκλητικός ο Ταλάτ

Ο Τ/κ ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ αναφέρθηκε στη δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια ότι σε κάθε βήμα που θα κάνει η Τουρκία στην ενταξιακή πορεία της στην ΕΕ θα βρίσκει μπροστά της την Κύπρο.

Οπως αναφέρει ο τ/κ Τύπος, ο κ. Ταλάτ ευχήθηκε στον Πρόεδρο Χριστόφια «καλή δύναμη» και είπε προκλητικά ότι αν έχει πρόθεση να ανταγωνιστεί την Τουρκία «έχει ανάγκη την ευχή αυτή».

Όταν εμείς φωνάζουμε για κατοχή οι πολιτικοί μας σιωπούν. Όταν αυτοί φωνάζουν για τα κόμματα τους και τις εκλογές ΤΟΥΣ εμείς σιωπούμε!

Για ακόμη μιά φορά ο "κος" Ταλατ εκπρόσωπος της κατοχής (μετέχοντας και στην τουρκική βάρβαρη εισβολή του '74) καταντά προκλητικός και αδιάλλακτος έναντι σε μας τους κακούς (!!!) Έλληνες της Κύπρου! Τελικά ΕΜΕΙΣ είμαστε οι κακοί και αδιάλλακτοι! Ότι μας πει σκύβουμε και βγαίνει κι από πάνω!

Σημείωση ότι τα κόμματα και πολλά ΜΜΕ απόκρυψαν το γεγονός (ως συνήθως!) και έτσι για την κοινή γνώμη όλα είναι μέλι γάλα! Μιλούμε με ένα παράνομο άνθρωπο που ηγείται τους τουρκικού κατοχικού παράνομου στρατού και όλα πάνε μια χαρά!!!

Η απάντηση όμως του 41% αποχής δεν ήταν καθόλου τυχαία! (κι ας προσπαθήσουν κάποιοι να δώσουν εξηγήσεις ότι ήταν τριήμερο!)

ΓΛΩΣΣΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΥΠΡΟΥ :Προσπάθεια καθιέρωσης της Αγγλικής

Ο Γλωσσικός Όμιλος Κύπρου, με ανακοίνωσή του, τονίζει ότι η προώθηση της εισδοχής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου μαθητών με εξετάσεις GCE αποτελεί προσπάθεια εκ του παραθύρου εισαγωγής της Αγγλικής στην Πανεπιστημιακή Παιδεία, κάτι που επιχειρήθηκε και παλαιότερα, ευτυχώς χωρίς επιτυχία. Συνεχίζοντας υπογραμμίζει ότι «στόχος είναι να γίνει η Αγγλική de jure η γλώσσα του Πανεπιστημίου, αφού οι μαθητές που θα εισάγονται με GCE θα απαιτούν να διδάσκονται και να εξετάζονται στην Αγγλική, ενώ παράλληλα θα δοθεί και ώθηση στην Αγγλική στη δημόσια Παιδεία». Ο Όμιλος υποστηρίζει, επίσης, ότι με την εισαγωγή μαθητών με GCE και όχι μετά από επιτυχία στις Εισαγωγικές Εξετάσεις, μια μειοψηφία μαθητών, γόνων ανώτερων εισοδηματικών τάξεων, θα καθίστανται προνομιούχοι εις βάρος των αποφοίτων των σχολείων Δημόσιας Εκπαίδευσης, οι οποίοι κατά τεκμήριον είναι παιδιά μεσαίων και κατώτερων εισοδηματικών στρωμάτων. Ο Γλωσσικός Όμιλος Κύπρου εκφράζει αμέριστη συμπαράσταση προς την οργάνωση των καθηγητών ΟΕΛΜΕΚ και όλα τα οργανωμένα σύνολα που αντιτίθενται στην απόφαση και συμπαρίστανται στην προσπάθεια διάσωσης του κύρους της Δημόσιας Παιδείας.

