Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Νέες καταδίκες της Τουρκίας από το ΕΔΑΔ

Σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων κατά της Τουρκίας εξέδωσε
χθες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.


Σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων κατά της Τουρκίας εξέδωσε χθες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, για παραβιάσεις του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης, του δικαιώματος στην ελευθερία και την ασφάλεια καθώς και του δικαιώματος προσφυγής σε μία δίκαιη και σύντομη δίκη.

Παραβίαση του δικαιώματος της ελευθερίας στην έκφραση, το ΕΔΑΔ έκρινε ότι υπήρξε στην υπόθεση Νογκάν Σοργκούκ κατά Τουρκίας, όπου ο ενάγων, καθηγητής κατασκευαστικής διαχείρισης στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, είχε καταδικασθεί από τα εσωτερικά δικαστήρια, με την κατηγορία ότι δυσφήμισε συνάδελφο του, με τα γραφόμενα του σε επιστημονικά έγγραφα.

Στην καταδικαστική του απόφαση το ΕΔΑΔ ομόφωνα έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την ελευθερία της έκφρασης, θεωρώντας υπερβολικούς τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στην ακαδημαϊκή ελευθερία της έκφρασης του Σοργκούκ και του επιδίκασε το ποσό των 3.500 ευρώ για ηθική και υλική βλάβη και 50 ευρώ για δικαστικά έξοδα.

Παράλληλα, το Δικαστήριο έκρινε ότι ο ενάγων εξέφρασε την άποψή του, για ένα ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος, δηλαδή το σύστημα των διορισμών και αξιολογήσεων στο δημόσιο πανεπιστήμιο, ότι αυτός μίλησε με βάση την προσωπική του εμπειρία καθώς και ότι η άποψή του εκφράσθηκε σε κλειστό κύκλο ακαδημαϊκών και ήταν εν μέρει, όπως σημειώνεται, βάσει αποδείξεων.

Το ΕΔΑΔ υπογραμμίζει ιδιαίτερα τη σημασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και κυρίως το δικαίωμα να μπορεί κανείς να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, για ένα θεσμό ή ένα σύστημα για το οποίο εργάζεται.

Στην υπόθεση Ατσίζ και άλλοι κατά Τουρκίας, όπου οι πέντε ενάγοντες συνελήφθησαν το 1994 ως ύποπτοι για συμμετοχή στο ΡΚΚ αλλά οι δικαστικές διαδικασίες, για τους περισσότερους απ’ αυτούς, δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη, το ΕΔΑΔ ομόφωνα αποφάσισε ότι υπήρξε παραβίαση των δικαιωμάτων στην ελευθερία και την ασφάλεια και του δικαιώματος για μία σύντομη δίκη, γιατί οι διαδικασίες διήρκησαν 15 χρόνια και δύο μήνες ενώ ακόμα εκκρεμούν στον Αρειο Πάγο για τους 4 πρώτους.

Για κάθε έναν από τους τέσσερις πρώτους ενάγοντες το Δικαστήριο επιδίκασε το ποσό των 17.250 ευρώ για ηθική και υλική βλάβη και για τον πέμπτο, το ποσό των 10.500 ευρώ.

Στην υπόθεση Μπιλγκέτ κατά Τουρκίας, όπου ο ενάγων καταδικάστηκε το 2004 για συμμετοχή σε παράνομη πολιτική οργάνωση, σε δίκη που είχε ξεκινήσει το 1993, ομόφωνα το ΕΔΑΔ δικαίωσε τον Μπιλγκέτ για παραβίαση του άρθρου 6 παράγραφος 1, που αφορά στο χρόνο ολοκλήρωσης της δικαστικής διαδικασίας, που στην περίπτωση του διήρκεσαν 11 χρόνια και του επιδίκασε το ποσό των 7.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 500 ευρώ για δικαστικά έξοδα.
Στην υπόθεση Κεσέρ και Κουμουρσού κατά Τουρκίας, οι ενάγοντες καταδικάστηκαν για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση και όταν υπέβαλλαν την αίτησή τους στο ΕΔΑΔ, κρατούνταν στις φυλακές του Κοκαελί τύπου F (υψίστης ασφαλείας).

Στις 18 Σεπτεμβρίου 2006 το ΕΔΑΔ πληροφορήθηκε το θάνατο του Κεμάλ Κεσέρ από τη γυναίκα του, η οποία και εξέφρασε τη θέληση της να συνεχίσει την αγωγή.
Στην προσφυγή τους κατήγγειλαν τα βασανιστήρια που υπέστησαν, τόσον κατά τη σύλληψη και μεταγωγή τους όσον και κατά τη διάρκεια της κράτησης τους στις φυλακές υψίστης ασφαλείας ενώ διαμαρτυρήθηκαν ότι δεν εξετάστηκαν οι καταγγελίες τους.

Ιδιαίτερα, δεν εξετάσθηκαν, από τις τουρκικές αρχές, οι καταγγελίες του αποβιώσαντος Κεσέρ, για βιασμό, βασανιστήρια με φάλαγγα και σύσφιγξη των γεννητικών του οργάνων, γεγονός που οδήγησε το ΕΔΑΔ στην απόφαση του να καταδικάσει την Τουρκία, για παραβίαση της νομοθεσίας περί απαγόρευσης βασανιστηρίων κρίνοντας, με βάση τα πραγματικά περιστατικά, ότι οι δύο ενάγοντες, υπήρξαν θύματα σοβαρών πράξεων βίας, ενώ βρίσκονταν στις φυλακές του Κοκαέλι, για τις οποίες το τουρκικό κράτος πρέπει να θεωρείται υπεύθυνο.

Το ΕΔΑΔ επιδίκασε 6.000 ευρώ στον Κουμουρσού και 12.000 ευρώ στη χήρα του Κεσέρ για ηθική και υλική βλάβη και υποχρέωσε την Τουρκία να πληρώσει και 5.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα.

Παραβίαση του δικαιώματος προσφυγής σε μία δίκαιη και σύντομη δίκη, το ΕΔΑΔ έκρινε ότι υπήρξε και στην υπόθεση Ονγκούν κατά Τουρκίας.

Ο ενάγων, που είχε συλληφθεί το 1999 για εμπρησμό, που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια πορείας διαμαρτυρίας για τη σύλληψη του ηγέτη του PKK Αμπτουλάχ Οτσαλάν , προσέφυγε στο ΕΔΑΔ διαμαρτυρόμενος για την παρουσία στρατιωτικού δικαστή στα έδρανα του Δικαστηρίου Εθνικής Ασφαλείας που τον καταδίκασε.

Το ΕΔΑΔ ομόφωνα έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του σχετικού άρθρου της Σύμβασης, θεωρώντας ότι ο Ονγκούν καταδικάστηκε, με βάση δήλωση, που του αποσπάστηκε σε πρότερο χρόνο από τη διεξαγωγή της δίκης και χωρίς την παρουσία δικηγόρου. Του επιδικάστηκε ποσό 1.500 ευρώ για ηθική βλάβη.

Στην υπόθεση Οράλ και Ατάμπεϊ κατά Τουρκίας, όπου οι ενάγοντες είχαν συλληφθεί το Μάρτιο του 2002 για συμμετοχή στο PKK και προσέφυγαν στο Δικαστήριο διαμαρτυρόμενοι για το χρόνο που παρέμειναν στα κρατητήρια, το ΕΔΑΔ έκρινε ότι πράγματι υπήρξε παραβίαση για το χρόνο της κράτησής τους, ενώ έκρινε ότι οι ενάγοντες δεν μπόρεσαν να προσβάλουν το παράνομο της κράτησής τους και επιδίκασε 500 ευρώ στον καθένα για ηθική βλάβη.

Στην υπόθεση Βελί Ουζντεμίρ κατά Τουρκίας, όπου ο ενάγων οδηγήθηκε στα κρατητήρια τον Ιανουάριο του 2003, προφυλακίσθηκε για συμμετοχή σε παράνομη ένοπλη οργάνωση και παραμένει ακόμη προφυλακισμένος στις φυλακές του Τεκιρντάγκ, το ΕΔΑΔ ομόφωνα καταδίκασε την Τουρκία για παραβίαση του δικαιώματος προσφυγής σε μία δίκαιη και σύντομη δίκη και επιδίκασε στον ενάγοντα 8.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 750 ευρώ για δικαστικά έξοδα.
Εφημερίδα σημερινή

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Κατ’ όνομα δημοκρατία


Ο Π Ω Σ ήταν «φυσιολογικά» επόμενο και το προέβλεψε από νωρίς η στήλη (δες «Ειρήσθω» 8,10,11,12 και 15τρ.) η πρωτοφανής Αποχή του 40,6% του λαού από τις εκλογές της 6ης Ιουνίου, προκάλεσε μερικές, προς στιγμή μόνο, δημαγωγικές κλαψούρες κάποιων εκ των ηγετών των κομμάτων, που εξαντλήθηκαν στα πρώτα 24ωρα. Το «φυσιολογικό» έγκειται στην ουσία των πραγμάτων: Το πολίτευμά μας είναι μόνο κατ’ όνομα δημοκρατικό. Δεν είχαμε και δεν έχουμε πραγματική δημοκρατία όπου πολιτεύουν συμμετέχοντες οι πολίτες, ο λαός. Κατ’ ακρίβειαν δεν έχουμε ούτε καν κομματοκρατία με την έννοια της συμμετοχής έστω μόνο των πολιτών, ενεργών μελών των κομμάτων. Ηγετοκρατία έχουμε. Στενή στενότατη ηγετοκρατία. Όπου ο λαός «παίζει» μόνο ένα ρόλο: Να επικαλείται κάθε ηγέτης, τα εκάστοτε ποσοστά των ψήφων, ως βάση της ισχύος που «νομιμοποιεί» την ηγετοκρατία ό,τι και αν αυτή κάθε φορά αποφασίζει.
Π Ο Λ Υ σημαντικότερο, ακόμα και από την αλματώδη άνοδο της Αποχής στο 40,6% της 6ης Ιουνίου, είναι η χρόνια Διαρκής Αποχή του λαού, συμπεριλαμβανομένων και των ενεργών κομματικών μελών, από τη διαμόρφωση πολιτικής και τη λήψη των αποφάσεων στα ζωτικότερα, ακόμα και τα υπαρξιακά, ζητήματα της πολιτείας. Και δεν είναι Αποχή, ως μία από άλλες προσφερόμενες επιλογές, αλλά παραδοσιακά αναγκαστικός ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟΣ του λαού. Ανυπαρξία και συστημική απαγόρευση της ενεργούς και αποτελεσματικής συμμετοχής του λαού στη λήψη των αποφάσεων. Το κατ’ όνομα δημοκρατικό πολίτευμα καλεί, διά της υποχρεωτικής ψήφου, τον λαό, μία φορά κάθε πέντε χρόνια, για να εκλέξει εκείνους και εκείνον που αποφασίζει για όλα, καθ’ όλη τη διάρκεια της πενταετίας, εξ ονόματος του λαού, για τον λαό, χωρίς τον λαό.
Μ Ε Γ Ι Σ Τ Η εμπειρία ως προς τούτο υπήρξε το Κυπριακό και το δημοψήφισμα του 2004. Προϊόν της πολιτικής της ηγετοκρατίας από το 1974 μέχρι το 2002 υπήρξε το Σχέδιο Ανάν. Κατ’ ουσίαν ΕΡΗΜΗΝ του λαού. Στον οποίο ουδέποτε οι ηγέτες εξήγησαν π.χ. τι είδους λύση είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) και ουδέποτε ζήτησαν ευθέως ή έλαβαν, την έγκριση του λαού για μια τέτοια λύση. Στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 φάνηκε περίτρανα ότι ο λαός απέρριψε τελικά το προϊόν της ηγετοκρατίας. Ερήμην του λαού συνεχίζει έκτοτε η ίδια πολιτική για την ίδια λύση. Χωρίς ποτέ να καταδεχτούν οι ηγέτες να την συζητήσουν με τον λαό. Ούτε καν μεταξύ τους τα κατάφεραν: Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ κ. Ά. Κυπριανού, π.χ. είχε δηλώσει 3 Μαΐου 2009 στον «Φ» ότι «πολύ σύντομα θα ξεκινήσουμε το διάλογο [με τους ηγέτες ΔηΚο και ΕΔΕΚ] θα συζητήσουμε και θα ξεκαθαρίσουμε πως αντιλαμβανόμαστε αυτή τη λύση της ΔΔΟ». Αυτός ο διάλογος, έστω και εντός της μισής ηγετοκρατίας, ούτε άρχισε ούτε προβλέπεται ότι θα διεξαχθεί ποτέ ενώπιον του λαού. Η κατ’ όνομα δημοκρατία, κατ’ ουσίαν ηγετοκρατία, δεν χρειάζεται την απαρτία του λαού. Απαρτία μόνο φορολογουμένων υπηκόων έχει ανάγκη…


ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Το απρόοπτο τεστ της Παιδείας μας: Τι μάθαμε από τον σάλο για την εισαγωγή φοιτητών με GCE


Τεύχος Ιουνίου 2009 | | Κατηγορία: Κοινωνία

Ο σάλος που ξέσπασε για την εισαγωγή φοιτητών με διεθνείς εξετάσεις, μας έχει ήδη υποδείξει πολλά προβληματικά σημεία στην παιδεία και θεωρούμε ότι έχει να μας δείξει ακόμα περισσότερα. Προσπαθήσαμε να συμπυκνώσουμε τα βασικότερα.

Η δυσκίνητη μεταρρύθμιση

Ο διάλογος για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση χωλαίνει εδώ και καιρό. Στα πλαίσια αυτού του διαλόγου το Υπουργείο Παιδείας ενέταξε την συζήτηση για μια κοινά αποδεκτή απόφαση στον τρόπο εισαγωγής φοιτητών στο Πανεπιστήμιο. Το Υπουργείο Παιδείας εκφράζει την θέση ότι υπήρξε εποικοδομητικός διάλογος γύρω από το θέμα, το ίδιο και το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Αντίθετα η ΟΕΛΜΕΚ, μαζί με πολλούς κομματικούς χώρους που εξέφρασαν την υποστήριξή τους στις θέσεις της, υποστηρίζει ότι απαιτείται διάλογος γύρω από το θέμα, αλλά και γενικότερα για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία θα βγάλει το δημόσιο σχολείο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Η κρίση που ξέσπασε στο θέμα των GCE καταδεικνύει τα όρια αυτής της χρονίζουσας διαδικασίας μεταρ-ρύθμισης, η οποία αντί να παράγει συνολικές λύσεις, αναδεικνύει μεμονωμένα πλην δυσεπίλυτα προβλήματα.

