Κατ’ όνομα δημοκρατία

Ο Π Ω Σ ήταν «φυσιολογικά» επόμενο και το προέβλεψε από νωρίς η στήλη (δες «Ειρήσθω» 8,10,11,12 και 15τρ.) η πρωτοφανής Αποχή του 40,6% του λαού από τις εκλογές της 6ης Ιουνίου, προκάλεσε μερικές, προς στιγμή μόνο, δημαγωγικές κλαψούρες κάποιων εκ των ηγετών των κομμάτων, που εξαντλήθηκαν στα πρώτα 24ωρα. Το «φυσιολογικό» έγκειται στην ουσία των πραγμάτων: Το πολίτευμά μας είναι μόνο κατ’ όνομα δημοκρατικό. Δεν είχαμε και δεν έχουμε πραγματική δημοκρατία όπου πολιτεύουν συμμετέχοντες οι πολίτες, ο λαός. Κατ’ ακρίβειαν δεν έχουμε ούτε καν κομματοκρατία με την έννοια της συμμετοχής έστω μόνο των πολιτών, ενεργών μελών των κομμάτων. Ηγετοκρατία έχουμε. Στενή στενότατη ηγετοκρατία. Όπου ο λαός «παίζει» μόνο ένα ρόλο: Να επικαλείται κάθε ηγέτης, τα εκάστοτε ποσοστά των ψήφων, ως βάση της ισχύος που «νομιμοποιεί» την ηγετοκρατία ό,τι και αν αυτή κάθε φορά αποφασίζει.
Π Ο Λ Υ σημαντικότερο, ακόμα και από την αλματώδη άνοδο της Αποχής στο 40,6% της 6ης Ιουνίου, είναι η χρόνια Διαρκής Αποχή του λαού, συμπεριλαμβανομένων και των ενεργών κομματικών μελών, από τη διαμόρφωση πολιτικής και τη λήψη των αποφάσεων στα ζωτικότερα, ακόμα και τα υπαρξιακά, ζητήματα της πολιτείας. Και δεν είναι Αποχή, ως μία από άλλες προσφερόμενες επιλογές, αλλά παραδοσιακά αναγκαστικός ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟΣ του λαού. Ανυπαρξία και συστημική απαγόρευση της ενεργούς και αποτελεσματικής συμμετοχής του λαού στη λήψη των αποφάσεων. Το κατ’ όνομα δημοκρατικό πολίτευμα καλεί, διά της υποχρεωτικής ψήφου, τον λαό, μία φορά κάθε πέντε χρόνια, για να εκλέξει εκείνους και εκείνον που αποφασίζει για όλα, καθ’ όλη τη διάρκεια της πενταετίας, εξ ονόματος του λαού, για τον λαό, χωρίς τον λαό.
Μ Ε Γ Ι Σ Τ Η εμπειρία ως προς τούτο υπήρξε το Κυπριακό και το δημοψήφισμα του 2004. Προϊόν της πολιτικής της ηγετοκρατίας από το 1974 μέχρι το 2002 υπήρξε το Σχέδιο Ανάν. Κατ’ ουσίαν ΕΡΗΜΗΝ του λαού. Στον οποίο ουδέποτε οι ηγέτες εξήγησαν π.χ. τι είδους λύση είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) και ουδέποτε ζήτησαν ευθέως ή έλαβαν, την έγκριση του λαού για μια τέτοια λύση. Στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 φάνηκε περίτρανα ότι ο λαός απέρριψε τελικά το προϊόν της ηγετοκρατίας. Ερήμην του λαού συνεχίζει έκτοτε η ίδια πολιτική για την ίδια λύση. Χωρίς ποτέ να καταδεχτούν οι ηγέτες να την συζητήσουν με τον λαό. Ούτε καν μεταξύ τους τα κατάφεραν: Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ κ. Ά. Κυπριανού, π.χ. είχε δηλώσει 3 Μαΐου 2009 στον «Φ» ότι «πολύ σύντομα θα ξεκινήσουμε το διάλογο [με τους ηγέτες ΔηΚο και ΕΔΕΚ] θα συζητήσουμε και θα ξεκαθαρίσουμε πως αντιλαμβανόμαστε αυτή τη λύση της ΔΔΟ». Αυτός ο διάλογος, έστω και εντός της μισής ηγετοκρατίας, ούτε άρχισε ούτε προβλέπεται ότι θα διεξαχθεί ποτέ ενώπιον του λαού. Η κατ’ όνομα δημοκρατία, κατ’ ουσίαν ηγετοκρατία, δεν χρειάζεται την απαρτία του λαού. Απαρτία μόνο φορολογουμένων υπηκόων έχει ανάγκη…


ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