«Όχι» άλλο σχέδιο Ανάν…

Με επικριτική διάθεση απέναντι στο περιεχόμενο των απευθείας διαπραγματεύσεων Χριστόφια- Ταλάτ, πραγματοποιήθηκε ψες, στο Λήδρα Πάλας, το συλλαλητήριο μνήμης και τιμής για τη συμπλήρωση 5 χρόνων από το «όχι» του κυπριακού λαού, στο σχέδιο Ανάν. Τόσο οι κύριοι ομιλητές, Βάσος Λυσσαρίδης και Γεράσιμος Αρσένης, όσο και πρωτοκλασάτα στελέχη των κομμάτων ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και Κίνημα Οικολόγων, διαμήνυσαν ότι δεν επιθυμούν άλλο σχέδιο παρόμοιο με το Ανάν, αλλά ένα σχέδιο που να εμπεριέχει τα στοιχεία της βιώσιμης και δίκαιης λύσης. Ουσιαστικά «φώναξαν» με νόημα ένα δεύτερο «όχι», στο επόμενο ενδεχόμενο σχέδιο, τονίζοντας ότι η λαϊκή ετυμηγορία για το σχέδιο Ανάν δεν γίνεται σεβαστή όταν συζητούνται πρόνοιες του σχεδίου Ανάν. Σημειώνεται, επίσης, ότι από το συλλαλητήριο δεν έλειψαν οι αναφορές για τον αείμνηστο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος είπε το «όχι» στο σχέδιο Ανάν, ενώ συζητήθηκε έντονα από τους παρευρισκομένους, αλλά και από στελέχη του ΔΗΚΟ, ότι στην ανακοίνωση που εξέδωσε το κόμμα για τη χθεσινή επέτειο, παραλείφθηκε αναφορά στο όνομα του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Πάντως, όπως ανέφερε ο βουλευτής του ΔΗΚΟ, Αντρέας Αγγελίδης, «μπορεί απόψε να μην έδωσαν το 'παρών' τους όλοι οι πολιτικοί ηγέτες, αλλά όλα τα κόμματα βρίσκονται εδώ». Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε ότι το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ δεν δέχθηκαν την πρόσκληση των 35 κινήσεων, σωματείων και οργανώσεων από την Κύπρο και την Ελλάδα και δεν παρευρέθησαν επίσημα στο Συλλαλητήριο. Ωστόσο, έδωσαν το «παρών» τους άτομα που πρόσκεινται τόσο στο ΑΚΕΛ όσο και στον ΔΗΣΥ, όπως οι Δώρος Χριστοδουλίδης και Άκης Αγαπίου της αριστεράς, και οι Ουράνιος Ιωαννίδης και Χρήστος Ρότσας της δεξιάς.
Αρκετοί ήταν και οι πολίτες που χειροκρότησαν στο Λήδρα Πάλας τους ομιλούντες, ενώ οι οργανωμένες ομάδες νέων που δηλώνουν αντι-ομοσπονδιακοί, φώναζαν συνθήματα του τύπου: «Η ομοσπονδία δεν έχει θέση σε χώμα ιερό, που ποτίστηκε με αίμα ελληνικό». Στο τέλος του συλλαλητηρίου, το κοινό έκλεισε συμβολικά το οδόφραγμα.

Βάλαμε μπροστά το κάρο από την άμαξα…
Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Ελλαδίτη πολιτικού Γεράσιμου Αρσένη: «Εμείς βάλαμε μπροστά το κάρο από την άμαξα». Για να προσθέσει στη συνέχεια ότι οι δικοινοτικές συζητήσεις δεν νομιμοποιούν τη συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και να επικρίνει τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι της Τουρκίας, διερωτώμενος: «Πώς είναι δυνατόν η Ε.Ε. να αποδέχεται να διαπραγματεύεται την ένταξη μιας χώρας, η οποία ουσιαστικά αμφισβητεί την ενιαία πολιτική της;». Ο κ. Αρσένης τόνισε ότι η Ε.Ε. πρέπει να προστατεύσει τον εαυτό της και δεν πρέπει να δεχθεί να διαπραγματεύεται, εάν η Τουρκία δεν υλοποιήσει πρώτα τις υποχρεώσεις της, τόσο έναντι της Ε.Ε. όσο και σε ό,τι αφορά το Κυπριακό.