Δημόσια Vs Ιδιωτική εκπαίδευση

Αυτή η κόντρα κρατάει χρόνια. Οι επικριτές της εισαγωγής φοιτητών με διεθνείς εξετάσεις υποστηρίζουν ότι με αυτό τον τρόπο θεσμοποιείται η προνομιακή μεταχείριση για τους «έχοντες», μαθητές των ιδιωτικών σχολείων. Η Πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ Ελένη Σεμελίδου αναφέρθηκε πολλές φορές στο δημόσιο σχολείο και στην δωρεάν εκπαίδευση ως ένα κεκτημένο της κοινωνίας, το οποίο δεν πρέπει να τεθεί σε κίνδυνο. Ο Κεντρικός Οργανωτικός Γραμματέας της ΟΕΛΜΕΚ Θέμης Πολυβίου μας υποδεικνύει ότι με τον κανονισμό για τα GCE θα πληγεί ανεπανόρθωτα το δημόσιο σχολείο, αφού τα ιδιωτικά σχολεία δεν θα χάσουν την ευκαιρία να διαφημίζουν ίσως και υπερβολικά την δυνατότητα των μαθητών για διεκδίκηση θέσης με αυτό τον τρόπο, με αποτέλεσμα ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό μαθητών να ρέπει προς την ιδιωτική εκπαίδευση. Οσο για το μικρό του ποσοστό, ο κ. Πολυβίου μας εξηγεί ότι αν το 3% είναι σήμερα 30 φοιτητές όταν αύριο αυξηθεί ο αριθμός των φοιτητών θα είναι αναλογικά πολύ μεγαλύτερος, ενώ εκφράζει και ανησυχίες ότι σταδιακά μπορεί να αυξηθεί το ποσοστό.

Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Σταύρος Ζένιος σχολιάζοντας στην «ΣΑ» τις ανησυχίες που εκφράζονται για αύξηση του ποσοστού, είπε ότι πρόκειται για φοβίες και ανασφάλειες που στην συγκεκριμένη περίπτωση στρέφονται εναντίον της Κυβέρνησης και της Βουλής που θα κληθεί να νομοθετήσει.

«Δεν θεωρούμε ότι η Βουλή θα τιμήσει τους κανονισμούς που θα εγκρίνει; Εμείς δεν το συμμεριζόμαστε αυτό. Το Πανεπιστήμιο θα δρα πάντα στα όρια της νομιμότητας και των αρμοδιοτήτων που του δίνει ο νομοθέτης», αναφέρει. Σημειώνει επίσης ότι θέση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου είναι ότι ένα λογικό ποσοστό για εισαγωγή φοιτητών με διεθνείς εξετάσεις είναι το 7%. Ωστόσο όπως είπε το Πανεπιστήμιο θα δεχτεί το 3% σε περίπτωση συναίνεσης.

Από την άλλη είναι και η παραπαιδεία. Ο κ. Πολυβίου σημειώνει ακόμα ότι στόχος της ΟΕΛΜΕΚ είναι να χτυπήσει την παραπαιδεία και εκφράζει φόβους ότι με την απόφαση για τις διεθνείς εξετάσεις πολλοί μαθητές των δημοσίων θα οδηγηθούν στα φροντιστήρια για GCE. Δεν έλειψαν ωστόσο και οι επικριτές της ΟΕΛΜΕΚ που κατηγορούν τους καθηγητές ότι δεν θέλουν τα GCE για να μην χάσουν οι ίδιοι το εισόδημα από το φροντιστήρια για τις παγκύπριες εξετάσεις.

Το Πανεπιστήμιο χρησιμοποιεί κυρίως τον όρο διεθνείς εξετάσεις. Η συζήτηση ωστόσο γίνεται κυρίως για τα GCE τα οποία καλώς ή κακώς είναι στην Κύπρο ταυτισμένα με την ιδιωτική εκπαίδευση, δημιουργώντας ίσως την αίσθηση ότι τα κριτήρια εισδοχής προσαρμόζονται στα ιδιωτικά σχολεία αντί να συμβαίνει το αντίθετο.

Παιδεία και πολιτικές παρεμβάσεις

Μήπως τελικά η παιδεία είναι δέσμια των πολιτικών παρεμβάσεων; Η κατάθεση των κανονισμών για τις διεθνείς εξετάσεις στην Βουλή ήταν μια πολιτική απόφαση που λήφθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο. Το επείγον της κατάθεσης των κανονισμών προκάλεσε αντιδράσεις.

Ο Οργανωτικός Γραμματέας της ΟΕΛΜΕΚ ανέφερε αμέσως μετά την κατάθεση του Κανονισμού από το Υπουργικό: «Η απόφαση αποδεικνύει ότι δεν θέλουν διάλογο. Γιατί υπάρχει βιασύνη; Όλα αυτά γίνονται γιατί θέλουν να περάσουν άρον-άρον αυτή την τροποποίηση και διερωτόμαστε μήπως αυτό σημαίνει ότι θέλουν να βολέψουν και κάποιους». Ο κ. Πολυβίου υποστηρίζει ότι τα κόμματα ως κύτταρα της Δημοκρατίας πρέπει να έχουν λόγο, χωρίς ωστόσο να παρεμβαίνουν και να εξυπηρετούν μικροκομματικές σκοπιμότητες, για το γενικότερο καλό της παιδείας.

«Δυστυχώς στην περίπτωση της κρίσης με τα GCE φάνηκε ότι κάποια κόμματα πόρρω απέχουν από τις διακηρύξεις και τις πράξεις τους», αναφέρει ο κ. Πολυβίου.

Οι κομματικές τοποθετήσεις αντανακλούν για ακόμα μια φορά το σπάσιμο της συγκυβέρνησης. Τα κόμματα του χώρου του κέντρου τοποθετήθηκαν υπέρ των απόψεων της ΟΕΛΜΕΚ, με το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ να υποστηρίζουν την εισαγωγή των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο με τις εξετάσεις GCE. Στον δε ΔΗΣΥ υπήρξαν για ακόμα μια φορά αντικρουόμενες απόψεις, με τον βουλευτή Αντρέα Θεμιστοκλέους να διαφοροποιείται από τις αποφάσεις του κόμματος και να ταυτίζεται με την ΟΕΛΜΕΚ, της οποίας η ηγεσία προέρχεται από την Κίνηση Καθηγητών Αλλαγή που πρόσκειται στον ΔΗΣΥ.

Από την άλλη το ζήτημα της εισαγωγής φοιτητών με διεθνείς εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο συνδέθηκε και με την πορεία λύσης του Κυπριακού. Ακούστηκαν απόψεις οι οποίες υποστηρίζουν ότι η προώθηση του κανονισμού σκοπό έχει να διευκολύνει την πρόσβαση των Τουρκοκύπριων φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου σε όλους τους κλάδους σπουδών.

Ελληνική γλώσσα

Ο φόβοι για την υποβάθμισης της ελληνικότητας της παιδείας είναι υπαρκτοί. Εξ’ ου και συμβιβαστική πρόταση του Υπουργείου Παιδείας προς την ΟΕΛΜΕΚ προνοούσε ότι στα Τμήματα στα οποία η ελληνική γλώσσα είναι αντικείμενο σπουδών, όπως τα Τμήματα Ιστορίας, Κλασσικών Σπουδών και Φιλοσοφίας, Νεοελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών, οι μαθητές θα πρέπει να παρακάθονται στο μάθημα των Ελληνικών στις Παγκύπριες εξετάσεις και να έχουν ένα βαθμό όσο είναι ο τελευταίος που εισάγεται στα σχετικά Τμήματα. Η ελληνομάθεια υποψηφίων στα άλλα Τμήματα θα ελέγχεται από το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Εδώ σημειώθηκε και μια αντίθεση του Υπουργείου με το Πανεπιστήμιο Κύπρου, αφού η ελληνομάθεια όσων θα σπουδάσουν Νέα Ελληνικά στο Πανεπιστήμιο δεν θα γίνεται από το ίδιο.

«Υπάρχει μια ασυνέπεια από την στιγμή που το Πανεπιστήμιο μπορεί να εκπαιδεύει καθηγητές νέας ελληνικής γλώσσας αλλά δεν του επιτρέπεται να αξιολογεί τους υποψήφιους φοιτητές που θα σπουδάζουν νέα ελληνικά», μας εξηγεί ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου. Ο κ. Ζένιος απαντά στις επικρίσεις που ακούγονται για το θέμα της υποβάθμισης της ελληνικής γλώσσας την οποία χαρακτηρίζει «κινδυνολόγα επιχειρηματολογία που χρησιμοποιείται από αυτούς που δεν έχουν ουσιαστικά επιχειρήματα». Υποδεικνύει ότι το Πανεπιστήμιο, όντας ιδιαίτερα ευαίσθητο σε θέματα γλώσσας και πολιτισμού, προσφέρει προγράμματα νεοελληνικών σπουδών, λειτουργεί εδώ και χρόνια με δική του πρωτοβουλία σχολείο ελληνικής γλώσσας, μελετά την ελληνική και κυπριακή ιστορία, γραμματεία, αρχαιολογία και δεν συμμερίζεται τις φοβίες και τις ανασφάλειες που εκφράζονται.

Πάντως οι ανησυχίες που εκφράζονται σχετικά με την ελληνικότητα της παιδείας, πηγάζουν κυρίως από το γεγονός ότι ένα ξένο σύστημα εξετάσεων εισάγεται στην παιδεία κάτι το οποίο δεν υπάρχει σε άλλες χώρες. Πολλοί είναι αυτοί που φέρουν ως παράδειγμα και την επικράτηση της αγγλικής γλώσσας στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Ρόλος του Πανεπιστημίου

Το Πανεπιστήμιο πρέπει να έχει πιο ενεργό ρόλο. Εκ μέρους της ΟΕΛΜΕΚ και πολιτικών κομμάτων τονίστηκε ότι ο ρόλος του Πανεπιστημίου πρέπει να είναι ουσιαστικός, με παρεμβάσεις στα κοινωνικά προβλήματα. Ο κ. Πολυβίου σημειώνει ότι ο ρόλος του Πανεπιστημίου είναι πολύ σημαντικός, ωστόσο το καλεί «να μην προσπαθεί να ξεχωρίσει από την κοινωνία με ελιτίστικες συμπεριφορές, όπως αυτές που επέδειξαν τόσο ο Πρύτανης όσο και ο αντιπρύτανης τις τελευταίες μέρες».

Αν μη τι άλλο το θέμα οδήγησε στην δυναμική παρέμβαση του Πανεπιστημίου σε μια δημόσια συζήτηση, κάτι που στην Κύπρο δεν συμβαίνει συχνά. Υπήρξε μάλιστα και η πρόταση του Αντιπρύτανη όπως το Πανεπιστήμιο αναλάβει τις παγκύπριες εξετάσεις Νέων Ελληνικών σε περίπτωση που οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης αντιδράσουν με απεργιακά μέτρα.

Από την άλλη το Πανεπιστήμιο, μέσα από αυτή την υπόθεση, έχει σημειώσει πολλές φορές την ανάγκη για μεγαλύτερη αυτονομία στην επιλογή των υποψηφίων. Ο νυν Υπουργός Παιδείας Ανδρέας Δημητρίου προέρχεται ως γνωστόν από τον ακαδημαϊκό χώρο και τα κυπριακά Πανεπιστήμια, κάτι που κάνει πολλούς να θεωρούν ότι είναι πιο ευνοϊκά προσκείμενος προς τις θέσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας. Με αυτή την έννοια στην κόντρα για τα GCE μπορεί να πει κανείς ότι ο Υπουργός συντάσσεται με την επιθυμία του Πανεπιστημίου να ορίζει τα του οίκου του χωρίς ιδιαίτερες έξωθεν παρεμβάσεις. Το ζήτημα είναι κατά πόσο τα πράγματα είναι ώριμα ώστε η κοινωνία να αποδεχτεί τις όποιες καθοριστικές για την παιδεία και το μέλλον του τόπου κινήσεις του Πανεπιστημίου.

Από www.apopsi.com.cy

Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Προκλητικός ο Ταλάτ


Ο Τ/κ ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ αναφέρθηκε στη δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια ότι σε κάθε βήμα που θα κάνει η Τουρκία στην ενταξιακή πορεία της στην ΕΕ θα βρίσκει μπροστά της την Κύπρο.

Οπως αναφέρει ο τ/κ Τύπος, ο κ. Ταλάτ ευχήθηκε στον Πρόεδρο Χριστόφια «καλή δύναμη» και είπε προκλητικά ότι αν έχει πρόθεση να ανταγωνιστεί την Τουρκία «έχει ανάγκη την ευχή αυτή».

Όταν εμείς φωνάζουμε για κατοχή οι πολιτικοί μας σιωπούν. Όταν αυτοί φωνάζουν για τα κόμματα τους και τις εκλογές ΤΟΥΣ εμείς σιωπούμε!

Για ακόμη μιά φορά ο "κος" Ταλατ εκπρόσωπος της κατοχής (μετέχοντας και στην τουρκική βάρβαρη εισβολή του '74) καταντά προκλητικός και αδιάλλακτος έναντι σε μας τους κακούς (!!!) Έλληνες της Κύπρου! Τελικά ΕΜΕΙΣ είμαστε οι κακοί και αδιάλλακτοι! Ότι μας πει σκύβουμε και βγαίνει κι από πάνω!

Σημείωση ότι τα κόμματα και πολλά ΜΜΕ απόκρυψαν το γεγονός (ως συνήθως!) και έτσι για την κοινή γνώμη όλα είναι μέλι γάλα! Μιλούμε με ένα παράνομο άνθρωπο που ηγείται τους τουρκικού κατοχικού παράνομου στρατού και όλα πάνε μια χαρά!!!

Η απάντηση όμως του 41% αποχής δεν ήταν καθόλου τυχαία! (κι ας προσπαθήσουν κάποιοι να δώσουν εξηγήσεις ότι ήταν τριήμερο!)

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

ΓΛΩΣΣΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΥΠΡΟΥ :Προσπάθεια καθιέρωσης της Αγγλικής



Ο Γλωσσικός Όμιλος Κύπρου, με ανακοίνωσή του, τονίζει ότι η προώθηση της εισδοχής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου μαθητών με εξετάσεις GCE αποτελεί προσπάθεια εκ του παραθύρου εισαγωγής της Αγγλικής στην Πανεπιστημιακή Παιδεία, κάτι που επιχειρήθηκε και παλαιότερα, ευτυχώς χωρίς επιτυχία. Συνεχίζοντας υπογραμμίζει ότι «στόχος είναι να γίνει η Αγγλική de jure η γλώσσα του Πανεπιστημίου, αφού οι μαθητές που θα εισάγονται με GCE θα απαιτούν να διδάσκονται και να εξετάζονται στην Αγγλική, ενώ παράλληλα θα δοθεί και ώθηση στην Αγγλική στη δημόσια Παιδεία». Ο Όμιλος υποστηρίζει, επίσης, ότι με την εισαγωγή μαθητών με GCE και όχι μετά από επιτυχία στις Εισαγωγικές Εξετάσεις, μια μειοψηφία μαθητών, γόνων ανώτερων εισοδηματικών τάξεων, θα καθίστανται προνομιούχοι εις βάρος των αποφοίτων των σχολείων Δημόσιας Εκπαίδευσης, οι οποίοι κατά τεκμήριον είναι παιδιά μεσαίων και κατώτερων εισοδηματικών στρωμάτων. Ο Γλωσσικός Όμιλος Κύπρου εκφράζει αμέριστη συμπαράσταση προς την οργάνωση των καθηγητών ΟΕΛΜΕΚ και όλα τα οργανωμένα σύνολα που αντιτίθενται στην απόφαση και συμπαρίστανται στην προσπάθεια διάσωσης του κύρους της Δημόσιας Παιδείας.

«Όχι» άλλο σχέδιο Ανάν…


Με επικριτική διάθεση απέναντι στο περιεχόμενο των απευθείας διαπραγματεύσεων Χριστόφια- Ταλάτ, πραγματοποιήθηκε ψες, στο Λήδρα Πάλας, το συλλαλητήριο μνήμης και τιμής για τη συμπλήρωση 5 χρόνων από το «όχι» του κυπριακού λαού, στο σχέδιο Ανάν. Τόσο οι κύριοι ομιλητές, Βάσος Λυσσαρίδης και Γεράσιμος Αρσένης, όσο και πρωτοκλασάτα στελέχη των κομμάτων ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και Κίνημα Οικολόγων, διαμήνυσαν ότι δεν επιθυμούν άλλο σχέδιο παρόμοιο με το Ανάν, αλλά ένα σχέδιο που να εμπεριέχει τα στοιχεία της βιώσιμης και δίκαιης λύσης. Ουσιαστικά «φώναξαν» με νόημα ένα δεύτερο «όχι», στο επόμενο ενδεχόμενο σχέδιο, τονίζοντας ότι η λαϊκή ετυμηγορία για το σχέδιο Ανάν δεν γίνεται σεβαστή όταν συζητούνται πρόνοιες του σχεδίου Ανάν. Σημειώνεται, επίσης, ότι από το συλλαλητήριο δεν έλειψαν οι αναφορές για τον αείμνηστο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος είπε το «όχι» στο σχέδιο Ανάν, ενώ συζητήθηκε έντονα από τους παρευρισκομένους, αλλά και από στελέχη του ΔΗΚΟ, ότι στην ανακοίνωση που εξέδωσε το κόμμα για τη χθεσινή επέτειο, παραλείφθηκε αναφορά στο όνομα του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Πάντως, όπως ανέφερε ο βουλευτής του ΔΗΚΟ, Αντρέας Αγγελίδης, «μπορεί απόψε να μην έδωσαν το 'παρών' τους όλοι οι πολιτικοί ηγέτες, αλλά όλα τα κόμματα βρίσκονται εδώ». Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε ότι το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ δεν δέχθηκαν την πρόσκληση των 35 κινήσεων, σωματείων και οργανώσεων από την Κύπρο και την Ελλάδα και δεν παρευρέθησαν επίσημα στο Συλλαλητήριο. Ωστόσο, έδωσαν το «παρών» τους άτομα που πρόσκεινται τόσο στο ΑΚΕΛ όσο και στον ΔΗΣΥ, όπως οι Δώρος Χριστοδουλίδης και Άκης Αγαπίου της αριστεράς, και οι Ουράνιος Ιωαννίδης και Χρήστος Ρότσας της δεξιάς.
Αρκετοί ήταν και οι πολίτες που χειροκρότησαν στο Λήδρα Πάλας τους ομιλούντες, ενώ οι οργανωμένες ομάδες νέων που δηλώνουν αντι-ομοσπονδιακοί, φώναζαν συνθήματα του τύπου: «Η ομοσπονδία δεν έχει θέση σε χώμα ιερό, που ποτίστηκε με αίμα ελληνικό». Στο τέλος του συλλαλητηρίου, το κοινό έκλεισε συμβολικά το οδόφραγμα.


Βάλαμε μπροστά το κάρο από την άμαξα…

Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Ελλαδίτη πολιτικού Γεράσιμου Αρσένη: «Εμείς βάλαμε μπροστά το κάρο από την άμαξα». Για να προσθέσει στη συνέχεια ότι οι δικοινοτικές συζητήσεις δεν νομιμοποιούν τη συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και να επικρίνει τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι της Τουρκίας, διερωτώμενος: «Πώς είναι δυνατόν η Ε.Ε. να αποδέχεται να διαπραγματεύεται την ένταξη μιας χώρας, η οποία ουσιαστικά αμφισβητεί την ενιαία πολιτική της;». Ο κ. Αρσένης τόνισε ότι η Ε.Ε. πρέπει να προστατεύσει τον εαυτό της και δεν πρέπει να δεχθεί να διαπραγματεύεται, εάν η Τουρκία δεν υλοποιήσει πρώτα τις υποχρεώσεις της, τόσο έναντι της Ε.Ε. όσο και σε ό,τι αφορά το Κυπριακό.


«Σχέδια βρικόλακες»

Το σχέδιο Ανάν ενταφιάσθηκε τον Απρίλη του 2004, και οι νεκροί δυνάμει λαϊκής απόφασης, δεν ανασταίνονται. Όμως, κάποιοι προσπαθούν να τους αναβιώσουν ως βρικόλακες που και πάλιν μαίνονται και απειλούν, υπογράμμισε ο Βάσος Λυσσαρίδης, αφού πρώτα καταχειροκροτήθηκε από το κοινό. Πρόσθεσε πως πρόκειται «για σχέδια βρικόλακες που πλαστογραφούν την ουσία του Κυπριακού», υπογραμμίζοντας, ωστόσο, ότι εμείς θα ανατρέψουμε την πλαστογραφία.
Ο κ. Λυσσαρίδης δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην επίσκεψη Ομπάμα στην Τουρκία. Όπως είπε: «Υπάρχουν αρνητικές εξελίξεις. Οι ΗΠΑ συνεχίζουν την ίδια πολιτική στην περιοχή με την Τουρκία ως υπέρτατο πληρεξουσιακό περιφερειάρχη. Η επίσκεψη Ομπάμα καταδεικνύει τη συνέχιση της ίδιας αμερικανικής πολιτικής».


ΤΗΣ ΣΚΕΥΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ (από εφημερίδα Σημερινή)

Ακόμη και η Τσεχία πιέζει!


Ακόμα και η Τσεχία πιέζει αγαπητοί αναγνώστες την Τουρκία για να ασκήσει πίεση στην "Τ/κ πλευρά" για εξεύρεση λύσης στο κυπριακό μας πρόβλημα!
Είναι απίστευτο να βλέπεις ξένους που δεν έχουνε κάποιο ιδιαίτερο συμφέρον, όσον αφορά την υπόθεση της Κύπρου, να έχουν άποψη και μάλιστα θετική. Δηλαδή ότι φταίει η "Τ/κ πλευρά" για το ότι δεν βρίσκεται λύση και αυτό ήρθαν να μας το πούν οι Τσέχοι!
Εμείς βέβαια καλά καλά κλεισμένοι στο καβούκι μας ούτε καν διανοηθήκαμε να το κάνουμε αυτό! Κανείς πολιτικός δεν βγήκε να πει τα πρέποντα και τα δίκαια μονάχα οι ξένοι! Οι οποίοι όπως φαίνεται νοιάζονται ποιο πολύ από μας για την Πατρίδα μας και για τα δίκαια!(!!)
Και ενώ ο Χριστόφιας μας κλαίει με το "αποτέλεσμα" των ψευδοεκλόγων στα κατεχόμενα, επαληθεύονται για ακόμα μια φορά αυτά που λέμε εμείς οι κατά τ' άλλα ακραίοι! Ότι οι ψευδοεκλογές εκτός του ότι είναι παράνομες και ψεύτικες, ο εκπρόσωπος τους εκπροσωπεί όχι τους Τ/κ αλλά την κατοχή και την τούρκικη πολιτική.
Παραθέτουμε και ένα άρθρο απ΄ την "Σημερινή" που δείχνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν την Τουρκία στην ΕΕ ειδικά οι Γάλλοι οι οποίοι από την βλακεία μας δεν είναι ισχυροί σύμμαχοι μας.

Το Παρίσι θα επισκεφτεί σήμερα ο Τούρκος επικεφαλής των διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση Εγκεμέν Μπαγίς για να συναντηθεί με Γάλλους αξιωματούχους, μετά την εκ νέου επιβεβαίωση της ισχυρής αντίθεσης του Προέδρου Νικολά Σαρκοζί για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.
Ο κ. Μπαγίς, ο οποίος πραγματοποιεί ευρωπαϊκή περιοδεία, θα συναντήσει το Γάλλο Υπουργό Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ καθώς και τον Μπρουνό Λε Μερ, Υφυπουργό Εσωτερικών της Γαλλίας και αρμόδιο για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του γαλλικού Υπουργείου Εξωτερικών, η επίσκεψη αυτή πραγματοποιείται στο πλαίσιο του τακτικού πολιτικού διαλόγου με τις τουρκικές αρχές σχετικά με τα ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος όπως τα ευρωπαϊκά θέματα, οι διμερείς σχέσεις, τα περιφερειακά ζητήματα.

ΧΟΥΝΤΑ 1967, ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ 2004. ΚΡΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΗΣ ΞΕΝΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ


Η χούντα της περιόδου 1967-1974 ήταν ένας από τους πολλούς κρίκους της αλυσίδας της ξένης εξάρτησης της Ελλάδας που άρχισε από την επομένη της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Έτσι μόνο θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον ρόλο της, τα εγκλήματά της στην Ελλάδα και στην Κύπρο και τον τρόπο που σχετίζεται με το σήμερα. Μετά το 1974 προστέθηκαν πολλοί νέοι κρίκοι με βαθύτατες πολιτικές συνέπειες που προεκτείνονται μέχρι τις μέρες μας: α) Το γελοίο δόγμα ότι η Κύπρος αποφασίζει και η Αθήνα στηρίζει (που υποδήλωνε εγκατάλειψη της Κύπρου). β) Η άνοδος και η πτώση του Παπανδρεϊκού δόγματος «η Ελλάς ανήκει στους Έλληνες» (που εκφυλλίστηκε μετά το Νταβός, την ασθένειά του και την σταδιακή άλωση του ΠΑΣΟΚ από πολιτικά πρόσωπα που ενσαρκώνουν την εξαρτησιακή λογική στην πιο ακραία εκδοχή της). γ) Και η σταδιακή μεταστροφή από την αποτρεπτική στρατηγική των Καραμανλή / Ανδρέα στην κατευναστική τακτική. Αποκορυφώματα κατευνασμού είχαμε στην κρίση των Ιμίων, στην υπόθεση Οτσαλάν, στους S300 και πλήθος άλλων μικρότερων γεγονότων τη δεκαετία του 1990.

Αρχές της συντρέχουσας δεκαετίας η εξάρτηση και η μετατροπή του νεοελληνικού κράτους σε κρατίδιο σχεδόν επισφραγίστηκε και οριστικοποιήθηκε: Οι επέκεινα δεσπότες των νεοελλήνων εκτιμώντας ότι η πολιτική αναξιοπρέπειά μας έφθασε στο ναδίρ τόλμησαν να προτείνουν με το σχέδιο Αναν τον αφανισμό της μεγαλύτερης εκτός ελλαδικού κράτους ελληνικής κοινωνίας. Η έννοια «κρατίδιο» αναφέρεται σε ασταθείς, τρικλίζουσες και παραπαίουσες κοινωνίες που αδυνατούν να στηρίξουν την εθνική τους ανεξαρτησία. Σ' αυτές τις κοινωνίες συνυπάρχουν μερικά ή όλα από τα εξής χαρακτηριστικά: α) Ρευστό και ασταθές κοινωνικό περιβάλλον β) ανύπαρκτο ή ασθενές κοσμοθεωρητικό υπόβαθρο και γ) σαθρό ή ασυνάρτητο ανθρωπολογικό περιεχόμενο που επιτρέπει σε εξωγενή ιδεολογήματα και ηγεμονικές αξιώσεις να διεισδύουν, να διαβρώνουν και να υπονομεύουν τα ζωτικά συμφέροντα του λαού. Τα ιδεολογήματα ριζώνουν και καθίστανται εγγενές εμπόδιο κάθε προσπάθειας να συγκροτηθεί αντίσταση και να στερεωθούν κοσμοθεωρητικές παραδοχές, στρατηγικοί προσανατολισμοί και ηθικοκανονιστικών δομών που ρυθμίζουν την καθημερινή ζωή. Έτσι, παρατηρούνται συχνά τριγμοί, εμφύλιες διενέξεις ποικίλων βαθμίδων και κυρίως ξένες εξαρτήσεις που εκφυλλίζουν και συρρικνώνουν το «κρατίδιο» ολοένα και περισσότερο. Αναμενόμενα, το πολιτικό σύστημα προσαρμοζόμενο διαρκώς σε αυτές τις πολιτειακές ασθένειες κατεβάζει διαρκώς τον πήχη των έσχατων συλλογικών παραδοχών χωρίς τις οποίες μια Πολιτεία δεν μπορεί να επιβιώσει με αξιοπρέπεια και ασφάλεια. Η Ελλάδα κατέβασε αυτό τον πήχη στις εσχατιές της αναξιοπρέπειας όταν δέχτηκε να συζητήσει το σχέδιο Αναν που τερμάτιζε τρισχιλιετή ελληνική παρουσία στην Κύπρο. Αυτό είναι το σύμπτωμα. Το αίτιο είναι η εξάρτηση.

Εκεί που η Ελλάδα άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της εθνικής ανεξαρτησίας - με τον Βενιζέλο σε πρώτη φάση, με τον γέρο της Δημοκρατίας αρχές της δεκαετίας του 1960 και τον υιό του Ανδρέα για μισή περίπου δεκαετία αρχές της δεκαετίας του 1980- το σχέδιο Αναν υπενθύμισε τα σαθρά κοσμοθεωρητικά και ηθικά θεμέλια του ελληνικού κράτους: Η Ελλάδα διαθέτει κοινωνία (ήταν συντριπτικά ενάντια στο σχέδιο Αναν παρά τη λυσσασμένη προπαγάνδα) αλλά δεν διαθέτει πολιτικό σύστημα που μπορεί να φανεί αντάξιο αυτής της κοινωνίας. Έτσι, συχνά θυμίζει ελαττωματική πολιτεία στο τέλος του βίου της που παραπαίει, τρικλίζει και σιγά-σιγά συρρικνώνεται. Συρρίκνωση τεράστια θα ήταν ο αφανισμός της κυπριακής κοινωνίας, συρρίκνωση είναι η μη άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων με επέκταση στα 12 μίλια των χωρικών υδάτων και εν δυνάμει απίστευτη συρρίκνωση αποτελεί η παγερή σιωπή γύρω από την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου. Η παθολογία των προβλημάτων της Ελλάδας δυστυχώς φαντάζει συχνά ανίατη. Κόμματα που παρέλαυναν με σημαίες ξένων κρατών, ήττες, εμφύλιοι, δικτατορίες, λάθη που αφανίζουν ελληνικούς πληθυσμούς το 1922, το αυτογκόλ του 1974 κτλ, είναι όλα γεγονότα που τραυματίζουν και εξανεμίζουν το φρόνημα. Κανείς δεν πρέπει να υποτιμά τον εγγενή χαρακτήρα πολλών προβλημάτων.