«Σχέδια βρικόλακες»
Το σχέδιο Ανάν ενταφιάσθηκε τον Απρίλη του 2004, και οι νεκροί δυνάμει λαϊκής απόφασης, δεν ανασταίνονται. Όμως, κάποιοι προσπαθούν να τους αναβιώσουν ως βρικόλακες που και πάλιν μαίνονται και απειλούν, υπογράμμισε ο Βάσος Λυσσαρίδης, αφού πρώτα καταχειροκροτήθηκε από το κοινό. Πρόσθεσε πως πρόκειται «για σχέδια βρικόλακες που πλαστογραφούν την ουσία του Κυπριακού», υπογραμμίζοντας, ωστόσο, ότι εμείς θα ανατρέψουμε την πλαστογραφία.
Ο κ. Λυσσαρίδης δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην επίσκεψη Ομπάμα στην Τουρκία. Όπως είπε: «Υπάρχουν αρνητικές εξελίξεις. Οι ΗΠΑ συνεχίζουν την ίδια πολιτική στην περιοχή με την Τουρκία ως υπέρτατο πληρεξουσιακό περιφερειάρχη. Η επίσκεψη Ομπάμα καταδεικνύει τη συνέχιση της ίδιας αμερικανικής πολιτικής».

ΤΗΣ ΣΚΕΥΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ (από εφημερίδα Σημερινή)

Ακόμη και η Τσεχία πιέζει!

Ακόμα και η Τσεχία πιέζει αγαπητοί αναγνώστες την Τουρκία για να ασκήσει πίεση στην "Τ/κ πλευρά" για εξεύρεση λύσης στο κυπριακό μας πρόβλημα!
Είναι απίστευτο να βλέπεις ξένους που δεν έχουνε κάποιο ιδιαίτερο συμφέρον, όσον αφορά την υπόθεση της Κύπρου, να έχουν άποψη και μάλιστα θετική. Δηλαδή ότι φταίει η "Τ/κ πλευρά" για το ότι δεν βρίσκεται λύση και αυτό ήρθαν να μας το πούν οι Τσέχοι!
Εμείς βέβαια καλά καλά κλεισμένοι στο καβούκι μας ούτε καν διανοηθήκαμε να το κάνουμε αυτό! Κανείς πολιτικός δεν βγήκε να πει τα πρέποντα και τα δίκαια μονάχα οι ξένοι! Οι οποίοι όπως φαίνεται νοιάζονται ποιο πολύ από μας για την Πατρίδα μας και για τα δίκαια!(!!)
Και ενώ ο Χριστόφιας μας κλαίει με το "αποτέλεσμα" των ψευδοεκλόγων στα κατεχόμενα, επαληθεύονται για ακόμα μια φορά αυτά που λέμε εμείς οι κατά τ' άλλα ακραίοι! Ότι οι ψευδοεκλογές εκτός του ότι είναι παράνομες και ψεύτικες, ο εκπρόσωπος τους εκπροσωπεί όχι τους Τ/κ αλλά την κατοχή και την τούρκικη πολιτική.
Παραθέτουμε και ένα άρθρο απ΄ την "Σημερινή" που δείχνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν την Τουρκία στην ΕΕ ειδικά οι Γάλλοι οι οποίοι από την βλακεία μας δεν είναι ισχυροί σύμμαχοι μας.

Το Παρίσι θα επισκεφτεί σήμερα ο Τούρκος επικεφαλής των διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση Εγκεμέν Μπαγίς για να συναντηθεί με Γάλλους αξιωματούχους, μετά την εκ νέου επιβεβαίωση της ισχυρής αντίθεσης του Προέδρου Νικολά Σαρκοζί για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.
Ο κ. Μπαγίς, ο οποίος πραγματοποιεί ευρωπαϊκή περιοδεία, θα συναντήσει το Γάλλο Υπουργό Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ καθώς και τον Μπρουνό Λε Μερ, Υφυπουργό Εσωτερικών της Γαλλίας και αρμόδιο για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του γαλλικού Υπουργείου Εξωτερικών, η επίσκεψη αυτή πραγματοποιείται στο πλαίσιο του τακτικού πολιτικού διαλόγου με τις τουρκικές αρχές σχετικά με τα ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος όπως τα ευρωπαϊκά θέματα, οι διμερείς σχέσεις, τα περιφερειακά ζητήματα.