Οι δομές εξάρτησης κτίστηκαν ήδη την επομένη της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Ανθρωπολογικά έπασχε λόγω διαρκούς εισροής κυνηγημένων Ελλήνων και την ύστερη εποχή οι συνεχείς ήττες και τα λάθη κατέστησαν ανέφικτη την αξίωση του νεοελληνικού κράτους να στηρίξει τον αγώνα αυτοδιάθεσης και μετά την ανεξαρτησία των Κυπρίων. Η εξάρτηση έθρεφε τα λάθη και vice versa. Λάθη στην Κύπρο, δικτατορία, εγκατάλειψη της Κύπρου, αδιέξοδα και εγκλήματα που έγιναν επειδή κάποιοι σταθμάρχες της CIA κινούσαν το χέρι ανόητων στρατιωτικών όπως του Ιωαννίδη. Λάθος ερμηνείες αυτών των γεγονότων ανακυκλώνουν την πολιτική μιζέρια, τις διαιρέσεις μεταξύ των νεοελλήνων και την αδυναμία στερέωσης μιας εδραίας νεοελληνικής εθνικής-κρατικής κοσμοθεωρίας. Δεν κατόρθωσε, η ελλαδική ηγεσία, να εκφράσει μια αστικοεθνική αντίληψη ανάλογη και αντίστοιχη της δυτικοευρωπαϊκής (την οποία εν τούτοις επί δύο αιώνες προσπαθεί να μιμηθεί κατορθώνοντας μόνο να πιθηκίζει). Κατά συνέπεια, δεν είναι να απορεί κανείς για τα ελλείμματα κοινωνικής συνοχής, την αδυναμία αποτελεσματικής διασφάλισης της εθνικής ανεξαρτησίας και τα ελλείμματα της καθημερινής διαχείρισης των προβλημάτων στον στίβο των διεθνών ανταγωνισμών και αντιπαλοτήτων.

Την ύστερη εποχή ποικίλα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα συνεχίζει να κατηφορίζει με ακόμη πιο γοργό ρυθμό προς το τέλμα υποβαθμίζοντας έτσι το ελλαδικό κράτος στην διεθνή ιεραρχία ισχύος, ρόλων και συμφερόντων: «Ιδρύματα» παραγωγής προπαγάνδας εξωπολιτικού χαρακτήρα και κυρίως βεβαρυμμένα με εξωτερικούς δεσμούς («ιδρύματα» παραγωγής «προτάσεων πολιτικής», «ινστιτούτα αμυντικών μελετών»), ετοιμοπόλεμα αντιμάχονται κάθε προσπάθεια ανάπτυξης της ελληνικής εθνικής στρατηγικής. Τα παραδείγματα είναι πολλά και καθημερινά. Για παράδειγμα, η υποβολή αίτησης ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, η ανάπτυξη μιας πραγματικά ρωμαλέας αποτρεπτικής στρατηγικής, ο ενιαίος αμυντικός χώρος, το σχέδιο Αναν. Τα πολυάριθμα στελέχη του γνωστού βαθύπλουτου πλέον «ιδρύματος» με τους πολλούς εξωτερικούς «δεσμούς» αντικαθιστούν την πολιτική ηγεσία σε καίριους τομείς και κυρίως στην επικοινωνία με την κοινωνία. Έτσι, διαμέσου των επιφυλλίδων που κατόρθωσαν να ελέγχουν σχεδόν πλήρως, γίνεται μια κυριολεκτικά μαζική πλύση εγκεφάλου των μελών της κοινωνίας επί θεμάτων για τα οποία η πολιτική ηγεσία όφειλε να επικοινωνεί καθημερινά με την κοινωνία. Ακόμη, στελέχη τέτοιων εξωπολιτικών οργανισμών ποικιλότροπα συνδεδεμένα με ξένα κέντρα αποφάσεων ή και διεθνικούς κερδοσκόπους όπως ο Σόρος, επηρεάζουν βαθύτατα τους κρατικούς θεσμούς και υποκινούν τη συγγραφή αποδομητικών-υπονομευτικών της ιστορικής μνήμης «αναθεωρητικών» ιστορικών συγγραμμάτων που προορίζονται για ανυποψίαστους μαθητές. Εγκλημα στιγμιιαίο και παντοτινό Τέλος, στον πολιτικό και ιδεολογικό στίβο τέσσερεις δεκαετίες μετά τη Χούντα, καταμαρτυρείται καθημερινά πως ο τροχός γυρίζει, ο ρόλος συγκεκριμένων προσώπων αλλάζει και η ελληνική κοινωνία εξελίσσεται, αλλά αυτό που μετράει είναι ότι οι ίδιες νοοτροπίες που γεννά και τρέφει η ξένη εξάρτηση αυξάνονται και μεγεθύνονται.

Όπως και πολλοί άλλοι έχοντας βιώσει τις σκληρές αναμετρήσεις της περιόδου 2001-2005 στην Αθήνα γύρω από το σχέδιο Αναν, εύκολα διαπιστώνεται πως οι ξενόφερτες χουντικές νοοτροπίες είναι πάντα ζωντανές και ικανές να αναπαράγονται. Φορούν διαφορετικούς μανδύες και εμφανίζονται με διαφορετικά πρόσημα για να επιτελέσουν το ίδιο μακάβριο έργο. Το 2004, για παράδειγμα, είχα συχνά διερωτηθεί κατά πόσο η «τελική λύση» που επεξεργάστηκε ο Χάνει για τον τερματισμό της ελληνικής ύπαρξης στην Κύπρο είναι -τόσο από άποψη βαθμίδας όσο και από άποψη αιτιολογήσεων- συγκρινόμενο με το εγκληματικό πραξικόπημα του Ιωαννίδη είναι πολύ μεγαλύτερο έγκλημα. Το ένα έγκλημα ήταν «στιγμιαίο» το άλλο θα ήταν παντοτινό. Η χούντα, λοιπόν, πάντα ζει (και συχνά βασιλεύει) μέσα από τις δομές εξάρτησης του νεοελληνικού κράτους που γίνονται ολοένα και πιο εδραίες. Γι' αυτό, περαιτέρω δεινά είναι αναπόφευκτα. Όσον αφορά τους Κύπριους καλά θα κάνουν να προσέξουν: Αν χάσουν το κράτος τους ανεπίστροφα χάνουν την συλλογική τους ελευθερία. Με τα χάλια του νεοελληνικού κράτους, μάλιστα, αν τους διώξουν από το νησί τους, δε θα έχουν πουθενά να πάνε για να ζήσουν αξιοπρεπώς.

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΗΦΑΙΣΤΟΥ
O Παναγιώτης Ήφαιστος είναι Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Άξιος τιμών ο νεαρός Εθνοφρουρός


Άξιος τιμών θα λέγαμε ότι πρέπει να είναι ο νεαρός εθνοφρουρός ο οποίος είχε τα κότσια να κάνει καταδρομική σε Τούρκο σκοπό ενώ αυτός ήταν αραχτός κάπου γύρω. Ο Στρατιώτης επιχείρησε την καταδρομική επιχείριση αποσπώντας, σημαία τούρκικη, κράνος του Τούρκου σκοπού και αλεξίσφαιρο γιλέκο. Έπειτα εισήλθε στο φυλάκιο του όπου τον ανάφεραν. Μετά από διαβουλεύσεις των 2 "πλευρών" δώσαμε πίσω τα λάφυρα ενάντια στην κατοχή, και το ξεπούλημα συνεχίζεται για ακόμη μια φορά σ' αυτόν τον τόπο. Ο ηρωικός στρατιώτης κλείστηκε στο πειθαρχικό και τον έχουν στην στρατονομία στην Αθαλάσσα όπου κρατείται. Την νύχτα όταν μαθέυτηκε το γεγονός, 25 περίπου συμπατριώτες μας πήγαν να συμπαρασταθούν στο παλλικάρι φωνάζοντας εμψυχωτικά συνθήματα.
Ενώ η προδοσία συνεχίζεται βγήκαμε να ζητήσουμε και συγγνώμη από τους Τούρκους(!!!!!). Συγγνώμη βάρβαροι, παράνομοι, φονιάδες των πατεράδων μας και των συγγενών μας , διώκτες απ' τα σπίτια μας , συγγνώμη που σας προσβάλαμε. Απολογούμαστε και υποσχόμαστε να σας δώσουμε ότι καλύτερο θέλετε στις επόμενες συναντήσεις που θα έχουμε. Α! Όσο για τον Εθνοφρουρό μην αγχόνεστε θα μείνει κάνα μήνα φυλακή να μάθει να μην προσβάλει την κατοχή. Φτού του!

ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ!!

Σε καμιά περίπτωση δεν ενθαρρύνουμε και άλλους στρατιώτες να πράξουν το ίδιο γιατί ο στρατιώτης παρότι γνώριζε ότι το φυλάκιο ήταν αφύλακτο, αν γινόταν αντιληπτός από παρακείμενο τουρκικό φυλάκιο σίγουρα σήμερα θα τον θρηνούσαμε. Αυτό όμως δεν ακυρώνει την τόλμη, την γενναιότητα και την λεβεντιά του. Αντιθέτως, την υπογραμμίζει.

Τρία κράτη θέλουν οι Τούρκοι

Ο θανάσιμος ξυλοδαρμός από Γκρίζους Λύκους του Τάσου Ισαάκ το 1996

Αγεφύρωτα είναι τα χάσματα μεταξύ των δύο πλευρών σε κεφαλαιώδη ζητήματα της επίλυσης του κυπριακού προβλήματος, με τους Τούρκους να εγείρουν, σε αρκετά θέματα, απαράδεκτες αξιώσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Σ», καθώς έχει ήδη διαρρεύσει μία περίοδος τεσσάρων μηνών έντονης διαπραγμάτευσης, το κεφάλαιο της Διακυβέρνησης έχει αναδειχθεί σε εξόχως ακανθώδες, με σχεδόν ανύπαρκτες προοπτικές γεφύρωσης των υφιστάμενων διαφορών σε κρίσιμα ζητήματα, αν οι Τούρκοι εξακολουθήσουν να εμμένουν στις εξωπραγματικές θέσεις τους.
Αναφορικά με το κεφάλαιο της Διακυβέρνησης και Κατανομής Εξουσιών, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, οι διαφορές δεν αφορούν επιμέρους ή δευτερευούσης σημασίας θέματα, αλλά την ίδια την ουσία της συζήτησης, δηλαδή στο μοντέλο εκτελεστικής εξουσίας που προτείνουν οι δύο πλευρές.
Από την άλλη, η τουρκική πλευρά, με τις προτάσεις που έχει υποβάλει έως σήμερα, είναι εμφανές ότι στοχεύει σ’ ένα σύστημα χαλαρής συνομοσπονδίας,
με δύο πανίσχυρα συνιστώντα κρατίδια και ασθενή κεντρική κυβέρνηση, αποψιλωμένη ουσιαστικά από βασικές αρμοδιότητες. Μια χαλαρή κεντρική κυβέρνηση, δηλαδή, που δεν θα εκχωρεί αυτή τις όποιες εξουσίες στα «δύο συνιστώντα κρατίδια», αλλά αυτά θα εκχωρούν τις εξουσίες προς αυτήν.
Για την έγερση των θέσεων αυτών, οι Τούρκοι επικαλούνται φόβους παρέμβασης της Ομόσπονδης Κυβέρνησης στα εσωτερικά του κρατιδίου τους, όμως, στην πραγματικότητα, σύμφωνα με κυβερνητικές εκτιμήσεις, αυτό που επιδιώκουν είναι το αντίστροφο, η δυνατότητα, δηλαδή, παρέμβασης των συνιστώντων κρατιδίων στις λειτουργίες της κεντρικής κυβέρνησης.


«Νεοφανείς» ιδέες

Συγκεκριμένα, οι Τούρκοι προτείνουν ένα δικής τους εμπνεύσεως μοντέλο ομοσπονδίας, με συρραφή στοιχείων από τα ομοσπονδιακά μοντέλα του Βελγίου, της Ελβετίας και της Βοσνίας. Στην ουσία, ένα μοντέλο ομοσπονδίας που δεν υπάρχει ούτε έχει εφαρμοστεί πουθενά, αλλά ούτε ανταποκρίνεται στη θεμελιώδη ομοσπονδιακή αρχή, που διέπει όλα τα ομοσπονδιακά συστήματα. Αντίθετα με την πλευρά μας, που υιοθετεί ένα μοντέλο ομοσπονδίας επί τη βάσει της βασικής ομοσπονδιακής λογικής, η οποία προσδιορίζει όλα τα μοντέλα ομοσπονδίας «όλων των ομοσπονδιών».


Εκτελεστική εξουσία

Τεράστιες, επίσης, είναι οι διαφορές, όσον αφορά τη δομή της εκτελεστικής εξουσίας. Η τουρκική πλευρά προτείνει έναν προεδρικό συμβούλιο και εκ περιτροπής προεδρία κάθε επτά μήνες, σε αντίθεση με την πλευρά μας, που εισηγείται ένα κανονικό προεδρικό σύστημα, με πρόεδρο και αντιπρόεδρο εκλελεγμένους απευθείας από το λαό και εκ περιτροπής προεδρία, με τέσσερα χρόνια Ελληνοκύπριο Πρόεδρο και δύο χρόνια με Τουρκοκύπριο Πρόεδρο.


Τρία κράτη, δύο βέτο

Μαξιμαλισμός των τουρκικών θέσεων, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει υπ’ όψιν της η «Σ», εντοπίζεται και στο θέμα των εξωτερικών σχέσεων, όπου οι Τούρκοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, θέλουν να παρουσιάζουν στο εξωτερικό την ύπαρξη τριών κρατών και όχι ενός, όπως προνοεί το βασικό μοντέλο ομοσπονδίας που αποδέχεται και εισηγείται η ελληνοκυπριακή πλευρά, ενώ διεκδικούν και την εισαγωγή διπλού δικαιώματος αρνησικυρίας. Αυτό, στην πράξη, θα σήμαινε την εκχώρηση της δυνατότητας στα δύο συνιστώντα κρατίδια να συνάπτουν τις δικές τους εξωτερικές σχέσεις, αλλά και να εγείρουν βέτο, τόσο αναφορικά με τις εξωτερικές σχέσεις του ομόσπονδου κράτους, όσο και αναφορικά με θέματα που αφορούν τα ίδια.
Επί του πρακτέου, θα μπορούν να συνάπτουν ελεύθερα μια εμπορική ή τουριστική συμφωνία με ένα άλλο κράτος, αλλά ταυτόχρονα θα μπορούν να εγείρουν βέτο και να «έχουν λόγο», ουσιαστικά, όσον αφορά τη σύμπηξη διπλωματικών ή άλλων σχέσεων ανάμεσα στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση και μια τρίτη χώρα. Όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, τα συγκεκριμένα σημεία διαφωνιών θεωρούνται από την Κυβέρνηση ως δυσεπίλυτες βασικές διαφορές, τη γεφύρωση των οποίων θα επιχειρήσουν να διεξέλθουν οι σύμβουλοι των δύο ηγετών Γιώργος Ιακώβου και Οζντίλ Ναμί κατά τις προσεχείς συναντήσεις τους, αναζητώντας τη δυνατότητα συγκλίσεων. Ωστόσο, η βασική εκτίμηση που υπάρχει στην Κυβέρνηση, είναι ότι οι εν λόγω διαφορές είναι δύσκολο να υπερκερασθούν, ειδικά μέσα στο προσεχές διάστημα, καθώς είναι ένα από τα «θέματα πυγμής» που εγείρει η ίδια η Άγκυρα.

Αντιγραφή από την ιστοσελίδα της "Σημερινής" (για προβολή όλοι του άρθρου πατήστε εδώ)

Το Καστελόριζο, Η Τουρκία Και Το Lonely Planet

Το περιοδικό του γνωστού τουριστικού οδηγού προτείνει Χριστούγεννα στην Τουρκία -στο Καστελόριζο δηλαδή!

Ο φωτογράφος του Top Gear Νώντας Κουτσούκης πήρε στα χέρια του το καινούριο τεύχος του φρέσκου περιοδικού Lonely Planet, και κάποια στιγμή έφτασε σε ένα δισέλιδο που σαν περίεργο του έκατσε. "Χριστούγεννα στην Τουρκία", έγραφε πάνω, αλλά σαν οικείο του φαινόταν το παραθαλάσσιο χωριουδάκι που απεικονιζόταν. Πράγματι, η λεζάντα εξηγούσε πως πρόκειται για το Τουρικό νησί Καστελόριζο. Το φοβερό ήταν πως στην ίδια τη φωτογραφία υπήρχαν όχι μία, αλλά δύο Ελληνικές σημαίες, πάνω σε σπίτια.

Τώρα, εμείς δεν είμαστε από αυτούς που θα ξιφουλκήσουν ενάντια σε όλους όσοι χαράζουν δήθεν καταλάθος μια γραμμή απάνω σ' ένα χάρτη δυο χιλιοστά παραπέρα από εκεί που θα έπρεπε, επιθέμενοι μ' αυτό τον το τρόπο στα Εθνικά μας δίκια. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για απλό λαθάκι. Δεν είναι απλή παρεξήγηση. Δεν είναι ένας τυχαίος εξοστρακισμός της γεωγραφικής αλήθειας.

Αν δηλαδή το Lonely Planet δεν ξέρει σε ποια χώρα βρίσκονται τα νησιά για τα οποία γράφει, πράγμα κάπως βασικό, πώς να το εμπιστευτείς όταν σου προτείνει πού να πας φας, ας πούμε;

Αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει ένα πράγμα: Η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει την εκδοτική βιομηχανία τόσο βάναυσα, που στο περιοδικό της εταιρείας με τους δημοφιλέστερους ταξιδιωτικούς οδηγούς στον κόσμο έχουν βάλει να γράφουν καθαρίστριες που δεν έχουν βγει ποτέ απ' το Μπράιτον, οι οποίες μάλιστα είναι και τυφλές.

Δεν εξηγείται αλλιώς.

Να σημειώσουμε εδώ πως το Καστελόριζο ενώθηκε με την Ελλάδα μόλις το 1947. Πριν ανήκε στην Αγγλία. Και, ναι, ο Νώντας έχει ήδη στείλει κραχτικό email στο περιοδικό.

Έσβησε χθες -αθόρυβα- 24 αστυνομικός,θύμα κουκουλοφόρων του 2007


Ημερομηνία: Κυριακή, 14 Δεκέμβριος 2008, 14:10

Χθες έσβησε ο αστυνομικός που είχε δεχθεί επίθεση από κουκουλοφόρους σε συναυλία στο Ελληνικό το καλοκαίρι του 2007. Όλο αυτό το διάστημα ήταν ουσιαστικά ζωντανός-νεκρός.

Δεν ήταν αρκετά νέος,ήταν ήδη 24 ετών.

Δεν ανήκε στη γενιά των 700 ευρώ, γιατί έβγαζε 750.

Δεν είχε όνειρα για τη ζωή του, είχε όπλο, κι ας μην το τράβηξε ποτέ για να σωθεί.

Δεν είχε μάνα να τον κλάψει,γιατί ήταν ένας μπάτσος, ένα γουρούνι, ένας δολοφόνος.

Κάποιοι θάνατοι δεν πουλάνε το ίδιο, αλλά μαντέψτε,πονάνε το ίδιο.

Ποιος είναι ο αστυνομικός;Δυστυχώς θυμηθείτε το περιστατικό...."Από το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας ανακοινώνεται ότι την 23.10 ώρα της06/07/2007, δύο (2) αστυνομικοί οι οποίοι βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσίαμέτρων ασφαλείας για αποτροπή κλοπών, επιθέσεων και φθορών ξένης περιουσίας,(σπάσιμο οχημάτων, καταστημάτων ή εγκαταστάσεων κ.α αδικημάτων) όπως έχεισυμβεί κατά το παρελθόν, κατά την διάρκεια συναυλίας συγκροτημάτων μουσικήςστις εγκαταστάσεις του γηπέδου Baseball στο Ελληνικό, δέχθηκαν απρόκληταδολοφονική επίθεση από πλήθος ατόμων του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η αναίτια επίθεση έγινε από τριάντα τουλάχιστον άτομα, με ενωμένες δυνάμεις ταοποία διέπραξαν βιαιοπραγίες σε βάρος των δύο (2) αστυνομικών, με γρόνθους,λακτίσματα και υλικά αντικείμενα (σιδηρολοστούς, ρόπαλα, θλώντα όργανα),προκαλώντας σε αυτούς βαρείες σωματικές βλάβες. Ειδικότερα ο ένας αστυνομικός (γεν. 1983), φέρει βαριές κακώσεις κεφαλής,πολλαπλά τραύματα στο σώμα και νοσηλεύεται στη Μ.Ε.Θ. Νοσοκομείου, ευρισκόμενοςσε καταστολή.Η κατάσταση του εγκυμονεί κίνδυνο ζωής. Ο δεύτερος αστυνομικός (γεν. 1972), επίσης νοσηλευόμενος φέρει ρωγμώδες κατάγματα στο αριστερό χέρι και μώλωπες στα πλευρά. Η βάναυση επίθεση συνεχίζει μια σειρά προκλήσεων έναντι της έννομης τάξης και''καταδρομών'' που αποδέχονται με απάθεια το ενδεχόμενο αποτέλεσμα τηςσωματικής βλάβης και της ανθρωποκτονίας από ''άτομα'' που ασκούνται στη βία, μάλλον ως πρόταση και στάση ζωής και ως ''πολιτική παρέμβαση''. Η Ελληνική Αστυνομία κινείται για την ανακάλυψη των δραστών".

Γι' αυτό το γεγονός όμως, κανένας δημοσιογράφος δε θα φωνάξει, κανένα Ιντυμίντια δε θα γράψει αράδες, κανένας ψευτοδημοκράτης μπλογκερ δε θα αναρτήσει έστω και μία γραμμή.

Παπαδόπουλος

Συνεκτιμώντας όλα τα δεδομένα με ψυχραιμία και αντικειμενικότητα αλλά και με πλήρη συναίσθηση της ιστορικότητας των στιγμών και το βάρος της ευθύνης που μου αναλογεί, λυπούμαι ειλικρινά, γιατί δεν μπορώ να αποδεχθώ και να υπογράψω το Σχέδιο Ανάν όπως, τελικά, διαμορφώθηκε.

Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «Κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες, Στις 24 Απριλίου θα τοποθετηθείτε με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν. Θα αποφασίσετε για το παρόν και το μέλλον της Κύπρου. Για τη γενιά μας, αλλά και τις γενιές που θα έρθουν μετά από εμάς. Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σας.

Είμαι βέβαιος ότι δεν σας αγγίζουν ψεύτικα διλήμματα. Ότι δεν σας τρομάζουν απειλές για δήθεν διεθνή απομόνωση. Ότι δεν σας πείθουν τα περί δήθεν τελευταίας ευκαιρίας. Είμαι βέβαιος ότι εξακολουθούν να έχουν για σας νόημα οι ηθικές αρχές και αξίες του λαού μας, του πολιτισμού και του εθνικού ιστορικού μας βίου, τον οποίο θέλετε να συνεχίσουμε με ασφάλεια, δικαιοσύνη, ελευθερία και ειρήνη. Ελληνικέ κυπριακέ λαέ, Στη ζυγαριά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, πολύ βαρύτερες και πολύ πιο επαχθείς θα είναι οι συνέπειες του ΝΑΙ. Σε καλώ να απορρίψεις το Σχέδιο Ανάν. Σε καλώ να πείς στις 24 του Απρίλη ένα δυνατό ΟΧΙ.

Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σου. Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Ιστορία, στο παρόν και το μέλλον της Κύπρου και του λαού μας, σε καλώ να μην υποθηκεύσεις το μέλλον στην πολιτική βούληση της Τουρκίας. Να προασπιστείς την Κυπριακή Δημοκρατία, λέγοντας ΟΧΙ στη κατάλυσή της.

Να συστρατευτείς για μια νέα πιο ελπιδοφόρα πορεία επανένωσης της πατρίδας μας μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Καλή Ανάσταση σε όλους!"

Έφυγε ο Τασσος...


Δεν άντεξε ο τέος πρόεδρος της Κυπριακης Δημοκρατίας κ. Τάσσος Παπαδοπουλος και δεν βρίσκεται πια με εμας. Ο τέος προεδρός της Δημοκρατίας βρισκόταν εδώ και μέρες σε πολύ άσχημη κατάσταση υγείας με αποτέλεσμα σημέρα να γονατίσει και να ακολουθησει τη πορεία του προς το Κύριο. Ο κ. Παπαδόπουλος υπήρξε ένας πολιτικός ηγέτης που πιστεύω προσωπικα ήταν ο τελευταίος που προσπάθησε να μετριάσει το ξεπούλημα της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Κυπριακού Ελληνισμού. Ηταν αυτός που ζήτησε απο το κυπριακο Ελληνισμό να απορίψει το προδοτικό φιλοτουρκικο Σχέδιο Αναν και να συνεχίσει τον αγώνα του για δίκαιη λύση. Και δυστυχώς τον Παπαδόπουλο διαδέχτηκε στην εξουσία ο κ. Χριστόφιας ο οποίος κάνει αγώνα δρόμο για το πιο γρήγορο και αποτελεσματικό ξεπούλημα.


Αιωνία του η μνήμη


ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Ο Τάσσος, το ΟΧΙ και το χάος