ΧΟΥΝΤΑ 1967, ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ 2004. ΚΡΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΗΣ ΞΕΝΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

Η χούντα της περιόδου 1967-1974 ήταν ένας από τους πολλούς κρίκους της αλυσίδας της ξένης εξάρτησης της Ελλάδας που άρχισε από την επομένη της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Έτσι μόνο θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον ρόλο της, τα εγκλήματά της στην Ελλάδα και στην Κύπρο και τον τρόπο που σχετίζεται με το σήμερα. Μετά το 1974 προστέθηκαν πολλοί νέοι κρίκοι με βαθύτατες πολιτικές συνέπειες που προεκτείνονται μέχρι τις μέρες μας: α) Το γελοίο δόγμα ότι η Κύπρος αποφασίζει και η Αθήνα στηρίζει (που υποδήλωνε εγκατάλειψη της Κύπρου). β) Η άνοδος και η πτώση του Παπανδρεϊκού δόγματος «η Ελλάς ανήκει στους Έλληνες» (που εκφυλλίστηκε μετά το Νταβός, την ασθένειά του και την σταδιακή άλωση του ΠΑΣΟΚ από πολιτικά πρόσωπα που ενσαρκώνουν την εξαρτησιακή λογική στην πιο ακραία εκδοχή της). γ) Και η σταδιακή μεταστροφή από την αποτρεπτική στρατηγική των Καραμανλή / Ανδρέα στην κατευναστική τακτική. Αποκορυφώματα κατευνασμού είχαμε στην κρίση των Ιμίων, στην υπόθεση Οτσαλάν, στους S300 και πλήθος άλλων μικρότερων γεγονότων τη δεκαετία του 1990.

Αρχές της συντρέχουσας δεκαετίας η εξάρτηση και η μετατροπή του νεοελληνικού κράτους σε κρατίδιο σχεδόν επισφραγίστηκε και οριστικοποιήθηκε: Οι επέκεινα δεσπότες των νεοελλήνων εκτιμώντας ότι η πολιτική αναξιοπρέπειά μας έφθασε στο ναδίρ τόλμησαν να προτείνουν με το σχέδιο Αναν τον αφανισμό της μεγαλύτερης εκτός ελλαδικού κράτους ελληνικής κοινωνίας. Η έννοια «κρατίδιο» αναφέρεται σε ασταθείς, τρικλίζουσες και παραπαίουσες κοινωνίες που αδυνατούν να στηρίξουν την εθνική τους ανεξαρτησία. Σ' αυτές τις κοινωνίες συνυπάρχουν μερικά ή όλα από τα εξής χαρακτηριστικά: α) Ρευστό και ασταθές κοινωνικό περιβάλλον β) ανύπαρκτο ή ασθενές κοσμοθεωρητικό υπόβαθρο και γ) σαθρό ή ασυνάρτητο ανθρωπολογικό περιεχόμενο που επιτρέπει σε εξωγενή ιδεολογήματα και ηγεμονικές αξιώσεις να διεισδύουν, να διαβρώνουν και να υπονομεύουν τα ζωτικά συμφέροντα του λαού. Τα ιδεολογήματα ριζώνουν και καθίστανται εγγενές εμπόδιο κάθε προσπάθειας να συγκροτηθεί αντίσταση και να στερεωθούν κοσμοθεωρητικές παραδοχές, στρατηγικοί προσανατολισμοί και ηθικοκανονιστικών δομών που ρυθμίζουν την καθημερινή ζωή. Έτσι, παρατηρούνται συχνά τριγμοί, εμφύλιες διενέξεις ποικίλων βαθμίδων και κυρίως ξένες εξαρτήσεις που εκφυλλίζουν και συρρικνώνουν το «κρατίδιο» ολοένα και περισσότερο. Αναμενόμενα, το πολιτικό σύστημα προσαρμοζόμενο διαρκώς σε αυτές τις πολιτειακές ασθένειες κατεβάζει διαρκώς τον πήχη των έσχατων συλλογικών παραδοχών χωρίς τις οποίες μια Πολιτεία δεν μπορεί να επιβιώσει με αξιοπρέπεια και ασφάλεια. Η Ελλάδα κατέβασε αυτό τον πήχη στις εσχατιές της αναξιοπρέπειας όταν δέχτηκε να συζητήσει το σχέδιο Αναν που τερμάτιζε τρισχιλιετή ελληνική παρουσία στην Κύπρο. Αυτό είναι το σύμπτωμα. Το αίτιο είναι η εξάρτηση.

Εκεί που η Ελλάδα άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της εθνικής ανεξαρτησίας - με τον Βενιζέλο σε πρώτη φάση, με τον γέρο της Δημοκρατίας αρχές της δεκαετίας του 1960 και τον υιό του Ανδρέα για μισή περίπου δεκαετία αρχές της δεκαετίας του 1980- το σχέδιο Αναν υπενθύμισε τα σαθρά κοσμοθεωρητικά και ηθικά θεμέλια του ελληνικού κράτους: Η Ελλάδα διαθέτει κοινωνία (ήταν συντριπτικά ενάντια στο σχέδιο Αναν παρά τη λυσσασμένη προπαγάνδα) αλλά δεν διαθέτει πολιτικό σύστημα που μπορεί να φανεί αντάξιο αυτής της κοινωνίας. Έτσι, συχνά θυμίζει ελαττωματική πολιτεία στο τέλος του βίου της που παραπαίει, τρικλίζει και σιγά-σιγά συρρικνώνεται. Συρρίκνωση τεράστια θα ήταν ο αφανισμός της κυπριακής κοινωνίας, συρρίκνωση είναι η μη άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων με επέκταση στα 12 μίλια των χωρικών υδάτων και εν δυνάμει απίστευτη συρρίκνωση αποτελεί η παγερή σιωπή γύρω από την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου. Η παθολογία των προβλημάτων της Ελλάδας δυστυχώς φαντάζει συχνά ανίατη. Κόμματα που παρέλαυναν με σημαίες ξένων κρατών, ήττες, εμφύλιοι, δικτατορίες, λάθη που αφανίζουν ελληνικούς πληθυσμούς το 1922, το αυτογκόλ του 1974 κτλ, είναι όλα γεγονότα που τραυματίζουν και εξανεμίζουν το φρόνημα. Κανείς δεν πρέπει να υποτιμά τον εγγενή χαρακτήρα πολλών προβλημάτων.

Οι δομές εξάρτησης κτίστηκαν ήδη την επομένη της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Ανθρωπολογικά έπασχε λόγω διαρκούς εισροής κυνηγημένων Ελλήνων και την ύστερη εποχή οι συνεχείς ήττες και τα λάθη κατέστησαν ανέφικτη την αξίωση του νεοελληνικού κράτους να στηρίξει τον αγώνα αυτοδιάθεσης και μετά την ανεξαρτησία των Κυπρίων. Η εξάρτηση έθρεφε τα λάθη και vice versa. Λάθη στην Κύπρο, δικτατορία, εγκατάλειψη της Κύπρου, αδιέξοδα και εγκλήματα που έγιναν επειδή κάποιοι σταθμάρχες της CIA κινούσαν το χέρι ανόητων στρατιωτικών όπως του Ιωαννίδη. Λάθος ερμηνείες αυτών των γεγονότων ανακυκλώνουν την πολιτική μιζέρια, τις διαιρέσεις μεταξύ των νεοελλήνων και την αδυναμία στερέωσης μιας εδραίας νεοελληνικής εθνικής-κρατικής κοσμοθεωρίας. Δεν κατόρθωσε, η ελλαδική ηγεσία, να εκφράσει μια αστικοεθνική αντίληψη ανάλογη και αντίστοιχη της δυτικοευρωπαϊκής (την οποία εν τούτοις επί δύο αιώνες προσπαθεί να μιμηθεί κατορθώνοντας μόνο να πιθηκίζει). Κατά συνέπεια, δεν είναι να απορεί κανείς για τα ελλείμματα κοινωνικής συνοχής, την αδυναμία αποτελεσματικής διασφάλισης της εθνικής ανεξαρτησίας και τα ελλείμματα της καθημερινής διαχείρισης των προβλημάτων στον στίβο των διεθνών ανταγωνισμών και αντιπαλοτήτων.