Από το 1931 που λαμβάνουν χώρα τα γνωστά Οκτωβριανά οι Έλληνες της Κύπρου ζητούν ΕΝΩΣΗ με τη μάνα τους Ελλάδα. Αίτημα που έχει τις ρίζες του από το 1571 όταν οι Τούρκοι άλωσαν τη Κύπρο για πρώτη φορά. Τα επόμενα χρόνια, ακολουθούν πολλές αναταράξεις οι οποίες, όμως, δεν οδηγούν πουθενά. Το αίτημα δεν καταφέρνει ποτέ να γίνει υλοποιήσιμο. Οι Άγγλοι προωθούν τον διαχωρισμό Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων με τις δικοινοτικές τους δολοφονίες το 1950. Για τα γεγονότα που ακολουθούν μπορεί κανείς να μάθει πολλά μέσα από διάφορα βιβλία τα οποία εκδίδονται κατά καιρούς όπως του Σπύρου Παπαγεωργίου, από τη στήλη «Ειρήσθω» του Λάζαρου Μαύρου στην εφημερίδα «η Σημερινή» ή ακόμα και από τις σχετικές γραφίδες της εφημερίδας «Αντίλογος».
Το 1977 ο «οιδήμων» Αρχιεπίσκοπος Μακάριος υπογράφει τον οδυνηρό συμβιβασμό της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αυτά δηλαδή που τραβάμε μέχρι και σήμερα. Τα επόμενα χρόνια κατά τα οποία στην Προεδρία ήταν Σπύρος Κυπριανού και αργότερα ο Γιώργος Βασιλείου, απέβλεπαν στη διαχείρηση του Κυπριακού και όχι στην επίλυσή του. Τα χρόνια αυτά η Τουρκική πλευρά επιθυμεί διάλογο στο επίπεδο δυο κοινοτήτων όπου η Κυπριακή Δημοκρατία υποβαθμίζεται σε Ελληνοκυπριακή κοινότητα, ο Πρόεδρος εξισώνεται με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη σε Ελληνοκύπριο ηγέτη, το Κυπριακό Πρόβλημα μετατρέπεται σε δικοινοτική διαφορά όπου τα Τουρκικά στρατεύματα διασφαλίζουν τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων μέχρι να βρεθεί λύση ενώ η Τουρκία από θύτης μετατρέπεται σε βοηθητική δύναμη, έτοιμη να προσφέρει τις υπηρεσίες της για λύση του Κυπριακού.
Στη συνέχεια Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας εκλέγεται ο Γλαύκος Κληρίδης του οποίου αποκορύφωμα των διαπραγματευτικών του λαθών ήταν το καταστροφικό Σχέδιο Ανάν, ο οποίος τολμά ακόμα και να το διαπραγματεύεται ενώ στη συνέχεια το αποδέχεται, το στηρίζει και καλεί τον Κυπριακό λαό να δώσει θετική ψήφο. Κι όλα αυτά γίνονται από την «εθνικόφρονη» παράταξη του τόπου που με την πρώτη ευκαιρία ξεπουλά τη πατρίδα μας, που με τη πρώτη ευκαιρία αποδέχεται ένα σχέδιο που δεν προνοούσε τίποτε άλλο από τη διχοτόμηση της Κύπρου, που με τη πρώτη ευκαιρία στηρίζει σθεναρά τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Ούτε οι «φίλοι» μας οι Άγγλοι δεν κάνουν έτσι για Διζωνική.
Για καλή μας τύχη το 2003 τα ηνία της Κυπριακής Δημοκρατίας παιρνούν πλέον στα χέρια του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος αν και υποστηρίζει αθέλητα κατά τη γνώμη μου τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία παίρασε το Σχέδιο Ανάν σε δημοψήφιμα στις 24 Απριλίου 2004. Παρ’ όλα αυτά διατύπωσε ένα βροντερό ΟΧΙ σ’ εκείνο το συγκινητικό διάγγελμα στο οποίο παρουσιάστηκε πολύ σωστά η επικυνδινότητα του σχεδίου εκείνου και έδωσε στον κόσμο να καταλάβει πως ένα «ναι» θα κατέστρεφε τον τόπο και αυτόματα θα σήμαινε τη κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσα στην Ευρώπη, τη διάλυση της Εθνικής Φρουράς, τη παραμονή ξένων στρατευμάτων, την εισαγωγή ξένων δικαστών ενώ οι Ελληνοκύπριοι θα αποτελούσαν τη μειοψηφία του τόπου και ουσιαστικά η Κύπρος θα ήταν προϊόν παρθενογέννεσης. Δεν θα αναφερθώ περετέρω στα αρνητικά του Σχεδίου Ανάν, του σχεδίου εκείνου με το λανθασμένο περιεχόμενο. Αυτό το έκανε ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος με τρόπο ορθό και επιτυχημένο, το έκαναν πολλοί δημοσιογράφοι και άτομα που αγαπούν τον τόπο τους. Αυτοί είναι που συνεχίζουν τον αγώνα ενάντια στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και κανείς δε μπορεί να αγνοήσει την ύπαρξή τους.
Μετά το δημοψήφισμα του 2004, οι προσπάθειες του Τάσσου Παπαδόπουλου για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος εντείνονται. Ταξιδεύει από χώρα σε χώρα και ενημερώνει τους αρχηγούς των κρατών για την υφιστάμενη κατάσταση στη Κύπρο, πως θα συνεχίσει και με ποιες αρχές. Καλεί διεθνείς συνταγματολόγους όπως ο Weiler, του οποίου η θεωρία ενοχοποιούσε τους Άγγλους ότι παραβιάζουν το σύνταγμα και τη νομιμότητα του κράτους. Έπρεπε λοιπόν, το επόμενο σχέδιο λύσης να έχει πάνω απ’ όλα σωστό περιεχόμενο ενώ η Ελληνοκυπριακή πλευρά να καθορίσει επιτέλους τις κόκκινες γραμμές της. Αν και η βάση λύσης παραμένει η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία δεν παύει να έχει χαραχτήρα διχοτομικό με τη μια κυριαρχία να τριχοτομείται, με την ανυπαρξία της μιας ιθαγένειας και της μιας διεθνής προσωπικότητας. Οι κινήσεις του Τάσσου Παπαδόπουλου ήταν προσεκτικές και μεθοδευμένες. Επιτυγχάνεται η 8η Ιουλίου, η οποία αν και εγκαταλείπεται από τον σημερινό Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενταφίαζε τις πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν, αλλά και το ίδιο το Σχέδιο.
Παρ’ όλα αυτά ο Κυπριακός Ελληνισμός, που ψηφίζει για τα πάθη του και μόνο, στις προεδρικές εκλόγές του 2008 αφήνει εκτός Β’ Γύρου τον Τάσσο Παπαδόπουλο, αφήνει εκτός ένα αγωνιστή της ΕΟΚΑ, αφήνει εκτός ένα άνθρωπο που άφησε ιστορία στο Υπουργείο Εργασίας, αφήνει εκτός έναν άνθρωπο που έσωσε τον Ελληνισμό της Κύπρου από βέβαιο αφανισμό το 2004. Κι όλα αυτά, γιατί, κάποιοι είχαν προσωπικές φιλοδοξίες. Έτσι, με τη διάσπαση της τριμερής, ο Τάσσος Παπαδόπουλος αυτόματα αποχαιρετά τον Β’ Γύρο των εκλογών. Αν ο Τάσσος Παπαδόπουλος επανεκλεγόταν ίσως σήμερα τα πράγματα να ήταν αλλοιώτικα. Ίσως να μην γίνονταν άλλες υποχωρήσεις από τη πλευρά μας, ίσως κάποιοι να μη προσπαθούσαν να μας κλείσουν το στόμα... με τη δικαιολογία της διατήρησης του καλού κλίματος.
Μετά λοιπόν την απομάκρυνση του Τάσσου Παπαδόπουλου, επικράτησε το χάος. Χάος, γιατί, όποιος και να εκλεγόταν τα πράγματα θα ήταν τα ίδια, πράγμα που ο κόσμος δεν καταλάβαινε και δεν καταλαβαίνει μέχρι και σήμερα. Δεν καταλάβαινε ο «αριστερός» ότι αν εκλεγόταν ο Γιαννάκης Κασουλίδης τα πράγματα θα έπαιρναν την ίδια τροπή, ούτε ο «δεξιός» καταλάβαινε ότι αν εκλεγόταν ο Δημήτρης Χριστόφιας, που εκλέγηκε, το πρόγραμμα θα ήταν το ίδιο. Απόδειξη; Η τυφλή εμπιστοσύνη και υποστήριξη του Νίκου Αναστασιάδη και του Δημοκρατικού Συναγερμού προς τον Πρόεδρο Χριστόφια. Έτσι, ο κόσμος έμπαινε σε μια φάση αλληλοκατηγοριών χωρίς ουσία.
Είτε το θέλουμε όμως είτε όχι, οι ομοσπονδιακοί είναι στη εξουσία. Κάνουν συνεχώς διαπραγματευτικά λάθη ή καλύτερα «διαπραγματευτικές» υποχωρήσεις και παραχωρήσεις. Αγνοούν συνταγματικά δίκαια, Ευρωπαϊκά κεκτημένα και αρχές, ανθρώπινα δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες. Αναγνωρίζουν τη παραμονή 50, 000 εποίκων, αποδέχονται τις εγγυημένες πλειοψηφίες, προτείνουν εκ περιτροπής προεδρία, χρησιμοποιούν την έννοια της Ομόσπονδης Κυβέρνησης (≠ Ομόσπονδο Κράτος) και την έννοια του συνεταιρισμού. Καλό θα ήταν να ξέρουν πως το 1960 είχαμε συνεταιρισμό πολιτών και όχι συνεταιρισμό κρατών!
Έτσι λοιπόν, για χάρη του καλού κλίματος λογοκρίνουν τραγούδια του Μάριου Τόκα, καταργούν τον Εθνικό Ύμνο, υποστέλουν Ελληνικές σημαίες, ακυρώνουν στρατιωτικές ασκήσεις, συλλαμβάνουν άτομα με αντίθετη άποψη για διακρύβωση στοιχείων και άλλα πολλά. Αυτό που θέλουμε να ξέρουν είναι ότι υπάρχουμε. Δεν μπορούν να αγνοήσουν την άλλη άποψη, δεν μπορούν να μας διαγράψουν. Γι’ αυτό και από το βήμα μιας εφημερίδας τους στέλνουμε χαιρετίσματα, τους λέμε πως δε θα περάσει το δικό τους και τους υπενθυμίζουμε, γιατί, κάποτε το ξεχνούν, ότι η Κύπρος ήταν, είναι και θα είναι για πάντα κομμάτι του Ελληνισμού και αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν. Γι’ αυτό και η προπαγάνδα τους μέσω των σχολικών βιβλίων είναι αχρείαστη. Υπάρχουν κι άλλα βιβλία στην αγορά που εξιστορούν την αλήθεια. Ή μήπως θα τα καταργήσουμε κι αυτά;
Εξεγερμένη Συνείδηση
Εθνικη Αντίσταση

Αρνητική η έκθεση για την Τουρκία...

Αρνητική είναι η έκθεση της ευρωπαικής επιτροπής για την ενταξιακή πορεία της Άγκυρας στην Ευρωπαική Ένωση.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάλεσε την Τουρκία να κάνει συγκεκριμένα βήματα για να συμβάλει σε ένα ευνοϊκό κλίμα για μια συνολική διευθέτηση στο Κυπριακό ενώ σημείωσε ότι η Αγκυρα «δεν έχει κάνει καμία πρόοδο προς την πλήρη εφαρμογή του Επιπρόσθετου Πρωτοκόλλου».

ΚΥΠΕ - Κυπριακό πρακτορείο ειδήσεων:

Στην έκθεση προόδου της Τουρκίας, που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, γίνεται αναφορά σε όλα τα 33 κεφάλαια διαπραγμάτευσης στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες.

Κυπριακό
Στο κεφάλαιο «Πολιτικά κριτήρια» και με επικεφαλίδα με τίτλο «Περιφερειακά ζητήματα και διεθνείς υποχρεώσεις» η έκθεση αναφέρει ότι «η τουρκική κυβέρνηση συνέχισε να εκφράζει τη δέσμευσή της σε μια συνολική διευθέτηση του Κυπριακού υπό την αιγίδα των ΗΕ. Χαιρέτισε την έναρξη των συνολικών διαπραγματεύσεων το Σεπτέμβρη μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο στο πλαίσιο των Καλών Υπηρεσιών του ΓΓ του ΟΗΕ. Η Τουρκία πρέπει να κάνει συγκεκριμένα βήματα για να συμβάλει σ’ ένα ευνοϊκό κλίμα για μια συνολική διευθέτηση».

Η Κομισιόν σημειώνει ότι η Τουρκία από το Δεκέμβριο 2006 «δεν έχει κάνει καμία πρόοδο προς την πλήρη εφαρμογή του Επιπρόσθετου Πρωτοκόλλου».

«Η Τουρκία δεν έκανε καμία πρόοδο για ομαλοποίηση των διμερών σχέσεών της με την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Τουρκία συνεχίζει να προβάλλει το δικαίωμα της αρνησικυρίας εναντίον της συμμετοχής της Κύπρου σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς και στο Wassenaar Agreement on the Code of Conduct on Arms Exports και στο Dueal-Use Goods,» αναφέρει η έκθεση.

Στο ίδιο κεφάλαιο γίνεται αναφορά και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, σημειώνοντας τις προσπάθειες για βελτίωσή τους, τις διερευνητικές επαφές μεταξύ των δύο χωρών, τις 31 συμφωνίες που έχουν υπογραφεί μεταξύ Αθηνών και Αγκυρας και τα 24 μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που συμφωνήθηκαν από το 2000.

Μεταφορές-τελωνειακή ένωση
Στο κεφάλαιο 14, με τίτλο «Πολιτική για τις μεταφορές» η έκθεση αναφέρει ότι το κεφάλαιο αυτό είναι ένα από τα 8 κεφάλαια τα οποία το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του 2006 αποφάσισε να «παγώσει».

«Ενόσω εφαρμόζονται περιορισμοί στην ελεύθερη διακίνηση αγαθών που μεταφέρονται από πλοία και αεροσκάφη που είναι εγγεγραμμένα στην Κύπρο ή τα οποία αμέσως προηγουμένως είχαν επισκεφθεί κυπριακό λιμάνι ή κυπριακό αεροδρόμιο, η Τουρκία δεν θα είναι σε θέσει να εφαρμόσει πλήρως το κοινοτικό κεκτημένο σε αυτό το κεφάλαιο», τονίζεται στην έκθεση.

Η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των πύργων ελέγχου της Τουρκίας και της Κυπριακής Δημοκρατίας δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην ασφάλεια στο FIR Λευκωσίας, προσθέτει.

Στο κεφάλαιο 29 για την τελωνειακή ένωση, η Κομισιόν σημειώνει ότι αυτό το κεφάλαιο είναι ένα από τα 8 κεφάλαια που «πάγωσε» το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με την απόφασή του το 2006. Και στο κεφάλαιο αυτό σημειώνεται η ίδια παρατήρηση που υπάρχει στο κεφάλαιο για τις μεταφορές, δηλαδή ότι ενόσω εφαρμόζονται περιορισμοί στην ελεύθερη διακίνηση αγαθών που μεταφέρονται από πλοία και αεροσκάφη που είναι εγγεγραμμένα στην Κύπρο ή τα οποία αμέσως προηγουμένως είχαν επισκεφθεί κυπριακό λιμάνι, η Τουρκία δεν θα είναι σε θέσει να εφαρμόσει πλήρως το κοινοτικό κεκτημένο σε αυτό το κεφάλαιο.

Εξωτερική πολιτική
Στο κεφάλαιο 30 για τις εξωτερικές σχέσεις, η έκθεση αναφέρει ότι και αυτό το κεφάλαιο έχει παγώσει και επαναλαμβάνει τη θέση που εξέφρασε προηγουμένως αναφορικά με την πλήρη εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου από την Τουρκία σε σχέση με το συγκεκριμένο κεφάλαιο.

Στο κεφάλαιο 31 που αφορά την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας και άμυνας, σημειώνεται ότι «η Τουρκία συνεχίζει να αντιτίθεται στη συνεργασία της ΕΕ με το ΝΑΤΟ με την εμπλοκή όλων των κρατών μελών της ΕΕ. «Αυτό δημιούργησε προβλήματα στη συνεργασία ΕΕ-ΝΑΤΟ στο πλαίσιο των πολιτικών αποστολών της ESDP, ιδιαίτερα στο Κόσσοβο και το Αφγανιστάν».

Ανθρώπινα δικαιώματα-μειονότητες
Στο κεφάλαιο για τα πολιτικά κριτήρια, στην επικεφαλίδα «Ανθρώπινα δικαιώματα και η προστασία των μειονοτήτων», η έκθεση αναφέρει ότι δεν υπήρξε καμία εξέλιξη όσον αφορά στην επικύρωση εργαλείων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως διάφορες συνθήκες του ΟΗΕ για το θέμα, ενώ σημειώνει ότι το 2008 το ΕΔΑΔ εξέδωσε 266 καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον της Τουρκίας και ότι εκκρεμούν 3,705 υποθέσεις.

Προσφυγή της Κύπρου εναντίον της Τουρκίας
Ειδική αναφορά γίνεται στην προσφυγή της Κύπρου εναντίον της Τουρκίας, τονίζοντας ότι το θέμα των αγνοουμένων και οι περιορισμοί για τα περιουσιακά δικαιώματα των Ε/κ εγκλωβισμένων είναι δύο ζητήματα που δεν έχουν ακόμα επιλυθεί.

''Ο μηχανισμός αποζημιώσεων που λειτουργεί (στο βόρειο τμήμα της Κύπρου) για διευθέτηση των περιουσιακών δικαιωμάτων των εκτοπισμένων πληροί κατ' αρχήν τις απαιτήσεις που επισημαίνει το ΕΔΑΔ και συνέχισε να παραλαμβάνει αιτήσεις για αποζημίωση'', αναφέρεται στην έκθεση.

Στις 22 Απριλίου 2008, το ΕΔΑΔ χαιρέτισε τη διευθέτηση στην υπόθεση Τύμβιου εναντίον Τουρκίας, που διευθέτησε η ''Τουρκοκυπριακή Επιτροπή για την Ακίνητη Περιουσία'', όπως αναφέρεται στην έκθεση της Κομισιόν, η οποία προνοεί την καταβολή 1 εκατ. δολαρίων και ανταλλαγή περιουσιών.

Αναφέρει ότι το ΕΔΑΔ δεν έχει ακόμα αξιολογήσει κατά πόσο η προσφερόμενη θεραπεία της λεγόμενης επιτροπής αποζημιώσεων στα κατεχόμενα «είναι αποτελεσματική για όλα τα σχετικά ζητήματα» και σημειώνει ότι η Τουρκία ακόμα δεν έχει εφαρμόσει πλήρως τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ στις υποθέσεις της Τιτίνας Λοϊζίδου και της Μύρας Ξενίδη Αρέστη.