Την ύστερη εποχή ποικίλα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα συνεχίζει να κατηφορίζει με ακόμη πιο γοργό ρυθμό προς το τέλμα υποβαθμίζοντας έτσι το ελλαδικό κράτος στην διεθνή ιεραρχία ισχύος, ρόλων και συμφερόντων: «Ιδρύματα» παραγωγής προπαγάνδας εξωπολιτικού χαρακτήρα και κυρίως βεβαρυμμένα με εξωτερικούς δεσμούς («ιδρύματα» παραγωγής «προτάσεων πολιτικής», «ινστιτούτα αμυντικών μελετών»), ετοιμοπόλεμα αντιμάχονται κάθε προσπάθεια ανάπτυξης της ελληνικής εθνικής στρατηγικής. Τα παραδείγματα είναι πολλά και καθημερινά. Για παράδειγμα, η υποβολή αίτησης ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, η ανάπτυξη μιας πραγματικά ρωμαλέας αποτρεπτικής στρατηγικής, ο ενιαίος αμυντικός χώρος, το σχέδιο Αναν. Τα πολυάριθμα στελέχη του γνωστού βαθύπλουτου πλέον «ιδρύματος» με τους πολλούς εξωτερικούς «δεσμούς» αντικαθιστούν την πολιτική ηγεσία σε καίριους τομείς και κυρίως στην επικοινωνία με την κοινωνία. Έτσι, διαμέσου των επιφυλλίδων που κατόρθωσαν να ελέγχουν σχεδόν πλήρως, γίνεται μια κυριολεκτικά μαζική πλύση εγκεφάλου των μελών της κοινωνίας επί θεμάτων για τα οποία η πολιτική ηγεσία όφειλε να επικοινωνεί καθημερινά με την κοινωνία. Ακόμη, στελέχη τέτοιων εξωπολιτικών οργανισμών ποικιλότροπα συνδεδεμένα με ξένα κέντρα αποφάσεων ή και διεθνικούς κερδοσκόπους όπως ο Σόρος, επηρεάζουν βαθύτατα τους κρατικούς θεσμούς και υποκινούν τη συγγραφή αποδομητικών-υπονομευτικών της ιστορικής μνήμης «αναθεωρητικών» ιστορικών συγγραμμάτων που προορίζονται για ανυποψίαστους μαθητές. Εγκλημα στιγμιιαίο και παντοτινό Τέλος, στον πολιτικό και ιδεολογικό στίβο τέσσερεις δεκαετίες μετά τη Χούντα, καταμαρτυρείται καθημερινά πως ο τροχός γυρίζει, ο ρόλος συγκεκριμένων προσώπων αλλάζει και η ελληνική κοινωνία εξελίσσεται, αλλά αυτό που μετράει είναι ότι οι ίδιες νοοτροπίες που γεννά και τρέφει η ξένη εξάρτηση αυξάνονται και μεγεθύνονται.

Όπως και πολλοί άλλοι έχοντας βιώσει τις σκληρές αναμετρήσεις της περιόδου 2001-2005 στην Αθήνα γύρω από το σχέδιο Αναν, εύκολα διαπιστώνεται πως οι ξενόφερτες χουντικές νοοτροπίες είναι πάντα ζωντανές και ικανές να αναπαράγονται. Φορούν διαφορετικούς μανδύες και εμφανίζονται με διαφορετικά πρόσημα για να επιτελέσουν το ίδιο μακάβριο έργο. Το 2004, για παράδειγμα, είχα συχνά διερωτηθεί κατά πόσο η «τελική λύση» που επεξεργάστηκε ο Χάνει για τον τερματισμό της ελληνικής ύπαρξης στην Κύπρο είναι -τόσο από άποψη βαθμίδας όσο και από άποψη αιτιολογήσεων- συγκρινόμενο με το εγκληματικό πραξικόπημα του Ιωαννίδη είναι πολύ μεγαλύτερο έγκλημα. Το ένα έγκλημα ήταν «στιγμιαίο» το άλλο θα ήταν παντοτινό. Η χούντα, λοιπόν, πάντα ζει (και συχνά βασιλεύει) μέσα από τις δομές εξάρτησης του νεοελληνικού κράτους που γίνονται ολοένα και πιο εδραίες. Γι' αυτό, περαιτέρω δεινά είναι αναπόφευκτα. Όσον αφορά τους Κύπριους καλά θα κάνουν να προσέξουν: Αν χάσουν το κράτος τους ανεπίστροφα χάνουν την συλλογική τους ελευθερία. Με τα χάλια του νεοελληνικού κράτους, μάλιστα, αν τους διώξουν από το νησί τους, δε θα έχουν πουθενά να πάνε για να ζήσουν αξιοπρεπώς.

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΗΦΑΙΣΤΟΥ
O Παναγιώτης Ήφαιστος είναι Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών, Πάντειο Πανεπιστήμιο