Tουρκική δικαιοσύνη
Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι για το 2008, η ΕΕ είχε αποδεσμεύσει το ποσό των 540 εκ. ευρώ ως οικονομική βοήθεια για την Τουρκία, στο πλαίσιο της ενταξιακής πορείας της χώρας.

Σημειώνεται ότι 64,290 λαθρομετανάστες συνελήφθηκαν στην Τουρκία το 2007 και 33,143 τους πρώτους 7 μήνες του 2008. Η Τουρκία έχει προτείνει μια συμφωνία επανεισδοχής με το Αφγανιστάν ενώ δεν συνέχισε τις διαπραγματεύσεις για συμφωνία επανεισδοχής με την ΕΕ από το Δεκέμβριο 2006.

Αναφέρει ότι υπάρχουν ακόμα ανησυχίες στις Βρυξέλλες ως προς την αμεροληψία της Δικαιοσύνης στην Τουρκία

Απο το βέτο, στην παράγραφο

TOY ΚΩΣΤΑΚΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ( Εφημερίδα "Σημερινή" )

Ο Κώστας Σημίτης είχε απειλήσει σε κάποια στιγμή ότι θα έθετε βέτο στη διεύρυνση, εάν δεν εντασσόταν η Κύπρος, χωρίς λύση του Κυπριακού, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά στη συνέχεια των διαπραγματεύσεων για να δοθεί στην Τουρκία ημερομηνία έναρξης ενταξιακών συνομιλιών, απαίτησε μόνο να μπει μια παράγραφος για την Κύπρο.

Αυτά δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός της Φινλανδίας Παβού Λιπόνεν σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα «Σαμπάχ», στην οποία εξιστορεί όλο το δραματικό παρασκήνιο που εκτυλίχθηκε το Δεκέμβριο του 1999 και αφορούσε τη διεύρυνση της Ε.Ε. με σημείο τριβής την ένταξη, χωρίς λύση, της Κύπρου, και την παροχή ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών συνομιλιών στην Τουρκία.
Σε ερώτηση τι είχε ζητήσει ο Κώστας Σημίτης προκειμένου να μην ασκήσει βέτο, ο Λιπόνεν απάντησε:
«Καταρχάς συναντήθηκα με τον Κώστα Σημίτη στην Αθήνα. Προσδοκούσε στην ανάπτυξη των σχέσεων με την Τουρκία, όμως είχε επιφυλάξεις όσον αφορά την ελληνική κοινή γνώμη και την Κύπρο. Βρισκόταν κάτω από ένα βαρύ φορτίο. Τελικά έλαβε τη σωστή απόφαση, η οποία από πολιτικής άποψης δεν τον τραυμάτισε. Έδειξε μεγάλη υπευθυνότητα. Αισθάνθηκα θαυμασμό για τον άνθρωπο. Πριν από τη Σύνοδο του Ελσίνκι, υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα. Αυτό της Τουρκίας. Εργαζόμασταν νυχθημερόν. Η ημερομηνία έναρξης της συνόδου πλησίαζε. Ο Σημίτης ήλθε στο Ελσίνκι. Η δουλειά του ήταν πολύ δύσκολη...».
Σε ερώτηση αν τη νύκτα της 10ης Δεκεμβρίου 1999 η τουρκική υποψηφιότητα μπορούσε «να είχε θαφτεί στην Ιστορία», ο Λιπόνεν απάντησε: «Ηταν πολύ κρίσιμη μέρα. Οι βοηθοί του Σολάνα, του Σιράκ, του Σρέντερ, αλλά και ο σημερινός σύμβουλος του Σαρκοζί, Ζαν Λαβίτ, διαδραμάτισαν ενεργό ρόλο. Είπαν να στείλουμε επιστολή στον Ετζεβίτ. Ήταν μια ιστορική απόφαση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μέχρι η Τουρκία να καταστεί μέλος θα πρέπει να υπερπηδηθούν πάρα πολλά εμπόδια. Όμως δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή από εκείνη την ιστορική απόφαση».

Σε κάποιο στάδιο... βέτο
Απαντώντας σε ερώτηση αν ο Σημίτης είχε απειλήσει ότι, εάν δεν εντασσόταν η Κύπρος, θα έθετε βέτο στη διεύρυνση, ο πρώην πρωθυπουργός της Φινλανδίας απάντησε: «Σε κάποιο στάδιο, κάτι τέτοιο έγινε. Όμως σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, δεν σκέφθηκα ότι υπήρχε μια απειλητική συμπεριφορά. Για τον ίδιο ήταν αναγκαία μια παράγραφος για την Κύπρο».
Ο Λιπόνεν διευκρίνισε ότι επιβάλλεται η επίλυση του Κυπριακού και των διαφορών στο Αιγαίο, αλλά δεν αποτελούν κύρια προϋπόθεση. Παρατήρησε, όμως, ότι με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, η Τουρκία ανέλαβε συγκεκριμένη δέσμευση και η Ε.Ε. αναμένει το άνοιγμα των λιμανιών της Τουρκίας.

Η επιστολή στον Ετζεβίτ
Επανερχόμενος στη νύκτα της 10ης Δεκεμβρίου, ο Λιπόνεν ανέφερε ότι αποφασίστηκε να σταλεί επιστολή στον Ετζεβίτ για να μεταβεί στο Ελσίνκι. Η επιστολή εστάλη με fax και ακολούθως αξιωματούχοι της Ε.Ε. μετέβησαν στην Άγκυρα για να τον πείσουν να πάει. Το περιεχόμενο της επιστολής το αποδέκτηκε και ο Σημίτης. Στο περιεχόμενό της δεν υπήρχε τίποτε το δεσμευτικό όσον αφορά τη λύση του Κυπριακού. Ο Ετζεβίτ αποδέκτηκε να έλθει στο Ελσίνκι. «Έλαβε μια σωστή απόφαση. Έδειξε ότι είναι πολιτικός ηγέτης», δήλωσε ο Φινλανδός πρώην πρωθυπουργός.
Στη συνέχεια, επισήμανε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έθεσε εμπόδια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας, όμως σημασία έχει, πρόσθεσε, η πρόοδος στο Κυπριακό και η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων στην Τουρκία.

ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΣΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΥΣ
«Δεν μπορώ να καταλάβω εσάς τους Τούρκους...»

Αναφερόμενος στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν από τους Ελληνοκυπρίους, ο Λιπόνεν τόνισε ότι η απόφαση ήταν εσωτερική υπόθεση της Κύπρου. «Αυτό το καπηλεύθηκαν και ορισμένοι πολιτικοί», είπε. «Θα έπρεπε να είχαν ασκηθεί κάποιες πιέσεις στους Ελληνοκυπρίους. Όμως τώρα η κατάσταση είναι καλύτερη».
Σε ερώτηση αν έχει και ο ιδιος την άποψη του Φερχόιγκεν ότι «οι Ελληνοκύπριοι μας ξεγέλασαν», ο Λιπόνεν δήλωσε: «Τους ηγέτες μπορούμε να τους επικρίνουμε, όμως δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και για τη στάση των λαών. Παράλληλα, όμως, δυσκολεύομαι να κατανοήσω πώς ένα μεγάλο κράτος, όπως η Τουρκία, κρατεί τα λιμάνια της κλειστά σε ένα μικρό λαό όπως είναι οι Ελληνοκύπριοι. Άραγε ποιο είναι το πρόβλημα; Εάν μερικά εμπορεύματα έρθουν στα λιμάνια, τι θα γίνει; Δεν θα μπορούσατε να είσαστε περισσότερο ελαστικοί;».

Η κόκκινη δικτατορία

Απαράδεκτη η χθεσινή ενέργεια της κυπριακής αστυνομίας.
Μιας αστυνομίας που υποτίθεται θα έπρεπε να προστατεύει και να πρεσβεύει τα δικαιώματα των πολιτών της και όχι να τα καταπατά συλλαμβάνοντας τους χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Χθές λοιπόν, επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, μια ομάδα μαθητών, μεταξύ αυτών και ένας καθηγητής φυσικής, μοίραζαν φυλλάδια τα οποία φαίνεται διετύπωναν θέσεις κατά της Κυπριακής Ανεξαρτησίας .
Να λοιπόν πως έχει το περιστατικό. Ενώ οι νεαροί μοίραζαν τα συγκεκριμένα φυλλάδια, αστυνομικοί τους πλησίασαν και τους συλλάβανε χωρίς λόγο, για να τους οδηγήσουν αργότερα στον αστυνομικό σταθμό της πύλης Πάφου.
Συγκεκριμένος δικηγόρος που είδε το περιστατικό, εξέφρασε το παράπονό του, αφού τα φυλλάδια τα οποία μοίραζαν οι νεαροί πατριώτες δεν ύβριζαν κάτι ή κανένα, ενώ αντιθέτως παρέθεταν επιχειρήματα κατά του συντάγματος του 1960, ένα σύνταγμα πράγματι κολοβό και φυσικά καταστρεπτικό για την πατρίδα μας.
Αποτέλεσμα της ενέργειάς του; Να δεχτεί βίαιη επίθεση από ομάδα αστυνομικών.
Τέτοιες ενέργειες κατά της ελευθερίας του λόγου, της έκφρασης είναι εντελώς απαράδεκτες, κατακριτέες και καταδικαστέες.
Από πού και ως πού να συλληφθούν οι νεαροί για τις απόψεις τους ;
Και γιατί ο πρόεδρος Χριστόφιας να είναι απαθέστατος και να μην δίνει σημασία στο περιστατικό ;
Μήπως γιατί τα συγκεκριμένα άτομα τάσσονται ενάντια στις ενέργειές του ;
Μήπως επειδή και αυτοί ανήκουν στην μερίδα των «εθνικιστών-φασιστών-νεοναζί», όπως αυτός τους χαρακτηρίζει ;
Καλό θα ήταν να διερωτηθεί έστω και λίγο ο καθένας μας, αν το καθεστώς μας είναι πραγματικά δημοκρατικό, ή αν η λέξη «δημοκρατία» χρησιμοποιείται απλά για να καλύψει το τι πραγματικά συμβαίνει.
Γιατί αν την περίοδο 67-74 έκανε κουμάντο η δικτατορική χούντα, σήμερα κουμάντο κάνει η κόκκινη αριστερά του Δημήτρη Χριστόφια.
Του Δημήτρη Χριστόφια που προεκλογικά φαινόταν ο «άνθρωπος του λαού», ενώ αμέσως μετά το γύρισε στις κομματικές και αντεθνικές «ιδεολογικές» του απόψεις και στα συμφέροντα των αγγλοαμερικανών.
Του Δημήτρη Χριστόφια που το γύρισε στον κόκκινο φασισμό και στην αντεθνική δικτατορία.
Αφού είδε πως με το να καταδικάζει και να ταπελλώνει τους ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΟΥΣ πατριώτες δεν καταφέρνει τίποτα απολύτως, αποφάσησε να τους συλλαμβάνει από τώρα και στο εξής λόγω «επικίνδυνων» απόψεων.
Η δικτατορία όμως, δεν θα περάσει !

Ποιοι σκότωσαν το Δόγμα - και το ηθικό των Ελλήνων;

Ποιοι σκότωσαν το Δόγμα - και το ηθικό των Ελλήνων;

ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
TΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ηγεσία του τόπου, αμαθής και αβαθής, ουδέποτε θέλησε να κατανοήσει τη σημασία της στρατιωτικής ισχύος ως καταλυτικού δεδομένου στην υποστήριξη πολιτικών και διπλωματικών χειρισμών της. Κάθε φορά που αγοράζονταν οπλικά συστήματα, όπισθεν αυτών καλύπτονταν άθλιες πολιτικές σκοπιμότητες ή προεκλογικές στοχεύσεις.
Αλλ’ έστω! Το 1993, στην κορύφωση των τουρκικών απειλών κατά της Ελλάδας και κυρίως κατά της Κύπρου, Κληρίδης και Παπανδρέου συναποφάσισαν την εγκαθίδρυση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.
Το Δόγμα είχε διπλή αιχμή, στρατιωτική και πολιτική. Η στρατιωτική πτυχή απέβλεπε να αντιμετωπίσει το έλλειμμα που υπήρχε, από ελληνικής πλευράς, στην ανάσχεση της τουρκικής απειλής.
Και η πολιτική πτυχή, στα πλαίσια της συναπόφασης Λευκωσίας-Αθήνας, στόχευε στην προώθηση της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε., πρώτον, για να διασφαλιστεί η Κύπρος έναντι νέας τουρκικής επιθετικής δραστηριότητας.
Δεύτερον, για να εξευρεθεί λύση στη βάση των αρχών της Ένωσης.Είναι γεγονός πως στα πλαίσια του Δόγματος, επί προεδρίας Κληρίδη, το αξιόμαχο και η οπλική ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς είχαν φτάσει σε υψηλά επίπεδα, ιδιαίτερα με την αγορά των ρωσικών πυραύλων S-300.
Η εφαρμογή του Δόγματος, όπως επισημαίνει και ο Αντιστράτηγος ε.α. πρώην Υπουργός Άμυνας, Φοίβος Κλόκκαρης («Σ». 25.9.2008), «είχε πολλαπλά οφέλη για το ηθικό του Ελληνισμού της Κύπρου και την αμυντική ικανότητα της Κ.Δ.». Από το 1994 μέχρι το 2001 από κοινού με την Ελλάδα διεξαγόταν η διακλαδική άσκηση «Τοξότης».
Στη συνέχεια, εξαιτίας εξελίξεων στο Κυπριακό, η άσκηση ατόνησε και άρχισε το ξεθώριασμά του.
Ξένοι αναλυτές είχαν επισημάνει πως η αγορά των ρωσικών πυραύλων, που τελικά εξαπεστάλησαν στο Κρητικό τους κοιμητήριο, ήταν ένα αποτυχημένο παιγνίδι πόκερ του Προέδρου Κληρίδη, για να επιτύχει παρεμβολή των Αγγλοαμερικανών για λύση του Κυπριακού. Και είχαμε το τερατούργημα Ανάν...
Aκόμα και πρωτοετείς φοιτητές Σχολών Ευελπίδων κατανοούν πως ο γεωγραφικός και αμυντικός χώρος της Κύπρου και της Ελλάδας είναι ενιαίος. Το Δόγμα εξυπηρετούσε και τις αμυντικές ανάγκες της Ελλάδας.
Δυστυχώς για τον Ελληνισμό, κοντόφθαλμες, πασιφίστικες και οικονομίστικες αντιλήψεις στη Λευκωσία και στην Αθήνα, όπως και εκείνη η γελοία αντίληψη περί της πολιτικής του «καλού παιδιού», από τη μια αποδυνάμωσαν και αποθωράκισαν την Κύπρο και, από την άλλη, εξήψαν και αναρρίπισαν την τουρκική επιθετικότητα στο έπακρο.
Έτσι, λοιπόν, βλέπουμε οργισμένοι τον Υπουργό Άμυνας να προβαίνει σε διάλυση λόχων Εθνοφυλακής, εφεδρείας και άλλων μονάδων της Ε.Φ. και να ισχυρίζεται ότι με τη διάλυση της Δύναμης, θα αυξήσει τη μαχητική ικανότητά της κατά 30-35%!
Και ότι όραμά του είναι η δημιουργία ταχυκίνητων, πειθαρχημένων μονάδων. Πού είναι αυτές οι μονάδες; Πότε θα δημιουργηθούν όταν απέναντί μας, ο Αττίλας παρατάσσει 43.000 στρατιώτες, βαριά εξοπλισμένους, σε μόνιμη επιθετική διάταξη επί 24ώρου βάσεως;
Ο Κ. Παπακώστας δήλωσε προχθές πως το Δόγμα έχει ξεθωριάσει και ότι ήταν ένα «προεκλογικό πυροτέχνημα». Πότε άρχισε να ξεθωριάζει; Προς το τέλος της προεδρίας Κληρίδη, όταν εμφανίστηκε το εκτόπλασμα Ανάν.
Πότε το ΕΑΧ δέχτηκε τη χαριστική βολή; Επί της συγκυβέρνησης Τάσσου-Δ. Χριστόφια. Απορεί και οργίζεται κάθε πατριώτης Έλληνας της Κύπρου: Μα, επιτέλους, η Κυβέρνηση και ο Υπουργός Άμυνας θα ξεγυμνώσουν τον τόπο και θα τον παραδώσουν σφάγιο στον Αττίλα, για να τον... καλοπιάσουν, εξουθενώνοντας και αποτελειώνοντας και το ηθικό των Ελλήνων; Φαίνεται, πως, ναι...

Έρευνα-μυστήριο για την Παιδεία

Ερωτηματικά για τις λεπτομέρειές της από εκπαιδευτικούς φορείς
Ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔ Δημήτρης Μικελλίδης δήλωσε ότι υπάρχει κενό στη συνεννόηση, τη διαβούλευση και το διάλογο με το Υπουργείο Παιδείας.ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣΈδωσε χθες διαβεβαιώσεις στον Αναστασιάδη για την ελληνικότητα της Παιδείας
ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΣΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Ερωτηματικά και απορίες φαίνεται να προκύπτουν από την τηλεφωνική έρευνα της εταιρείας CMR CYPRONETWORK MARKETING RESEARCH & CONSULTING LTD, σύμφωνα με την οποία ποσοστό 69% τάσσεται υπέρ των μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού της Παιδείας που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας. Μεταρρυθμίσεις που είναι συνδεδεμένες με την πολιτική που ακολουθεί το Υπουργείο Παιδείας. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Σ», η συγκεκριμένη έρευνα προκάλεσε δυσαρέσκεια κυρίως σε εκπαιδευτικούς φορείς, τόσο για το ότι δεν την είχαν υπόψη τους, όσο και για το ότι κανείς δεν ενημερώθηκε για την ύπαρξή της. Κενά προκύπτουν κι από το ότι περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από την έρευνα -πλην του ότι διεξήχθη από τις 9 έως τις 11 Σεπτεμβρίου- δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα, καθώς επίσης κι από το ότι μόνο το 69% των ερωτηθέντων απάντησε θετικά στην ανάγκη εκσυγχρονισμού και μεταρρυθμίσεων που έχει η Παιδεία μας.Κληθείσα να σχολιάσει τα αποτελέσματα της έρευνας, η Πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ Ελένη Σεμελίδου ανέφερε ότι η Οργάνωση δεν είχε υπόψη της την έρευνα, ούτε και τις λεπτομέρειές της. Εντούτοις, η κ. Σεμελίδου αρκέστηκε στο ότι είναι γεγονός ότι όλοι θέλουμε μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία. Μεταρρυθμίσεις όμως που ο καθένας τις βλέπει από διαφορετική σκοπιά.
Διαβεβαιώσεις στον Αναστασιάδη
Τη διαβεβαίωση ότι η Παιδεία μας δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ελληνική, έδωσε ο Υπουργός Παιδείας στον Πρόεδρο του Δημοκρατικού Συναγερμού Νίκο Αναστασιάδη, κατά τη χθεσινή τους εξ αναβολής συνάντηση. «Διαβεβαίωσα και διαβεβαιώνω τον ΔΗΣΥ ότι η Παιδεία μας δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ελληνική Παιδεία. Ομως τη θέλουμε μια παιδεία ελληνική με αυτοπεποίθηση, η οποία να μπορεί να προχωρεί μπροστά και να συνδιαλέγεται με τους άλλους και βέβαια με όλες τις κοινότητες που ζουν στην Κύπρο και αυτό θεωρούμε ότι θα συντελέσει στη δημιουργία του κλίματος για να ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας», είπε ο κ. Δημητρίου. Επίσης, ο Υπουργός έδωσε την υπόσχεση ότι στόχος του ιδίου αλλά και του Υπουργείου είναι «να βοηθήσουμε να κλείσουν οι ρωγμές του παρελθόντος, ώστε με ισχυρή σφυρηλατημένη ενότητα να μπορέσουμε να πορευτούμε ως Ευρωπαϊκή Κύπρος προς το μέλλον της νεολαίας μας». Σύμφωνα με τον κ. Αναστασιάδη, από πλευρά του ΔΗΣΥ δεν υπάρχει καμιά ανησυχία όσον αφορά τα θέματα καλλιέργειας κουλτούρας συμβίωσης και δημιουργίας συνθηκών αλληλοανοχής και όσον αφορά τον τομέα εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και του εκσυγχρονισμού της Παιδείας.«Εκεί που υπήρξαν οι ανησυχίες και έχουν διαβιβαστεί στον Υπουργό είναι στα θέματα που αφορούν την ενδεχόμενη απόπειρα αλλοίωσης της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων της Κύπρου. Έχω πει πολλές φορές, θα το επαναλάβω και σήμερα ότι εάν δεν μάθεις να σέβεσαι τη δική σου εθνική ταυτότητα και καταγωγή δεν θα πείσεις ποτέ ότι μπορεί να σεβαστείς την εθνική ταυτότητα και καταγωγή των άλλων», είπε ο κ. Αναστασιάδης.
Ερωτήματα
Τα ερωτήματα που προκύπτουν από την προχθεσινή έρευνα είναι:- Για ποιον έγινε η έρευνα και ποιος την πλήρωσε;- Με ποια κριτήρια καθορίστηκαν τα ερωτήματα;- Γιατί το Υπουργείο Παιδείας δεν έστειλε την έρευνα στις εκπαιδευτικές οργανώσεις και την έστειλε στον Τύπο;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΚΕΛΛΙΔΗΣΚενό στη συνεννόηση με το Υπουργείο
ΩΣ ΠΛΗΡΗ συσκότιση χαρακτήρισε το τι συμβαίνει, με αφορμή τη συγκεκριμένη έρευνα, ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔ Δημήτρης Μικελλίδης. Σύμφωνα με τον κ. Μικελλίδη, η ΠΟΕΔ δεν έχει ενημερωθεί για την έρευνα και δεν γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει, καθότι πληροφορείται το τι συμβαίνει από τον Τύπο. Ο κ. Μικελλίδης δήλωσε ότι υπάρχει κενό στη συνεννόηση, τη διαβούλευση και το διάλογο με το Υπουργείο Παιδείας, και αναρωτήθηκε κατά πόσο έχει καταργηθεί το Συμβούλιο Δημοτικής και Μέσης, το οποίο δεν έχει συγκληθεί ούτε μία φορά, από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του ο κ. Δημητρίου.

simerini.com

Ελληνική Ιστορία, Μνήμη και Λήθη

της Μαρίας Υψηλάντη

Στις 26 Μαΐου έδωσε διάλεξη στο Πανεπιστημίου Κύπρου, παρουσία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Υπουργού Παιδείας, ο Ανδρέας Καζαμίας, ομότιμος καθηγητής στις Educational Policy Studies του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison. Εξέφρασε την αντίθεσή του στην, κατά την γνώμη του, εθνοκεντρική διδασκαλία της ιστορίας από Έλληνες και Τούρκους και συνέστησε εμφατικά στην κυβέρνηση, της οποίας ο αρμόδιος υπουργός ήταν παρών, την αναθεώρηση των βιβλίων ώστε σε αυτά να μην παρουσιάζονται πλέον οι Έλληνες ως οι «καλύτεροι», και οι κάθε είδους «άλλοι», κυρίως οι Τούρκοι, ως «κατώτεροι» και «εχθροί». Εισηγήθηκε να συγκληθεί επιτροπή από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους για να συγγράψει από κοινού τα βιβλία που θα διδάσκονται Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι· ανέφερε ως παράδειγμα συγκινησιακά φορτισμένης και προκατειλημμένης διατύπωσης το χαρακτηρισμό της Τουρκικής εισβολής από μέρους των Ελληνοκυπρίων με τον όρο «Τουρκική εισβολή».

Εν πρώτοις οι πληροφορίες του κυρίου Καζαμία είναι ανακριβείς σε σχέση με την δήθεν παρουσίαση των άλλων πολιτισμών ως κατώτερων στα Ελληνικά βιβλία. Στο βιβλίο της πρώτης Λυκείου ένα κεφάλαιο αφιερώνεται στην επισκόπηση της αρχαίας ιστορίας των λαών της Εγγύς Ανατολής, άλλο στις σχέσεις Ελλήνων με Καρχηδονίους και Ετρούσκους (χωρίς καμμία υποτίμηση των άλλων πολιτισμών, ίσα ίσα το αντίθετο), και μια ολόκληρη ενότητα καλύπτει τους πολιτισμούς Ινδίας και Κίνας. Σε κεφάλαιο του βιβλίου της δευτέρας Λυκείου μελετάται ο Μουσουλμανικός πολιτισμός, και οι πνευματικές και καλλιτεχνικές του ανταλλαγές με τον Μεσαιωνικό Ελληνισμό, όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται. Ξεφύλλισε ποτέ ο κύριος καθηγητής κανένα από τα διδασκόμενα βιβλία ιστορίας ή απλώς θέλει να δημιουργήσει εντυπώσεις;

Κατά δεύτερον׃ η άποψη που θεωρεί εθνικιστικά χρωματισμένη την διατύπωση «Τουρκική εισβολή» ποιά διατύπωση αντιπροτείνει; Μήπως «επέμβαση», για να αμβλυνθούν οι γωνίες, κατά την γνωστή περιγραφή της κόλασης που έζησαν οι Έλληνες στην καταστροφή της Σμύρνης ως «συνωστισμού στο λιμάνι» από το (πάλι καλά) αποσυρμένο Ελληνικό βιβλίο ιστορίας της έκτης Δημοτικού; Είναι ή δεν είναι το 40% του νησιού κατεχόμενο από τον Τουρκικό στρατό εδώ και τριανταπέντε χρόνια, ή μήπως ενοχλεί την κουλτουριάρα και μη αριστερά η λέξη «κατοχή»; Με την ίδια λογική πρέπει να επαναδιατυπωθεί και η αποτίναξη του Τουρκικού (ή έστω, Οθωμανικού, όπως εξήγησε ο κ. Καζαμίας ότι είναι το σωστό επίθετο για εκείνη την εποχή) ζυγού με την Ελληνική παλιγγενεσία του 1821. Έτσι και αλλιώς το βιβλίο που εισήχθη από το 2006 παρουσιάζει την Άλωση της Πόλης σε μία παράγραφο, συντέμνοντας την αναλυτική περιγραφή της μάχης του προηγούμενου βιβλίου και παραλείποντας, μεταξύ των άλλων, τις συγκινησιακά φορτισμένες «λεπτομέρειες» της Κερκόπορτας και της αναφώνησης «εάλω η Πόλις». Ας ετοιμαστούμε λοιπόν να ονομάσουμε την εθνεγερσία, φερ’ ειπείν, «διακοπή των ομαλών σχέσεων με ένοπλα (ή μήπως και αυτός ο όρος προκαλεί;) μέσα με πρωτοβουλία των Ελλήνων». Με το ίδιο σκεπτικό ας μη μιλάμε για το «έπος του Σαράντα» ούτε και για τα δεινά της ακόλουθης κατοχής, ή αυτό είναι άσχετο με τον προβληματισμό των εν λόγω διανοουμένων; Δεν βλέπω αυτοί οι μελετητές να συνιστούν να καλέσει η Ελλάδα Γερμανούς και Ιταλούς για να συγγράψουν από κοινού με τους Έλληνες τα μέρη των βιβλίων που τους αφορούν, και όμως σύμφωνα με την προτεινόμενη δι­εθνική ιστορική σκέψη θα έπρεπε να γίνει και αυτό. Άλλα οι Ιταλοί και οι Γερμανοί δεν δείχνουν να ενοχλούνται από την όποια παρουσίασή τους στα βιβλία των άλλων λαών, ίσα ίσα παραδέχονται τα μελανά σημεία του παρελθόντος τους. Παραδέχονται οι Γερμανοί το ολοκαύτωμα των Εβραίων ενώ οι Τούρκοι ακόμα μιλούν για «ισχυρισμούς των Αρμενίων για τα γεγονότα του 1915» (στοιχεία από την ιστοσελίδα του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών) αναφερόμενοι στην γενοκτονία των Αρμενίων, ενώ η γενοκτονία των Ποντίων ούτε καν αναφέρεται πουθενά, και αυτό εξ αιτίας της αδράνειας της Ελληνικής κυβέρνησης που αποφεύγει να θέσει το θέμα εν ονόματι των αγαθών σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας. Γερμανοί και Ιταλοί όμως δεν επικαλούνται καμμιά πιθανή δυσλειτουργία στις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αποφύγουν ή να στρογγυλέψουν την αναφορά σε αυτό το παρελθόν.

Μήπως αυτό συμβαίνει γιατί εκείνοι υπήρξαν οι εξ ολοκλήρου «κακοί» και οι «πανηγυρικά» ηττημένοι, κάτι που δεν είναι στο Κυπριακό οι Τούρκοι, ή γιατί τώρα δεν έχει τίποτα να χωρίσει η Ελλάδα με Ιταλία και Γερμανία; (λέτε η Ιταλία να ξαναδιεκδικήσει τα Δωδεκάνησα; Ελπίζω να μην της βάζω ιδέες). Υποστηρίζουν λοιπόν οι διανοούμενοι τύπου κυρίου Καζαμία και, κυρίως, πρόκειται, να εισαχθεί στα σχολεία μια ιστορία γραμμένη από την πλευρά των νικητών, ή μια ιστορία θυσιαζόμενη στο βωμό της ομαλής γειτνίασης, ή τέλος πάντων μια ιστορία δυο μέτρων και σταθμών;

Η Μαρία Υψηλάντη είναι Λέκτορας Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου

Από το τελευταίο τεύχος του μηνιαίου περιοδικού "Σύγχρονη Άποψη